Gisteren was het onze trouwdag. Een doordeweekse dag en we hadden geen plannen om er iets bijzonders aan te doen. Daar kwam nog bij dat de griepverschijnselen die ik al een paar dagen op voelde komen zich doorzetten en ik voor een groot deel op bed lag.
Gisterochtend, tegen half 8, stond Peter naast mijn kant van ons bed. Het was nog donker, ik moest nog wakker worden en deed het licht aan. In zijn handen een pakketje met heerlijke Dove verwennerij. Heel lief!Vanavond bekeek hij wat hij voor mij had gekocht nog eens beter. 'Ruikt wel lekker he?', zei hij, terwijl hij de artikelen onder zijn neus hield. Daarna op de typische Peter manier: 'Maar euh, waar blijft mijn pakketje?' Een inkoppertje, succes verzekerd, want hij weet dat ik ga happen. Dat deed ik ook. 'Ja, ik ben toch ziek, ik kon de deur toch niet uit?' Hij half grijnzend: 'Het kan toch online? Daar heb je anders ook geen moeite mee!' (Ik bestelde deze week 3 paar schoenen online en 3 keer gingen ze weer retour. Niet mooi of te klein).
'Rotzak!', bromde ik en we moesten beiden lachen.
Peter met big smile: 'Sterke reactie maar die van mij was ook leuk!'
Ja ja, de vinger op de zere plek. Maar wel grappig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten