Het is prima als je doet wat het beste is voor jou!
Neem afstand van alles wat je slechte energie bezorgt.Doe wat je gelukkig maakt.
Dit soort spreuken hè?
Ik kom ze af en toe tegen op de socials of op tv. Of in een gesprek wat ik opvang of waar ikzelf in terecht kom. Ik begin altijd wat te steigeren, zichtbaar of onzichtbaar, als ik ze hoor.
Neem nou die eerste. Klinkt leuk maar het kan niet altijd, tenzij je alleen op de wereld bent. En daarnaast, je hebt toch niet altijd paraat wat het beste is voor jezelf? En waarom zou je het per se willen? Het heeft ook een egoïstische kant. Als in ik eerst en hoe dit voor een ander is boeit niet. Je zult maar in een team werken en jij doet vooral wat het beste is voor jezelf. Lekker collegiaal. Of in een relatie of vriendschap. Nou, die gaan hoe dan ook kapot op die manier.
En die tweede: afstand nemen van alles wat jou negatieve energie bezorgt. Hoe dan?
Alsof het allemaal maakbaar is. Soms zit je zomaar in een negatieve situatie of een negatief gevoel waar je helemaal geen afstand van kunt doen. En dan heb ik het nog niet eens over een oorlogssituatie of andere heftige crisis. Soms zijn er omstandigheden die vervelend zijn, waar je mee moet dealen. Afstand nemen kan dan helemaal niet. Het beste ervan maken misschien wel maar daar heb je ook vaak anderen en een hoop tijd voor nodig.
Doen wat je gelukkig maakt. Tuurlijk, wie wil dat niet. Open deur. Een hoog streven waar je ook ongelukkig van kunt worden. Want als het niet lukt voel je je daar weer rot over.
Dus die spreuken zijn fantastisch. Bij de therapeut, in een volmaakte wereld of tijdens een klankschalensessie. Ik begrijp heus wel dat het positief bedoeld is, om eigen grenzen aan te geven en een goed gevoel te bezorgen en dat is prima. Hoe je dat voor elkaar krijgt, in welke situatie en of het uberhaupt kan blijft altijd de vraag. Theorie en realiteit gaan bijna nooit hand in hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten