Perfecte zonen

Uit de podcast van Aaf & Lies:

Aaf: 'Vorige week was de telefoon van mijn zoon een paar dagen stuk en dat was eigenlijk helemaal niet erg. En dat vond hij ook helemaal niet erg want we konden toen samen gezellig cryptootjes oplossen.'

Mijn eerste gedachte?
Zulke zonen bestaan dus echt.

Het tafereeltje van Aaf en haar zoon die tegen haar aan zit op de bank, samen staren naar de crypto, bleef zo lang hangen dat ik een groot deel van de podcast miste want ik stelde mij voor hoe dit bij ons zou gaan.

Mijn zonen berusten namelijk helemaal niet in het feit dat hun telefoon stuk is. Ook niet, zoals in het geval van Aaf en haar zoon, tijdens een weekje vakantie. Dan is er niet meteen crisis maar ook geen relaxed sfeertje. Dan wordt alles (inclusief het k* woord en andere godslasterlijke uitingen) uit de kast gehaald om een oplossing te zoeken. Samen in de tussentijd iets anders doen zoals het oplossen van een crypto? In de ideale wereld maar niet bij ons.

Begrijp mij goed. Ik zou het geweldig vinden als het zo wordt opgepakt als bij Aaf en haar zoon. Dat een kapotte mobiel geen issue zou zijn, dat samen een crypto maken duizend keer leuker is dan een mobiele eenheid op de bank, wat ook zo is.

Ik zou mezelf ook helemaal naar beneden kunnen halen als moeder. Waarom is dit bij ons niet zo? Wat heb ik niet goed gedaan of positiever: wat had ik anders kunnen doen?

Natuurlijk had ik veel dingen anders kunnen doen met wat ik nu weet. Daar kan ik hele analyses op loslaten en dat doe ik ook op z'n tijd. Best interessant. Maar wat ik in de loop van de jaren wel heb geleerd is dat ik me niet meer uit balans laat brengen door wat andere moeders beter hebben gedaan of doen dan ik.

Goh, wat had ik daar vroeger op het schoolplein soms last van. Dat het bij een ander thuis altijd zo vlekkeloos en perfect liep of leek te gaan. Geen gedoe, geen geruzie, een opgeruimd huis, altijd de energie om leuk te zijn en te doen. Elkaar de loef afsteken met enorme traktaties, de hipste feestjes, de mooiste vakanties. Het hoogst haalbare was dat ouders aan het eind van groep 8 hun kind af konden leveren met het hoogste schooladvies.

Natuurlijk klopt er niks van dat beeld maar in die tijd zag ik dat zo. Bij die zogenaamde perfecte gezinnen was er natuurlijk op z'n tijd ook van alles aan de hand, werd er geruzied aan tafel en met deuren geknald. Of nog erger: er werd nooit iets uitgesproken maar onderhuids opgekropt.

Nergens is het perfect. We moeten het hebben van de perfecte momenten want die bestaan wel. Ook met 3 zonen. 😁

Zo en nu nog even de podcast af luisteren.

Saaie aflevering

B & B vol liefde van gisteravond gemist.

Hele saaie aflevering hoor, volgens mijn collega die ook fan is. Toch moest ik terug kijken.

Bart gaat eieren bakken voor het ontbijt en Eveline moet dat loslaten. Snap dat dit lastig is omdat hij eerder aan kwam zetten met een pot carbonarasaus waar hij zich totaal niet voor schaamde. Dat is vloeken in de Italiaanse kerk natuurlijk en dit had bij Eveline onmiddellijk een belletje moeten doen rinkelen. Was ze na een paar uur na zijn komst al verliefd (hoe dan?) nu beginnen er toch scheurtjes te ontstaan.. Zelfs dezelfde humor, hoe  fouter hoe beter volgens Bart, kan de barstjes  niet voorkomen.

'Het is wel een mannetje', zucht Eveline. .En nu wil hij ook nog es niet emigreren. Tijdens een autorit naar de kroeg maakt ze hier een punt van. Hij wil het heus wel maar in deze fase nog niet. Toch valt het niet helemaal lekker bij Eveline maar tijdens het biljarten is het toch weer ouderwets gezellig. Inclusief flauwe grappen, meer is er niet nodig

Magda ergert zich tijdens een marktbezoek aan de breedsprakigheid van Gene. Daar heeft ze  zelf ook 24/7 last van maar van Gene kan ze het niet hebben. Na haar spijtbetuiging voor deze irritatie gaat Gene volledig in de empathische modus. Magda kan dus gewoon door met haar botte opmerkingen want Gene blijft toch wel. Ochendkusjes met lippenstift; Gene vindt het allemaal leuk.

En dan Rob met z'n Hans de Booij. Als je een beetje voelsprieten hebt moet je natuurlijk niet, in het bijzijn vsn Michaela,  gaan zingen dat je van alle vrouwen houdt.Of hij heeft ze niet of het is zijn manier om te laten merken dat Michaela hem geen biet interesseert. Hork.

Dick in Suriname..Tja; mooie dame' . Dat is altijd het eerste wat Dick zegt als er weer een nieuwe gast arriveert. Om heel snel weer van slag te zijn omdat ie na 3 uur nog geen fysieke aantrekkingskracht voelt of zich na 5 minuten al afvraagt of zij zijn type wel is. Vicieuze cirkel. 

In Tsjechië is het liefde in het bubbelbad met Daniël en Daniek. Renske is er helemaal klaar mee want die Daniel is helemaal de weg kwijt.

Dus

Saaie aflevering 😁

Nederlandse waarden

Verslaggever van Nieuwsuur tegen Ingrid Coenradie: 'Wat vindt u van de Islam?'

Coenradie (quasi verbaasd): 'Van de Islam? Prima. Wat een bijzondere vraag.'

Verslaggever: 'Nou omdat uw partijleider ( tegenwoordig is dat Joost Eerdmans van JA 21) zegt de versterkte oproep van moskeeën te willen verbieden. 

Coenradie: 'Kritische geluiden zijn prima, iedereen mag geloven waar hij in wil geloven maar de Nederlandse waarden moeten we met elkaar behouden.'

Nederlandse waarden.
Wat zijn die waarden tegenwoordig? Onder de vlag van één van de mooiste waarden, de vrijheid van meningsuiting,  worden de minst fraaie dingen gezegd en gedaan. Zodra de term Azc wordt genoemd wordt er geschreeuwd, gereld, vernield en discriminerende uitingen gedaan. Er wordt zelfs begrip voor opgebracht of aangewakkerd door de grootste 'partij' van Nederland. De Nederlanders maken zich immers zorgen en dan lijkt alles geoorloofd.

Als het verdedigen van de Nederlandse waarden gelijkstaat aan ongastvrijheid, als het betekent dat er restricties opgelegd worden aan andere geloofsvormen dan de Joods-Christelijke, als intimidatie, opruiing en tweespalt zaaien de gevolgen zijn, dan
schiet dit volledig het doel voorbij.

Nederlandse kerkklokken mogen wel maar geloofsoproepen vanuit een moskee mogen niet. Dat dit gebruik al meer dan 60 jaar een onderdeel is van onze cultuur en van de vrijheid van godsdienst is blijkbaar niet zo belangrijk. Nog los van het discriminerende aspect ervan.

En dus hebben we opnieuw een non-issue in een verkiezingsprogramma van een populistische partij in opkomst die op dit punt niets voor elkaar zal krijgen en die alleen maar voor een hoop ophef en lelijkheid gaat zorgen.

Lachje

Lachjes tijdens een serieus gesprek. Het gebeurt best vaak maar toch overvalt me dit elke keer weer als het zich voordoet.

Misschien ben ik grappig als ik zeg: 'Oké, dan plan ik dit om 14:00 in de agenda van......' Aan de andere kant van de lijn hoor ik dan een soort gehum met een lachend karakter. Ik ben bloedserieus maar ergens krijg ik dan toch de indruk dat ik theater aan het maken ben. Hoezo gechiechel? Ligt het aan mij? Het is NIET grappig, ik lach toch zelf ook niet? 

Ik heb een keer gevraagd aan een meneer:  'Waarom lach je nu?' Ik was wel benieuwd maar er kwam niks zinnigs uit. 

Lachen is natuurlijk hartstikke leuk. Ik hou ervan en ook tijdens zakelijke gesprekken kan het prima maar dan wel in de juiste context en met een goede reden, anders haak ik af. Leg op z'n minst uit waarom je lacht of laat het achterwege. 

Hihi🙈

Kleine lettertjes

'Ik kan er geen ruk van lezen.'

'Wat staat er nou?'

Mijn collega C aan de andere kant van de lijn leest de tekst geduldig voor.

Ik heb mijn computerbril op, daar ligt het niet aan maar ik zie mijzelf ongelukkig naar mijn laptop turen. Als mijn jongste zoon dit nu zou zien dan had hij een inkopppertje. Boomer! (Of iets wat daar op lijkt)

Gelukkig heb ik een vergrootglas binnen handbereik. Dat ziet er natuurlijk ook niet uit maar is een uitkomst in dit soort gevallen.

Vrijdagochtend thuiswerken. Dat kan prima; in de werkkamer op de bovenverdieping met een heerlijk groot beeldscherm. Toch kies ik de laatste tijd voor de woonkamer bij de eettafel met de laptop. De koffie binnen handbereik, uitzicht op de tuin en de koolmeesjes die in en uit het nestkastje vliegen. Lekker de ruimte hebben om tijdens telefoongesprekken heen en weer te lopen, ondertussen de vaatwasser uit te pakken of aan de planten te plukken. Het is gewoon gezelliger werken maar voor mijn ogen is het geen feestje.

'Oh, nu zie ik het beter!', roep ik ineens tegen C. Ik heb een 'plusje' op het beeldscherm gevonden waarmee ik de tekst kan uitvergroten.
Slimmerd.
Of boomer.
Of allebei.
Maakt niet uit ook.
Kleine lettertjes, gewoon irritant.

Alles voor de beeldvorming

Verbijsterd

Boos

Teleurgesteld 
Pissed (of pissig)

Echt onbegrijpelijk
Onverantwoord

Het ging niet om de inhoud
We staan voor schut
Hoe kan je Nederland dit aandoen?
Hoe kun je je kiezers zo laten schieten?

Verraad

Schandalig
Eigen ego gaat voor landsbelang
Gênant
Zorgelijk
Chaos
Beeldvorming is belangrijker dan de inhoud

Etcetera

Etcetera 

Etcetera

Een voorspelbaarder persoon dan Wilders bestaat bijna niet en toch staat iedereen die moedwillig met hem in zee is gegaan op de achterste poten en lijken zij totaal overdonderd door zijn karakter.

Naïef? 

Ongeloofwaardig 

Oprechte verontwaardiging?

Natuurlijk niet. 

Ook hiervoor geldt: alles voor de beeldvorming. 

En zo is de cirkel weer rond.

Off all places

Braderieën en jaarmarkten. Eigenlijk zijn ze overal hetzelfde.

Snackwagens met vreterij, zoals hamburgers, braadworst en Belgische friet en kraampjes met sieraden, speelgoed, snoep, theedoeken, zeepjes, tassen en kleding, zoals hardrockshirts, (foute) leggings, gekleurde wollen vesten. Niets voor mij.

Maar goed het was Hemelvaartsdag en schijtweer en we wilden toch iets gaan doen. Na wat gegoogel kwamen we uit op de jaarmarkt in Eenrum. Drie kwartier met de auto richting het Hogeland maar dan heb je ook wat, namelijk 4 euro voor een parkeerplaats en verkeersregelaars die ons naar het plaatselijke voetbalbalveld stuurden. Aardige mensen hoor, daar ging het niet om maar toch ontglipte mij: 'Waar zijn we beland?' Ik bedoelde denk ik: zoveel heisa voor een markt in de regen, in een plaats waar we, zover ik weet nog nooit zijn geweest en dus ook niemand kennen. De mosterdmakerij van Abraham, ooit het toeristische hart van Eenrum, maar al jaren failliet, ken ik alleen van horen zeggen. Het voelde gewoon allemaal een beetje vreemd.

Maar we waren er nu toch, in Eenrum of all places; dus daar gingen we; struinen langs de standjes en langs de kroeg waar jongeren en oudere jongeren met een biertje in elke hand dit bijzondere jaarlijkse hoogtepunt uitbundig vierden.

Kijken maar niks kopen en mensen oberveren. Het blijft leuk maar soms vang je conversaties op die je liever niet had willen horen. Een man vond het blijkbaar nodig om tot in detail zijn dixiebezoek met zijn vrouw te delen. En zo, dat de hele markt kon meegenieten. Ik citeer: 'Daar lag een dikke drol en ik heb er gewoon over heen gepist.'

........

Off all places 🙈