Spinnetje is peanuts

Er liep vanochtend een spin op onze slaapkamer. Ik pakte 'm op, hij spartelde tussen mijn duim en wijsvinger en ik gooide 'm uit het raam.

Ik moest denken aan mijn buurvrouw, van een paar jaar geleden, die al panisch werd als ze alleen maar een spin zag. 'Heb je mij niet horen gillen?', vroeg ze dan.

Ik ben niet bang, als het om spinnen gaat. 'Wat kunnen ze nou helemaal klaarmaken?' denk ik altijd. Meer dan een beetje gekriebel is het niet.

Waar ik wel bang van word is de dame in het zwembad die borstcrawlt alsof haar leven ervan afhangt. Niet zozeer bang voor haar uitstraling met donkere zwembril en ribbelbadmuts maar voor die armen die geen genade kennen. Als je niet uitkijkt heb je in no time een blauw oog, een gekneusde schouder of een hoofdwond te pakken. 'Ze klapt er gewoon op ook al zwem je voor haar', klaagde een andere zwemster vorige week haar nood.

Vanochtend was ze er weer. Met haar imponerende armen, die ik zo langzamerhand haat. Kom ik aan met mijn bescheiden schoolslag. Het is constant scherp zijn, zigzaggen en me ergeren aan dat haantjesgedrag. Oogcontact met haar zoeken is onmogelijk door die zwembril en daarbij is ze zo in trance dat contact maken überhaupt geen optie is.

Ergens anders een plekje zoeken is lastig want er zijn er meer van haar soort. De jonge mannen met speedo's kunnen er ook wat van maar zijn toch iets socialer in hun zwemgedrag. Ik snak zo zachtjes aan naar de dames die voor de gezelligheid komen zwemmen en na elk baantje elkaar nieuwtjes moeten vertellen over hun kleinkinderen, de was of dat leuke winkeltje.

Dus. Die armen van die vrouw. Nachtmerriewaardig.
Angstaanjagend.
Een echte reden voor gegil.

Zo'n lief spinnetje is daar toch peanuts bij?

De kleur van?

Ik lees het boek 'Omringd door idioten' van Thomas Erikson. Het gaat over de vier persoonlijkheidstypes, rood, geel, groen en blauw. Het is een bekende theorie die gebruikt wordt bij ondermeer teambuildings.

In het kort komt het hierop neer:
Rood staat voor dominant, extravert, direct en niet houden van inactiviteit.  Rode mensen vinden dat hun idee uitgevoerd moet worden.

Gele mensen zijn inspirerend, haastig in hun reacties, impulsief en houden niet zo van routine. Weten pas wat ze gaan zeggen als ze al aan het praten zijn.

Als je groen bent ben je evenwichtig, conflictvermijdend,  een goede luisteraar en een ondersteuner. Je vergeet niemands verjaardag.

Blauwe types zijn correct, voorzichtig, zetten zich maximaal in. Lezen eerst de gebruiksaanwijzing dertig keer voordat ze de tv gaan gebruiken.

De meeste mensen hebben een combinatie van twee kleuren in zich die hun gedrag bepaalt. Het is interessant om te lezen en te herkennen welk kleurtype bij jezelf en bij de ander overheerst en waarom het zo hier en daar kan botsen of juist erg klikt met anderen.

Ik herken in alle kleuren wel iets van mezelf en zal vast niet de enige hierin zijn. Het hangt in sommige gevallen toch ook van de omstandigheden en de mensen om je heen af welke kleur wel of niet goed uit de verf komt? (Leuke woordspeling, niet van tevoren bedacht trouwens. Dit neigt naar geel😁).

Vanochtend begon de zon te schijnen toen ik bezig was in het boek. Ik zocht mijn zonnebril. Ik had 'm toch in mijn tas gedaan toen ik eergisteren uit de auto stapte?  Ik keek in alle vakjes maar zag 'm niet. Ook in de auto lag ie niet. Op de wc, de slaapkamer en in de keuken? Nergens. 'In je kleine tasje?', riep Peter vanuit de tuin. 'Nee, ook niet!' riep ik vanuit de hal. Nog één keer keek ik in mijn tas. Wat denk je? 'Ik heb ' m hoor!' riep ik weer.

Terug in de tuin vroeg ik aan Peter: ben ik nu groen, blauw, geel of rood?
Zijn antwoord: blind.