Stempelmachine

 Wilders:

'Minister Faber heeft toch gezegd dat ze zich niet verzet tegen het besluit van Schoof om wél zijn handtekening onder de uitreiking van de lintjes te zetten? Dan is het eenheid van kabinetsbeleid.

Met droge ogen he?

Vergelijkbaar met ruim vier jaar geleden bij de Capitoolbestorming toen Trump de bestormers opriep om terug te gaan nadat hij ze eerst had opgejut, waardoor de actie compleet uit de hand liep.
Dat was toch daadkrachtig van Trump? Dus euh...klaar toch, zand erover.

Rechtbreien wat krom is  Alles maar doen en roepen onder het mom van vrijheid van meningsuiting.  Geen antwoord geven op vragen maar een ingestudeerd riedeltje afdraaien zoals Faber vandaag tijdens het vragenuurtje deed. 'Een minister is geen stempelmachine, als ik iets niet wil tekenen dan teken ik niet. Nederland is er klaar mee.' En dat zo'n 25 keer in de herhaling.

En zo zijn er in de politiek nog talloze voorbeelden van onkunde, amateurisme en zaken op de spits drijven. Om het later allemaal weer te bagatelliseren alsof er niks aan de hand is.

Zou Schoof nu eindelijk eens openlijk en duidelijk stelling nemen tegen zaken die moreel van geen kant kloppen en daar ook consequenties aan verbinden?

Mmmmm....

Schoenmaker blijf.....

Mijn grijs groene wandelschoenen zijn weer als nieuw. Nou ja, bij wijze van.

Ik bracht ze van de week naar de schoenmaker om de afgesleten rubberen zolen weer wat bij te laten werken. Hij deed dat fantastisch met een groen stukje zool. 'Dat matcht mooi bij het andere groen', vond hij.

Schoenmakerij is een vak en laat dat vooral zo blijven.

Het spreekwoord schoenmaker blijf bij je leest ofwel oordeel alleen over dingen waar je verstand van hebt zou heel veel narigheid kunnen voorkomen als dit vaker in de praktijk zou worden gebracht. Afgelopen vrijdagavond viel ik in café Kockelmann op NPO 2 waar het over het voornemen van staatssecretaris Coenradie ging die gedetineerden 2 weken eerder vrij wil laten tegen het cellentekort. Zij heeft uiteraard alle andere mogelijkheden onderzocht maar ziet geen andere oplossing dan deze. Maar BBB- voorman Henk Vermeer die aan tafel zat wist het beter. Want je kon best een extra matje op de grond leggen. Alsof Coenradie deze optie niet heeft onderzocht. Simpele oplossingen voor ingewikkelde vraagstukken, worden zonder enige kennis van zaken de wereld ingeslingerd. Om over staand slapen en met 8 man op een cel nog maar te zwijgen.

Het gaat de laatste tijd regelmatig door mij heen: Ik begrijp niet wat Coenradie bij een partij als de PVV doet. Maar kijk, daar ga ik al want hiermee blijf ik natuurlijk ook niet bij mijn eigen leest. Ze heeft vast van tevoren een goede afweging gemaakt om tot deze keuze te komen. Ze onderscheidt zich van haar collega's en dat vind ik opvallend goed. 

Laten we het daarop houden.

Dagdagelijks

De laatste tijd hoor ik het steeds vaker, het woord dagdagelijks.

Afgelopen week nog (werkgerelateerd): 'Weet dat er dagdagelijks heel veel collega's bezig zijn om vragen te beantwoorden over....'

Ook op tv, radio en in teksten hoor en lees ik dagdagelijks. Even googelen leert dat dagdagelijks een leenwoord is uit het Duits,  waar het gebruikt wordt om een bepaalde nadruk of routine uit te drukken.

Ik loop waarschijnlijk hopeloos achter want ik lees ook dat dagdagelijks, onder gemeenteambtenaren, uitgeroepen is tot jeukwoord van 2023.

Dagdagelijks. Gek woord en het is overdreven veel. En juist daarom wekt het irritatie op. Loslaten dan maar weer. Daarover gesproken, ook loslaten is natuurlijk een jeukwoord van de bovenste plank.

Maar wat ik gisteren hoorde, ik moest 2 keer luisteren maar ze zei het echt:

'Mag ik voor jou huilen?'

De persoon tegen wie dit werd gezegd had hier erg veel steun aan dus onthoud ik mij verder van commentaar. Maar ik ben eigenlijk best benieuwd hoe zoiets in zijn werk gaat.

Dagdagelijks.

Een vleesgeworden roos van Leary

 De roos van Leary gaat ondermeer over inzicht in gedrag, de cirkel van invloed en loslaten. Een hulpmiddel wat je kunt toepassen in de communicatie met anderen.

Maar toepassen in de praktijk, die altijd weerbarstiger is, is best lastig,  Met name het loslaten. Want weten dat je ergens geen invloed op hebt betekent niet automatisch dat je je er niet meer druk over maakt. Als het zo gemakkelijk was dan zat niemand meer in de stress en zaten de psychiaters, psychologen en (team)coaches zonder werk. Dan werden conflicten in organisaties, in families en in vriendschappen altijd getackeld door het toepassen van theorieën zoals die van Leary. Ik zeg niet dat het niet werkt maar het vergt een hoop oefening en veel zelfreflectie, wat er niet automatisch is.

Ik erger mezelf bijvoorbeeld dood aan de tendens in de samenleving als het gaat over het doorelkaar heen gebruiken van meningen, feiten en regels. En dat iedereen alles maar roept onder de vlag van vrijheid van meningsuiting. Als een gerechterlijke uitspraak (over teveel stikstofuitstoot of over een betwiste haatzaaiende imam die het land, na onderzoek wél in mag) niet wordt gepruimd dan gaan politici daar vol op de camera iets van vinden. Scheiding van machten wordt niet meer gerespecteerd. Ministers hebben schijt aan adviesorganen zoals de Raad van State of andere organisaties, die ooit zijn opgericht ter ondersteuning van beleid. Wat voor voorbeeld geef je hiermee door? Alleen maar een vrijbrief voor het 'volk' om dit ook maar te doen.

Ergelijk dus.

En ja, het klopt dat ik hier totaal geen invloed op heb. Maar toch vind ik er wat van en kan ik er op zijn tijd over mekkeren, wat ik dus bij deze doe. En soms ook gewoon tegen huisgenoten, collega's of vriendinnen. Dan hoor ik mijn eigen ergernis waar ik me vervolgens weer aan stoor. Ergeren aan het ergeren.

Ook in werksituaties of in relaties loop ik, net als iedereen, wel eens tegen zaken aan waarbij de roos van Leary wel iets kan doen maar zeker niet zaligmakend is.

Zelfspot, een grap, een blog of een telefoontje met iemand die het snapt brengen vaak wel luchtigheid. Eventjes samen zeiken, de humor daarvan inzien en er daarna weer vol tegenaan. Zeiken heeft wel degelijk een functie als je daarna weer door kunt.

En stiekem wil ik dit soort ergernissen ook helemaal niet loslaten want ze horen bij mij. Als ik ze niet had dan was ik niet wie ik nu was.

Dus we blijven oefenen maar een vleesgeworden roos van Leary? Die moet nog worden uitgevonden.

Dat is aan hem

Vraag van een journalist aan Schoof: 'Wat vindt u van de tweet van Wilders waarin hij de Raad van State wegzet als een stelletje ongekozen bureaucraten?'

Schoof: 'Het kabinet zal kritisch advies van zijn belangrijkste orgaan verwerken.'
Journalist:' Maar wat vindt u dan van die tweet?'
Schoof:'U weet dat Ik nooit reageer op berichten op X.'
Journalist:' Wat vindt u van de reactie van mevrouw Faber dat zij niets gaat aanpassen aan de wet die nu voorligt?'
Schoof: 'Dat is aan mevrouw Faber.'
Journalist:' Hebt u mevrouw Faber hierover gesproken?'
Schoof:' Nee, ik heb niet gesproken met mevrouw Faber.'

Journalist aan van Vroonhoven:' Wat vindt u ervan dat Wilders dreigt met een kabinetsval als NSC aanpassingen aan de Asielwetten wil zien?'
Van Vroonhoven:'Nou, we gaan kijken.'

Journalist aan Yesilgöz:' Wat vindt u van de dreigementen van Wilders op X?'
Yesilgöz: ' Ik had zelf die woorden niet gekozen, dat is aan hem. Ik ga niet mee in de ophef van de dag.'
Journalist:' Het is toch de leider van de grootste partij in Nederland die dit zegt?'
Yesilgöz:' Ik snap dat jullie (journalisten) dit willen maar ik ga hier niet in mee.'

Journalist aan van der Plas:' Wat vindt u van zo'n dreigement van Wilders over een kabinetsval?'
Van der Plas:' Ik ben Wilders niet. Een kabinetsval is heel voorbarig.'
Journalist:' Maar Wilders dreigt er mee.'
Caroline:' Dan moet je bij Geert zijn.'

Het is aan hem, het is aan haar, ik zeg er niets over, ik reageer nooit, ik ga er niet in mee, we gaan kijken, je moet bij hem zijn.' 

Ontwijken, negeren, luchtigheid proberen uit te stralen en vooral geen stelling nemen tegen alles wat ingaat tegen de democratie en de rechtstaat.

Maar het is aan u om daar iets van te vinden. Natuurlijk.🙈

Rustig aan doen

Doe je rustig aan?

Een advies wat ik vaak hoor en wat ik ook regelmatig aan anderen geef. Bij een griep, een pijnlijke rug, teveel hooi op de vork, als  werk en privé uit balans dreigt te raken, je je (te) druk maakt over zaken waar je geen invloed op hebt enzomeer.

Misschien dat anderen er iets aanhebben maar eigenlijk weet ik zelf niet goed wat rustig aan doen is en hoe ik dat moet doen. Natuurlijk, als ik lam ben van de griep zit er niet veel anders op dan uitzieken onder de wol. Dat doe ik ook wel maar ik bedoel iets anders.

Hoe moet je rustig aandoen als je last heb van je rug bijvoorbeeld? Van de hele dag zitten wordt het erger, dus ga je een stukje lopen waar het soms nog erger van wordt. Maar niet altijd dus weet je nooit echt wat goed is om te doen. Dan loop je een rondje van 8 kilometer zonder moeite en voel je je de dag erna weer ruk. Niet teveel belasten, door je knieën als je iets opraapt, oefeningen doen. Ja, ik ken het allemaal wel maar soms voelt je rug alsof je een jonge meid van 18 bent en denk je niet aan al die voorzorgsmaatregelen. En daarbij: soms moet je ook gewoon een zware tas of boodschappenkrat sjouwen als er niemand anders is die dit kan doen. En soms wil je dat ook gewoon zelf doen. Rustig aan of niet.

Rustig aan is niet in beton gegoten. Soms helpt even stoom afblazen bij een collega, je partner of een vriend(in). Krijg je een goed advies, maak je er samen een grap over om te relativeren en heb je weer wat lucht. Maar ook dat kan niet altijd en werkt niet voor iedereen. 'Doe maar rustig aan' is dan een dooddoener, waar niemand iets mee kan.

Gedachten tot rust brengen is nog een andere tak van sport. Hoe ik dat moet doen heb ik ook nog steeds niet goed uitgevonden. Ik val uiteindelijk wel in slaap met de podcasten van  Maarten van Rossum, Aaf & Lies of de dames van de Shitshow maar ben er waarschijnlijk inmiddels ook verslaafd aan geraakt. Is dat goed of niet?

En neem nou vandaag. Ik heb nog niks gedaan, behalve de vaatwasser uitgepakt. Ik was de hele week grieperig dus mag het ook zou je zeggen. Maar eigenlijk vind ik dat gehang op de bank geen moer aan. De blog die ik nu schrijf is uiteraard niet niks doen maar de weekboodschappen die ik nu al 3 uur aan het uitstellen ben zitten mij op de nek. Dus ondanks dat ik, weliswaar typend, op de bank hang, is van rust helemaal geen sprake.

Rust roest. Ja, die hebben we ook nog. Voor een volgende blog dan maar.

Winter vol liefde

Ik ken werkplekken waar je als werknemer verplicht moet kijken naar Winter vol iefde.Voor de teamgeest, ter relativering van de harde realiteit, voor de lol en de luchtigheid.

Aflevering 18 van seizoen 2 is inmiddels een feit en man, man, man wat is er weer veel aan de hand.

Waar zal ik es beginnen?

Met Mike dan maar. Of met moeder Monique want dat is in feite hetzelfde. Antine, weet waar je aan begint meid. Nu denk je nog dat je Mike wel los kunt weken van moederkloek Monique. Gaat niet lukken Antine. Als je Mike neemt neem je een totaalpakket af en dat is  inclusief zijn moeder. En de hondjes.

Dan Maarten. Hij blijft zoeken naar een vriend met een vagina en borsten. In dat troosteloze Estland waar hij nog te beroerd is om een beetje sneeuw te ruimen voor zijn vrouwelijke gasten. Waar, op een geïmproviseerde sauna na, geen ruk te beleven valt. Annette heeft na drie dagen haar koffers ook alweer gepakt. Tips voor Maarten:ga eens goed sneeuwschuiven, doe iets aan je communicatiestijl; je bent namelijk geen journalist die een goed verhaal moet ophalen. Heb eens oprechte interesse en stop per direct met dat stomme, sexloze borsten en vagina gedoe want elke vrouw knapt hierop af.

Door naar Judith die het erg gezellig heeft met Bart. Hij zou er de teringpest (zijn woorden) in hebben als Judith er uiteindelijk toch tussenuit zou knijpen met Esther. Het duurde maar even of Bart en Esther lagen in de clinch over het klimaat. Judith mag de diepgang van Esther wel maar Bart zou haar het liefst eigenhandig met een strobaal terug de trein induwen. Concurrentie is er zeker daar in de Pyreneeën.

En dan hebben we nog Jorik. Waarom doet hij überhaupt mee aan dit avontuur? Aandacht verdelen is veel te hoog gegrepen voor deze look a like van Joost Klein (niet zelf bedacht hoor) maar dat is nou juist de kern van dit hele programma. Jorik kan niet tegen teveel prikkels, dat is helemaal niet erg maar Winter vol liefde bestaat alleen maar uit prikkels. Óf Jorik is per ongeluk in het verkeerde programma beland óf hij speelt het spel enorm goed. Of hij laat zich goed regisseren. Kan ook nog.

Op naar aflevering 19 alweer. Over Jan in Zweden en Adrienne in Zwitserland is ook nog genoeg te zeggen.