Sorrycultuur bij 40+ party's

Korte lontjes.

Schelden.

Agressieve uitingen.

De verhuftering lijkt alleen maar toe te nemen.

Maar er is best een beetje hoop. Ga eens (of vaker) dansen op een 40 + party. Iedereen die daar komt is blij, ontspannen, positief en niet te beroerd om excuses te maken. Daar gunnen we elkaar de ruimte nog en zo vanzelfsprekend is dat  helemaal niet. Want man man man, een plekje veroveren op een drukke dansvloer zoals gisteravond bij de Club 40+ Christmasparty in the Palace ( Groningen) is een taak op zich.

Een stomp in je rug wordt onmiddellijk goed gemaakt met een lief aaitje op de schouder. Een klap op je hoofd (tot twee keer toe door dezelfde man) wordt rechtgetrokken met een 'het spijt me enorm' gezicht, minstens vier keer sorry horen als je steeds door dezelfde meid wordt aangestoten, tja waar moet je dan nog naartoe met je korte lontje? Helemaal nergens. Dan ga je gewoon weer verder met waar je gebleven was. Abba met Lay all your love on me en Don't you want me baby (The Human league) lenen zich daar uitstekend voor. Maar ook als je totaal geen idee hebt op welk nummer je eigenlijk staat te hossen komt er geen agressie naar boven, hooguit verbazing.

Je danst door, ondanks dat je zere voeten je je eraan herinneren dat je geen 18 meer bent. Je wilt door als je weg moet om de laatste bus te halen. Je tikt subtiel met je vingers op de toonbank als het te lang duurt voordat je je jas uit de garderobe terugkrijgt. Maar korte lontjes zijn voor losers, je blijft lachen. Ook om de glitterbroeken die je zo hier en daar tegenkomt als je naar beneden kijkt. Het is één groot feest.

Dus, wil je ontsnappen aan verruwing en negativiteit? 40 + party's bieden die escape.
Sorry, meer kan ik er niet van maken.