Terroristen in de bus

Ik sta bij de bushalte in de Groningse wijk Vinkhuizen. Ik zie mijn bus aankomen en ik sta op. Er fietsen twee jongens langs. 'Je moet niet in die bus stappen, er zitten terroristen in', roept één van hen.

Ietwat verbaasd stap ik in de bus en neem plaats. Ik kijk eens in het rond. Ik zie niks verdachts. Maar ik weet ook niet waar ik op zou moeten letten. Hoe ziet een terrorist eruit? Met een lange baard? Maar als de persoon een vrouw is gaat die vlieger al niet meer op. Bovendien, als je een aanslag wilt plegen moet je juist niet opvallen lijkt mij.

De busreis verloopt rustig. Geen incidenten op deze snikhete dag. Eén ding vraag ik me af. Wat bezielde deze jongen om iets dergelijks naar mij te roepen? 

Ik hou het maar op een zonnesteek.

Als deze fietster zich in het verhaal herkent mag hij zich melden. Misschien heeft hij een goed verhaal. 

Plak... euh klapnachten

Hitte in Nederland. Dat betekent weinig verschil tussen de dag en nacht temperatuur. We drijven 's nachts ons bed uit. We zijn in de weer met het laken dat met regelmaat van het zweterige lijf gaat en er na afkoeling weer overheen wordt getrokken. En dan de neefjes die zorgen voor een slechte sfeer op de slaapkamer. Als je niet oppast drijven ze ook nog een wig tussen bedgenoten.

Gisteravond hoorde ik zo'n kreng neurotisch rond mijn hoofd zoemen. Met mijn hand in de lucht diende ik hem van repliek. Het beest liet zich niet wegjagen en kwam terug. Ik bleef roerloos liggen om de marteling te ondergaan:'Prik me maar en zout daarna op' . Ik hoorde even niks. Totdat de mug manlief had bereikt. 'Gatver, een kutmug!' klonk het naast me en het licht ging aan. Het beest was in geen velden of wegen te bekennen. Uiteraard. Het licht ging weer uit en weer aan. Een grote klap en bloed op het behang.

Ik denk dat het mijn schuld was. Ik had de ramen wagenwijd opengezet. Alsof je inbrekers uitnodigt wanneer je vergeet de deur op slot te doen. Dat werk.

De komende nacht is het weer warm. En weer wil ik die ramen open. Ik vrees dat we vanavond voor het slapen gaan een fittie hebben.

Lekker jezelf!

Wees jezelf! Hoe vaak hoor je dat niet? Of nog erger : Lekker jezelf zijn. Hoezo lekker? Een mens is toch altijd zichzelf? Tenzij iemand last heeft van een meervoudige persoonlijkheidsstoornis, zal een mens het toch vooral met zichzelf moeten doen.

Waar komt de aanmoediging om vooral lekker jezelf te moeten zijn dan vandaan? En wie bepaalt eigenlijk wanneer iemand lekker zichzelf is of niet? Als een bepaald gedrag niet bevalt wordt er al vaak geroepen dat iemand zich anders voordoet dan dat hij is.

Je anders voordoen dan je in werkelijkheid bent. Een wolf in schaapskleren bijvoorbeeld. Dat kan uiteraard. Toneelspelen of je ware aard niet altijd laten zien. Maar ook dat is een onderdeel van de persoonlijkheid van een mens en maakt iemand tot wat hij is. De meeste mensen hebben meedere kanten, een harde, een zachte, een arrogante of een onderdanige afhankelijk van de stemming of omstandigheden van dat moment. En dit rijtje is nog in vele mogelijke variaties aan te vullen.

Toch zijn er ook de zogenaamde 'what you see is what you get' mensen. Persoonlijk is dat mijn favoriete mensoort. Je weet altijd wat je krijgt. No nonsene, voorspelbaar en gelijkmatig. Geen dubbele agenda en transparant. Lekker!