Vinger op de zere plek

Gisteren was het onze trouwdag. Een doordeweekse dag en we hadden geen plannen om er iets bijzonders aan te doen. Daar kwam nog bij dat de griepverschijnselen die ik al een paar dagen op voelde komen zich doorzetten en ik voor een groot deel op bed lag.

Gisterochtend, tegen half 8, stond Peter naast mijn kant van ons bed. Het was nog donker, ik moest nog wakker worden en deed het licht aan. In zijn handen een pakketje met heerlijke Dove verwennerij. Heel lief! 

Vanavond bekeek hij wat hij voor mij had gekocht nog eens beter. 'Ruikt wel lekker he?', zei hij, terwijl hij de artikelen onder zijn neus hield. Daarna op de typische Peter manier: 'Maar euh, waar blijft mijn pakketje?' Een inkoppertje, succes verzekerd, want hij weet dat ik ga happen. Dat deed ik ook. 'Ja, ik ben toch ziek, ik kon de deur toch niet uit?' Hij half grijnzend: 'Het kan toch online? Daar heb je anders ook geen moeite mee!' (Ik bestelde deze week 3 paar schoenen online en 3 keer gingen ze weer retour. Niet mooi of te klein).

'Rotzak!', bromde ik en we moesten beiden lachen.

Peter met big smile: 'Sterke reactie maar die van mij was ook leuk!'

Ja ja, de vinger op de zere plek. Maar wel grappig.

Geert, Pieter, Caroline en de anderen

Geert wil heel graag. Zo graag dat hij zijn strijd tegen de islamisering daarom even staakt. Zijn droomcoalitie ziet hij samen met Dilan, Caroline, eventueel Joost en Pieter natuurlijk.

Maar Pieter ligt dwars. Hij wil niet met Geert. Echt niet. Gelukkig is daar Caroline. Zij geeft nog niet op. Zij wil Pieter op andere gedachten brengen om de deur open te zetten naar Geert.

Tussen Caroline en Geert zit het ook wel snor. En als Dilan een beetje meebeweegt wil Caroline ook wel samen regeren met Dilan. Dilan schopt nog wat tegen Geert maar flirt ergens ook met hem. Dat komt wel goed. Dilan is er immers om te dienen en staat aan ieders kant. Dus ook aan Geerts kant, hoewel dat de laatste tijd niet heel moeilijk is want Geert is zo mak als een lammetje. Behalve bij Frans, want die moet hij niet. Die pakt hij wel even aan door te scoren met een grap over Frans zijn (over)gewicht. Lachen man.

Even terug naar Pieter. En Caroline
Als ze het goed speelt is die formatie zo rond. Dan kan Joost er eventueel ook nog wel bij en desnoods Chris van de SGP. Ach, waarom ook niet?

Ooh ja, Pieter ziet het (net als Geert) ook niet zitten met Frans als moeilijke partner. En Pieter heeft de sleutel in handen. Dankzij de partij van Dilan en Mark, die hém juist als moeilijke partner zagen. Daarom is Pieter nu verheven tot held en rust er een hele zware taak op zijn schouders als redder van Nederland. Precies zoals een half jaar geleden Caroline als heldin op het schild werd gehesen. Maar nu is Pieter de held en Caroline de bemiddelaar. En Geert? Die is de lachende derde.

.

Wat nou bestaanszekerheid?

Bestaanszekerheid 

Het politieke thema van deze verkiezingen.

Ik krijg jeuk van dat woord.

Ik snap heus wel wat er mee bedoeld wordt en ik ben ook niet de eerste of laatste persoon die hier iets over zegt of kriegelig van wordt. Maar toch.

Zo praat je toch niet?

Dit:

Hoe zit het tegenwoordig met jouw bestaanszekerheid? Nou, mijn  bestaanszekerheid was vorig jaar nog niet echt je van het maar is nu een stuk hoger of  beter of prettiger(of hoe zeg je dat eigenlijk?) dan het was of ooit geweest is. Oh wat heb ik toch een goede bestaanszekerheid. Wat fijn dat jij zo veel bestaanszekerheid hebt. Of: wat erg dat jij minder bestaanszekerheid hebt dan Pietje of Jantje.

Nee, zo praat niemand.
Behalve politici.

Het zal ook best lastig zijn om een ander woord te gebruiken of zelfs te bedenken, zeker voor politici die iets uit moeten dragen in één woord wat alles moet omvatten. Misschien dat ze er zelf ook wel eens of twee of drie keer klaar mee zijn. Zo van: 'Kom ik weer aan met mijn stokpaardje.'

Blijft staan dat ik het een stom woord vind. En nee, ik heb ook geen goed alternatief.

Misschien komt het ook omdat mijn eerste gedachte bij het woord bestaanszekerheid is dat bestaanszekerheid helemaal niet bestaat. Namelijk, niemand is zeker van zijn of haar bestaan. Wat nou bestaanszekerheid? We gaan allemaal een keer immers? Neeheee, dat wordt er natuurlijk niet mee bedoeld. Weet ik ook wel. Maar toch. 

De jeuk is er niet minder om.

What's in a name?

We hebben goed netgewerkt

Taalkundig klopt hier geen ruk van, ik weet het. En toch ontglipte deze uitspraak mij. Eigenlijk moeiteloos. Toen ik op het punt stond om naar mijn hotelkamer te gaan.

Kwam het van de wijn? Het goede gezelschap van mijn collega Saskia of van de sigaret die ik weer eens opstak, ruim 5 jaar nadat ik mijn laatste uitdoofde? Menthol, maar dat proefde ik niet eens.

Wat een netwerkborrel al niet kan doen. Ik leerde van collega Saskia hoe ik de mailbox en agenda van mijn manager(s) op mijn werktelefoon kan installeren en hoe ik mijn digitale handtekening ( ook op mijn werktelefoon)automatisch onder mijn emails kan plaatsen. Gewoon met een Chardonnay bij het haardvuur in hotel de Heerlickheijd in Ermelo. En met Anko, de ober die ons het laatste glas inschonk, in extra grote bellen, gewoon omdat hij dat leuk vond. Het was zijn eerste dag en hij ritselde ook nog een bak pinda's voor ons.

Vandaag een landelijke dag met alle managementassistenten van het COA in hetzelfde hotel. Hartstikke leuk. Maar de voorovernachting met borrel is evenzo leuk. Goed netgewerkt dus. Of hoe je het ook wilt noemen. Ach, what's in a name?