'Echt, ik kan het niet aan hoor zoveel zondagen.'
Noodkreet van collega M op mijn telefoon, vanochtend rond de klok van 11. Daarbij een foto van een blanco boodschappenlijstje met onderschrift: ben om 9:00 begonnen🤣.Druk in haar kop maar er komt niks uit.
Herkennen we toch allemaal? Die ellenlange boodschappenlijst die je moet maken voor een megalang kerstweekend komt niet lekker van de grond. En zeker niet na een drukke werkweek waarin je van hot naar her vliegt.
Dus als je het efficiënt wilt aanpakken moet je er toch voor gaan zitten. Maar was het maar zo'n feest. Je begint vol goeie moed te bedenken wat er op die lijst moet komen en het gelazer begint. Heb ik nou nog wel of geen maïzena, cacaopoeder of rijst in huis? Dus moet je weer opstaan om de kastjes te checken op voorraad.
'Doe het dan sowieso staand met een kladblok in de hand', hoor ik denken. Tja, maar dat is niet het idee van lekker gaan zitten voor een lijstje (LIJST in dit geval).
Dus we rommelen maar wat aan maar de lijst krijgt op den duur toch inhoud. Bij mij dan.
Bij M loopt het nog wat stroef. Ze heeft last van een writer's block maar is toch van de stoel gekomen om in het kastje te kijken. Ik krijg opnieuw een foto van haar boodschappenlijstje en ze heeft iets op papier staan: koffie.
Precies wat we nu nodig hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten