Lekker jezelf!

Wees jezelf! Hoe vaak hoor je dat niet? Of nog erger : Lekker jezelf zijn. Hoezo lekker? Een mens is toch altijd zichzelf? Tenzij iemand last heeft van een meervoudige persoonlijkheidsstoornis, zal een mens het toch vooral met zichzelf moeten doen.

Waar komt de aanmoediging om vooral lekker jezelf te moeten zijn dan vandaan? En wie bepaalt eigenlijk wanneer iemand lekker zichzelf is of niet? Als een bepaald gedrag niet bevalt wordt er al vaak geroepen dat iemand zich anders voordoet dan dat hij is.

Je anders voordoen dan je in werkelijkheid bent. Een wolf in schaapskleren bijvoorbeeld. Dat kan uiteraard. Toneelspelen of je ware aard niet altijd laten zien. Maar ook dat is een onderdeel van de persoonlijkheid van een mens en maakt iemand tot wat hij is. De meeste mensen hebben meedere kanten, een harde, een zachte, een arrogante of een onderdanige afhankelijk van de stemming of omstandigheden van dat moment. En dit rijtje is nog in vele mogelijke variaties aan te vullen.

Toch zijn er ook de zogenaamde 'what you see is what you get' mensen. Persoonlijk is dat mijn favoriete mensoort. Je weet altijd wat je krijgt. No nonsene, voorspelbaar en gelijkmatig. Geen dubbele agenda en transparant. Lekker!