Vreselijk mens

Baantjes trekken. Hartstikke lekker, goed voor de bloedsomloop, goed voor de bloeddruk, goed tegen stress. Goed voor alles eigenlijk.

Vanmiddag ging ik weer, even voor 13:00. Het was lekker rustig, iets van zes mensen, inclusief mijzelf. Maar na krap twee baantjes kwam de ene na de andere bejaarde binnendruppelen. Begrijp mij goed, daar hoor ik zelf zo langzamerhand ook bij dus ik bedoel er niks mee.

Echt.

Maar toch, en ik geef het onmiddellijk toe: Ik ben een vreselijk mens.
Want bij elk (bejaard) mens die de zwemruimte binnenstapte dacht ik: 'Nee hè? Niet nu. Ga weg. Geef mij de ruimte, kom eerder, kom later maar niet nu. En niet omdat ze bejaard zijn hè? Want dat zei ik al, dat ben ik zelf ook. Oké, in een voorstadium dan.

De opeenhoping van zoveel mensen in het zwembad waar iedereen vecht om een paar lekkere baantjes of (nog erger) waar bepaalde personen vechten om een plek voor een theekransje, activeert het vreselijke mens in mij. Ik wil gaan slaan schreeuwen, duwen; met mijn ogen gaan rollen en roepen.

Roepen dat iedereen mag zwemmen maar niet als ik daar ben.

Roepen dat iedereen recht op een hangplek heeft maar bij uitstek niet daar.

Ik zei het toch?

Vreselijk mens.

Mannen en fruit

Mannen houden niet van fruit.

Correctie: veel mannen houden niet van fruit

Correctie: veel mannen die ik ken houden niet van fruit.

Fruit was een onderwerp tijdens de lunch op het werk deze week.Trouwens, het ging niet alleen over fruit maar ook over pepernoten, pasta met groente, te grote uiringen, borstvoeding, koffie in het algemeen en cafeïne in het bijzonder, een zwart gat en sociale druk.

Over hoeveel onderwerpen kun je het hebben in een half uur?

Even kort door de bocht:
Fruit en mannen is geen lekkere combi.
Een banaan gaat nog net maar veel verder gaat het niet. Eén van mijn collega's heeft dezelfde man als ik als het om GEEN fruit eten gaat. Maar ook de mannelijke collega aan tafel raakt geen vrucht aan. Ja, behalve die banaan dan.

Toen de kinderen (jongens) klein waren gaf ik ze regelmatig een bakje met geschilde appel en omdat ik dan toch bezig was zette ik mijn man ook maar een bakje voor. Dat at hij dan soms, met tegenzin, wel op. Maar uit zichzelf zouden hij en de jongens nooit naar de fruitschaal lopen. Genen of gemak? Of gewoon toevallig. Zeg 't maar.

Misschien het laatste toch. Want één van de vrouwen aan tafel haalt ook haar neus op voor fruit. Vooral van fruit met pitten walgt ze. Zij eet veel liever de pepernoten, die in grote zakken liggen te lonken op de lunchtafel, die ze het liefst allemaal open wil trekken. Wellicht is zij de uitzondering die de regel bevestigt.

Misschien ligt het aan de structuur waar mannen op stuk lopen. Een collega had thuis voor haar  mannen zalige macaroni met verse saus en verse groente gemaakt. Wat denk je? Te grote uiringen, te grote wortels, te grote prei, te grote alles. Reactie: 'Doe ons maar een kant en klaar pakje en waar het naartoe gaat is het ook één groot zwart gat.'
Nou zij weer.

Koffie passeerde ook nog de revue. Volgens het Voedingscentrum mag dat eigenlijk niet als je zwanger bent. Een aan cafeïne verslaafde collega is heel goed bezig want sinds zij zwanger is drinkt ze nog maar twee kopjes per dag. Twee kopjes kan. Maar ja, wat is de definitie van een kopje? En wat is er überhaupt mis met koffie? De 50 plus collega's die in de vorige eeuw zwanger waren dronken sloten koffie tijdens hun zwangerschap en kregen gezonde kinderen. En daarmee komt het laatste onderwerp op tafel: sociale druk. De zwangere collega heeft haar aanstaande baby liever niet op haar slaapkamer. Daar vindt bijna iedereen (haar collega's niet hoor,  die staan pal achter haar) iets van. Net als borstvoeding wel of niet. En als je er uiteindelijk mee wilt stoppen en dat lastig blijkt leen je je kind gewoon een dagje uit aan een vriendin/buurvrouw die zich daar wel mee redt.

Zo dus.

Nog even over dat fruit.
Ben toch even gaan googelen en wat vind ik?
Volgens wetenschappers van de Kent State University in Ohio (aug. 2012) zijn mannen simpelweg niet overtuigd van het nut van veel groente en fruit eten. Vrouwen geloven eerder dat je er beter uit gaat zien en langer leeft door het eten van veel groente en fruit.

Ik zeg niks 😅

Frikandellenweekend

 De serie Oogappels op Npo1 is weer begonnen. We volgen 3 generaties.

In het kort: ouders als zeurende bemoeials.
Opa's en oma's die als ervaringsdeskundigen hun nageslacht en het leven beschouwen en de jeugd die tegen datzelfde leven opbokst. Plus natuurlijk alles wat daar tussenin zit.

Herkenbaar, iedereen heeft immers wel es een Oogappelmoment?

Ik doe nu een greep uit mijn eigen Oogappelpraktijk én uit die van anderen, die mij af en toe dergelijke zaken toevertrouwen. Geheel discreet natuurlijk dus ik noem geen namen.

Geval 1: Voor wat hoort wat
Zoon: Zou je om 17:30 het eten klaar kunnen hebben? Moet om 18.00 weg met voetbal. En eventueel mijn voetbalspul nog snel kunnen wassen?😅😅
Moeder: Ja en ja
En wanneer ga je je kamer opruimen?
Zoon: Of na voetbal of morgenochtend
Moeder: Deal!

Geval 2: App me want ik hoor niks.
Zoon: Wil je me appen als we gaan eten want ik hoor je niet roepen als ik oortjes in heb.

Geval 3: Zelfreflectie 👇
Zoon tegen moeder op vrijdag: Kunnen we wat gezonds eten vanavond? Bloemkool ofzo? Want ik voel een frikandellenweekend aankomen 😂

Dus....

Waarom waren we ook alweer aan kinderen begonnen?
Ach ja, je krijgt er zoveel voor terug hè?

Ff mijn hoofd leegmaken

Hoe vaak hoor je dit niet?

Je hoofd leegmaken.
Wat is het? Kan dit eigenlijk wel? Met welk doel en hoe doe je dit dan?

Laat ik het bij mijn eigen hoofd houden.
Dat is nooit leeg. Tenminste als er met 'leeg' bedoeld wordt dat alle gedachten eruit zijn en ik niet meer nadenk over gesprekken, leuke anekdotes, of over iets wat ik zag of hoorde, stomme opmerkingen, bijzonder gedrag, mijn eigen blunders, die botte of grappige opmerking van een collega. Of over iets wat je zag op tv of las in de krant. Leeg als in een leeggeharkt hoofd zodat je daarna weer met een schone lei kunt beginnen en je hoofd weer vol kunt laten lopen met nieuwe gedachten.

Maar een hoofd is toch steeds in beweging en gedachten ram je er toch niet uit door bijvoorbeeld keihard te fietsen, hard te lopen, of door aan fitnessapparaten te hangen? Ook bij de kalme varianten zoals wandelen of zwemmen denk je na, gaan de radertjes in de hersens gewoon door. Komen er gedachten langs over iets wat er gezegd of gebeurd is. Wat je moet halen bij de winkel, dat je een afspraak moet maken bij de kapper of de tandarts. Wat je had moeten zeggen, van plan bent te gaan zeggen of dat je de volgende keer de kaken op elkaar gaat houden.

Ook als je met vriendinnen aan de wijn zit, op vakantie bent, een boek leest, lekker voor de tv hangt of in de zon zit zijn de hersens actief of dwalen je gedachten af naar iets anders.

Gedachten dumpen klinkt leuk maar is niet realistisch.

Bij mij dan.

Mijn hoofd is nooit leeg. De ene keer wat voller dan de andere keer maar nooit leeg. Aan het einde van een drukke werkdag kan ik soms niet meer goed nadenken, dan heb ik een zogenaamd vol hoofd maar ik kan het niet legen.

Wat wel kan is het hoofd tot rust proberen te brengen door te lachen, te slapen, naar muziek te luisteren, iets lekkers te eten, een luchtig tv programma te kijken, door keihard te sporten (ik niet trouwens), een heerlijke massage of sauna. Desnoods door het toilet te poetsen of de ramen te zemen.

Een ontspannen hoofd lukt nog wel.
Maar een leeg hoofd bestaat niet.

Bij mij dan.

Geen nut

 Mannen met staarten.

Jan uit B & B vol liefde is er stellig over: 'Die vertrouw ik niet.' 

Dat gaat mij iets te ver maar ik snap zijn punt.

Je hebt staarten en staarten. Een (jonge) vent met een leuke bos haar die zijn haar af en toe in een staart draagt vind ik best te doen. Of rastahaar in een staart. Mij hoor je niet klagen als het goed verzorgd is.

Maar een kalende man op leeftijd, zeg boven de 50, die met een elastiekje zijn plukje haar ( of wat daarvan over is) bij elkaar bindt?

Niet te doen. Ook van knotjes word ik niet warm overigens. 

Maar ook al hebben ze een fors exemplaar in de nek hangen, zoals dansleraar Peter uit B & B vol liefde: WAAROM? Omdat er bovenop weinig tot niks meer zit? Soort van compensatiedrang of wat is het? 

'Het heeft totaal geen nut.' Het was de korte conclusie van mijn eigen Peter tijdens het ontbijt in Turkije, waar we tegen een bejaarde man met een miezerig staartje aan zaten te kijken.

Iris uit B & B vol liefde denkt daar uiteraard anders over. Zij zal zo'n staart ongetwijfeld spannend vinden. Of om in haar vocabulaire te blijven, lekker stout.

Stout of fout. Of stout = fout. 

Ieder z'n ding.

Spijt voor wat?

Serie de Ring op NPO 1 is afgelopen donderdagavond gestart. Omdat ik die avond andere activiteiten had keek ik het de dag daarna terug via NPO start.

En toen ging het mis, want het is veel te spannend. Ik streamde aflevering 2 en aflevering 3 ging er moeiteloos achteraan. De volgende dag pakte ik aflevering 4. 

Ik wilde het niet maar ja.

En nu heb ik spijt. 

Want wat heb ik eraan als ik de sappige,  spannende, intriges van deze bloedstollende thriller met niemand kan delen? Als ik tegen mijn collega's/vriendinnen niets mag verklappen, niets kan vragen wat zij vinden van die ene irritante vent, die onvolwasen kerel, die leuke man, of dat naïeve mens? Als ik alleen maar hoor van diezelfde collega's/vriendinnen(met hun handen voor hun oren) dat ik mijn mond moet houden, want zij zijn nog niet zo ver. 

Waarom kan ik niet, net als bij B & B vol liefde of Oogappels gewoon wachten tot de volgende aflevering? Dat ik iets heb om de komende donderdagavonden naar uit te kijken?

Tja, waarom?
Spijt. Je hebt er niks aan.

Ode aan de taalclichés

Iets met een dingetje 

Waar zouden we zijn zonder taalclichés? Ze helpen je door de moeilijke gesprekken heen. Heerlijk als je dan en paar vaste uitsmijters hebt die je in kunt zetten. 

Als je het even niet meer weet zucht je : ‘Dat hoor je mij niet zeggen!' Als je op tijd staat en je wilt van het gesprek af zeg je met een begripvolle blik: ‘Ik hoor wel wat je zegt.’ Of als je niet weet hoe je je anders uit moet drukken als je blij bent, gil je enthousiast: ‘Het is té leuk of dat is helemaal toppie!’ 

Als je iemand een hart onder de riem wilt steken zeg je met lijzige stem : ‘Dat hakt er wel in hè?’Of (doet het altijd goed): 'Het komt nu wel dichtbij!’ Als je het er eigenlijk niet over wilt hebben drop je gewoon: ‘Daar vind ik wel iets van.’ Verder ga je niet. Als definitieve afronding zeg je aarzelend: ‘Dat is nog wel een dingetje.’

Tegen zeurders roep je : ‘Doe je ding’ en als je geen tekst meer hebt zeg je : ‘Dus dat’ of in de iets langere variant :'Van die dingen.' 

Geef het een plekje.

En weer door.