Geen nut

 Mannen met staarten.

Jan uit B & B vol liefde is er stellig over: 'Die vertrouw ik niet.' 

Dat gaat mij iets te ver maar ik snap zijn punt.

Je hebt staarten en staarten. Een (jonge) vent met een leuke bos haar die zijn haar af en toe in een staart draagt vind ik best te doen. Of rastahaar in een staart. Mij hoor je niet klagen als het goed verzorgd is.

Maar een kalende man op leeftijd, zeg boven de 50, die met een elastiekje zijn plukje haar ( of wat daarvan over is) bij elkaar bindt?

Niet te doen. Ook van knotjes word ik niet warm overigens. 

Maar ook al hebben ze een fors exemplaar in de nek hangen, zoals dansleraar Peter uit B & B vol liefde: WAAROM? Omdat er bovenop weinig tot niks meer zit? Soort van compensatiedrang of wat is het? 

'Het heeft totaal geen nut.' Het was de korte conclusie van mijn eigen Peter tijdens het ontbijt in Turkije, waar we tegen een bejaarde man met een miezerig staartje aan zaten te kijken.

Iris uit B & B vol liefde denkt daar uiteraard anders over. Zij zal zo'n staart ongetwijfeld spannend vinden. Of om in haar vocabulaire te blijven, lekker stout.

Stout of fout. Of stout = fout. 

Ieder z'n ding.

Spijt voor wat?

Serie de Ring op NPO 1 is afgelopen donderdagavond gestart. Omdat ik die avond andere activiteiten had keek ik het de dag daarna terug via NPO start.

En toen ging het mis, want het is veel te spannend. Ik streamde aflevering 2 en aflevering 3 ging er moeiteloos achteraan. De volgende dag pakte ik aflevering 4. 

Ik wilde het niet maar ja.

En nu heb ik spijt. 

Want wat heb ik eraan als ik de sappige,  spannende, intriges van deze bloedstollende thriller met niemand kan delen? Als ik tegen mijn collega's/vriendinnen niets mag verklappen, niets kan vragen wat zij vinden van die ene irritante vent, die onvolwasen kerel, die leuke man, of dat naïeve mens? Als ik alleen maar hoor van diezelfde collega's/vriendinnen(met hun handen voor hun oren) dat ik mijn mond moet houden, want zij zijn nog niet zo ver. 

Waarom kan ik niet, net als bij B & B vol liefde of Oogappels gewoon wachten tot de volgende aflevering? Dat ik iets heb om de komende donderdagavonden naar uit te kijken?

Tja, waarom?
Spijt. Je hebt er niks aan.

Ode aan de taalclichés

Iets met een dingetje 

Waar zouden we zijn zonder taalclichés? Ze helpen je door de moeilijke gesprekken heen. Heerlijk als je dan en paar vaste uitsmijters hebt die je in kunt zetten. 

Als je het even niet meer weet zucht je : ‘Dat hoor je mij niet zeggen!' Als je op tijd staat en je wilt van het gesprek af zeg je met een begripvolle blik: ‘Ik hoor wel wat je zegt.’ Of als je niet weet hoe je je anders uit moet drukken als je blij bent, gil je enthousiast: ‘Het is té leuk of dat is helemaal toppie!’ 

Als je iemand een hart onder de riem wilt steken zeg je met lijzige stem : ‘Dat hakt er wel in hè?’Of (doet het altijd goed): 'Het komt nu wel dichtbij!’ Als je het er eigenlijk niet over wilt hebben drop je gewoon: ‘Daar vind ik wel iets van.’ Verder ga je niet. Als definitieve afronding zeg je aarzelend: ‘Dat is nog wel een dingetje.’

Tegen zeurders roep je : ‘Doe je ding’ en als je geen tekst meer hebt zeg je : ‘Dus dat’ of in de iets langere variant :'Van die dingen.' 

Geef het een plekje.

En weer door.