Huilie huilie

In de trein vanaf Zwolle richting Utrecht.

De hele coupé is getuige van een beller met oortjes én frustraties. Zo hard mogelijk, zo zielig mogelijk.

Dat ging zo:

'Ja, met mij.
Ik heb flinke vertraging.
Flinke vertraging ja. Echt flinke vertraging
Ik kom dus een uur later aan in Heeze.
Ik had je ook al eerder gebeld.
Ik had gedacht dat je wel terug zou bellen.
Wil je me dan ophalen? Ja, als je dat zou willen doen? Anders krijg ik nog minder slaap. En laat Blacky thuis alsjeblieft.
Love you, kus kus.'

Krap aan 10 minuten kunnen we genieten van de stilte. Dan begint het circus opnieuw:

'Ik heb je toegevoegd aan mijn app. Dan kun je altijd zien waar ik ben. Kun je me altijd volgen. Ja, zat er ineens aan te denken.'

Klaagzang gaat verder:
'Waarom hebben die mensen een telefoon als ze 9 van de 10 keer niet opnemen of geen berichten lezen? Ik denk, maak er gewoon een gewenning van. Ik ga het er vanavond ook met ze over hebben hoor. Ja, stel dat er iets gebeurt? Maar schatje, ik ga je nu laten. Maar snap je dat ik geïrriteerd ben? Ze weet het altijd recht te breien.Zeg het gewoon verdomme eerlijk. Nou die is echt dement aan het worden.'

'Wilma, van de Goede doelen week, vroeg of ik wilde helpen. Ik heb gezegd dat ik geen tijd heb omdat ik vaak in Brabant ben. Ze zei dat ze van mijn oma had gehoord dat ik een vriendje heb. Nou, ik kookte van binnen. Snap niet waarom ze 't doet. Oma is te enthousiast, dat is mooi maar brengt ook risico's met zich mee. Nou, we laten het hierbij want Ronald zal me zo wel bellen. Bel mij maar om 3 uur. Love you. Doe doei.'

We rijden Utrecht binnen. De dame gaat staan en kijkt onze kant op. Gezicht op onweer. Op naar haar schatje.

Doe doei.

Kus kus.
Love you.

Oftewel huilie huilie.

Gerard, bedankt!

Gisteravond mochten we in de herkansing. Gerard Ekdom kwam met Back to the disco opnieuw naar de Martiniplaza in Groningen. In mei vorig jaar werd zijn show halverwege de avond noodgedwongen gestopt door vallende aluminiumstrips vanaf het plafond.

Maar nu deden we het dunnetjes over. Hoewel? Om 22:00 kwam Gerard op. Het lijkt hem allemaal zo gemakkelijk af te gaan. Hij kent sowieso alle songteksten uit zijn hoofd en maakt daarbij allerlei bewegingen en houdt ook nog eens contact met zijn publiek. Dat Michael Jackson glitterhandschoentje zit hem als gegoten, ook al heeft ie dat bij de Action gescoord. De ene discotopper na de andere wordt de zaal in geknald en Gerard blijft lachen, alsof het zijn eerste keer is. Het verveelt nooit. Wij boomers kunnen nog prima meedoen, Gerard doet dat heel goed.

Dansen en feestvieren is toch ook een serieuze zaak. Tenminste bij sommige gasten die met een stalen gezicht en ingehouden pasjes de ene na de andere dansplaat aan zich voorbij laten gaan. Anderen gaan weer helemaal los, inclusief met glitteroutfit of uitgedost als verdwaalde powerflowers met madeliefjes in hun haar. Juist die balans maakt het leuk.

En ja, wat boeit het dan eigenlijk dat door het gedrang je plastic beker op de grond valt en dat je die tussen de puntschoenen en de hakjes met kettingen moet terugvinden? Dat het daardoor in je rug schiet en dat dit er heel bijzonder uitziet?  Dat dans je allemaal wel weer weg want Gerard roept om Abba. En hij waarschuwt ook nog es. Dat we morgen allemaal last zullen hebben van onze benen en dat we daardoor de hele zondag op de bank zullen doorbrengen.

Valt mee trouwens. Die lamme benen bedoel ik. De voeten zijn veel erger. Die moesten ons na dit heerlijke avondje al strompelend via het stadspark naar de bushalte brengen. Maar ook dat hebben we gehaald. Na een korte nacht zijn ze aan de beterende hand. De rug gelukkig ook.

Gerard bedankt voor deze topavond!

Kan gewoon

Caroline van der Plas heeft begrip voor de boerenprotesten en de blokkades op de snelwegen. 'Alles wat strafbaar is, is strafbaar', zegt ze maar ze gaat niet tegen de boeren zeggen om te stoppen met deze manier van protest. 'De boeren hebben er immers genoeg van? Het water staat hen toch aan de lippen?' Tweede Kamerlid Pieter Grinwis (CU) reageert op deze uitlatingen van Caroline op radio 1 zo: 'Het blokkeren van snelwegen is strafbaar maar wat Caroline zegt, mag zij weten.'

Afgelopen week zat oud-minister en huidig  raadslid (Hart voor Den Haag) Rita Verdonk aan tafel bij Jeroen Pauw.  Zij is van mening dat de gemeente Den Haag zich niet aan de Spreidingswet hoeft te houden. Haar partij sluit zich aan bij de gemeenteraad van de gemeente Westland. Die laat zich letterlijk niets opleggen door een stelletje Eerste Kamerleden, die een ander besluit hadden moeten nemen. Filmmaker Hans Hermans van de docu De wereld in Ter Apel (ook aan tafel bij Jeroen) benadrukt dat zowel burgemeester Velema (gemeente Westerwolde waar Ter Apel onder valt) en de voorzitters van de VNG en de Veiligheidsraad hulp vragen voor het creëren van opvangplekken. Rita's reactie hierop: 'Nou en?'

Iedereen mag blijkbaar alles vinden, doen en zeggen. Of dat nu immoreel is of zelfs tegen de wet ingaat, het moet kunnen. Wetsovertreders worden begripvol bejegend, Eerste Kamerleden worden denigrerend weggezet als een 'stelletje' en er worden schouders opgehaald als er serieus een beroep wordt gedaan op ondersteuning. Verantwoordelijkheid nemen hoeft niet als dat niet in het straatje past.

En om hier even op door te gaan: dat laconieke, alles moet kunnen, zeg wat je wilt, de 'het raakt mij niet' houding, heeft toch ook iets irritants. Ook Yesilgöz deed dat van de week op camera toen haar werd gevraagd wat ze ervan vond dat Wilders haar zuur noemde. Lachend zei ze dat ze niet bij elke tweet stil kan staan. Nee, natuurlijk niet maar in dit geval kun je toch niet anders? Je zit aan tafel met die man! Net als hoeder van de rechtsstaat Pieter Omzigt die de tweets van Wlders afdoet met 'Ach ja.' 

Maar alles voor de goede indruk naar buiten, voor het volk en de kiezers die je moet behouden.

Kan gewoon.