Het is Pinksteren in Leek

Bier in de lucht
Bier op je broekspijp
Bier op je mouw
Bier in je smoel
En op niet nader te noemen plekken

Papi di Grazzi die Rammstein doet, maar ook Abba, Queen en moeiteloos doorschakelt naar Marco Schuitmaker.

We schrijven Pinksteren 2023. In de tent op de Tip in Leek is het feest. Een man met een strohoed pakt zijn ruimte op de dansvloer, een dubbelganger van Tik Tok Tammo hijst aan een filtersigaret, boomertjes hossen tussen zeventienjarigen en iedereen zingt mee met Guus Meeuwis die over Brabant zingt. Rasechte Groningers doen daar niet moeilijk over.

Het is maar één keer per jaar Pinksteren.Dan is er geen rem. Als je moet plassen ga je niet in de rij voor het toilet staan. Dan zoek je wel een schimmig plekje op andermans terrein. Is niet jouw pakkie aan want hé het is Pinksteren. In Leek. Dus ja.

Maar dat is buiten de tent. In de tent is het gezellig. Moeders, dochters, collega's, jong en oud kennen YMCI plus de daarbij horende moves. Maar ook Meat Loaf wordt van A tot Z meegezongen. Tja en de bierfontein die je dan zo nu en dan over je heen krijgt? Die neem je gewoon lekker op de koop toe. Zelfs de boomertjes kunnen dat. Want het is Pinksteren. In Leek.

De boomer in een notendop

'Ik had jullie moeder kunnen zijn.'

Ik zei het echt.
Een paar keer.
Alsof dit mezelf ook verbaasde.

De collega's tegen wie ik het zei zijn vroege dertigers. Niet eens piepjong meer dus.

Het lot van de boomer.

Dit:

Smileys niet snappen.
Bijvoorbeeld deze:😏
Volgens mij een sippe smiley.
Collega (niet-boomer): 'Oh haha vind jij 😏 een zielige smiley?' Ik leg het je morgen haarfijn uit.'

In werkelijkheid is dit een halve glimlach in een grijns. Totaal niet begrepen dus.

En dan:
Computershit: programma's om het werk gemakkelijker te maken. Het zal. Maar pas als je het snapt weet je hoe het werkt (was dat niet van Cruyff?). Pfff..die weg er naartoe. Soms moet ik wel 5 keer bellen met een collega, een niet-boomer, die mij er gelukkig liefdevol doorheen sleept. Dan denk ik: 'yes, nu ga ik het onthouden' maar de volgende keer ben ik weer terug bij af en moet de hulplijn opnieuw ingeschakeld worden.

Ik had ook haar moeder kunnen zijn. Met gemak. Geen idee wat ik daar mee wil zeggen overigens.

Natuurlijk word ik ook, met regelmaat, door onze jongste zoon met de neus op de boomerfeitjes gedrukt. Als we een stukje gaan fietsen zijn we boomers. Als ik ga zwemmen ben ik een boomer. Als ik ga dansen op een 40 plus party idem dito. 'Ga je weer lekker naar de club?'

Eigenlijk kun je het als boomer nooit goed doen.

Een oud persoon die probeert cool te doen. 
Je voelt je jong maar bent het niet. 

Dat is de boomer in een notendop.

Maar we boomeren lekker door. De niet-boomers komen vanzelf waar wij als boomers nu staan. Praten we dan weer.

.

Bericht is verwijderd

Je hebt per ongeluk iets getypt in een verkeerde chat op WhatsApp. Kan gebeuren. Snel verwijder je het bericht maar degene aan wie je het bericht stuurde wordt daarvan op de hoogte gebracht. Bericht is verwijderd.

Zo stom. Het roept immers allerlei vragen op?

Dit:

'Ik zie allemaal verwijderde berichten. Waren niet voor mij bedoeld?'

'Verkeerde chat?'

'Wat was het dan en voor wie?'

'Huh?'

'Beetje in de war?' (Met rollende, lachende smiley)

Op al deze vragen zou standaard 'Duh!' voldoende kunnen zijn. Want het gaat die ander in principe geen ruk aan. Juist niet hè? Anders had je de berichten toch niet verwijderd?

Maar het kwaad is al geschied, de nieuwsgierigheid is gewekt en bovendien word je toch met een ongemakkelijk gevoel opgezadeld. Want je weet: die ander is er nu toch mee bezig. Wat je niet wilt.

De ander krijgt dus de melding: 'bericht is verwijderd' maar je wordt zelf ook nog op de hoogte gebracht van wat je hebt gedaan met: 'uw bericht is verwijderd.'
Joh! Zout in de wonden  Stom systeem.

Dus lieve WhatsAppontwikkelaars: Skippen die meldingen! Hoop gelazer om niks.
Bedenk maar iets leuks.

De nek van Jaap

Ik ben nog maar een paar honderd meter van huis als de begintune van 'Like a prayer' van Madonna uit de autoradio klinkt.

'Hè jammer', denk ik.

Niet omdat ik bijna thuis ben maar omdat ik het liedje niet helemaal af kan luisteren. En om er nou voor om te rijden? Ik moet toegeven dat ik dat wel eens heb gedaan. Nu niet,  maar de volumeknop gaat sowieso naar rechts.

Muziek, vooral uit de jaren 80, ik hou ervan. Wham, Prince, Miami soundmachine, Kool & the gang, Pet shop boys. Oké, jaren negentig en daarna mag ook hoor. Robbie Williams, Bruno Mars, helemaal goed.

De dansbare zijn sowieso lekker, de ballads ook hoewel daar wel enorme zeiknummers tussen zitten. Whitney Houston, ik ben fan maar vind 'I Will alway love you' vreselijk. Ook Céline Dion, en nu kwets ik een collega, trek ik slecht. Bryan Adams, meestal erg goed maar bij 'I'll do it for you' heb ik een bakje nodig.

En dan is daar Jaap Reesema. Die van de beste zangers, de man van Kim Kötter en van de podcast met Sander Schimmelpenninck. 

Valt eigenlijk ook in de categorie 'zeik' maar toch ben ik ergens geraakt door zijn vertolking van 'Grijs'. Afgelopen weekend kreeg ik kippenvel toen het nummer werd gedraaid op het terras waar Peter en ik zaten. 'Nooit van gehoord', was zijn reactie.

Toen Jaap vandaag opnieuw ter sprake kwam bij twee collega's, nu om zijn nek, of liever gezegd, het ontbreken daarvan, promootte ik 'Grijs' met enthousiasme bij de twee.

Nou, dat heb ik geweten. Jaap kon het niet goed doen bij de dames. 'Dat gejammer komt van zijn nekloze houding', volgens de ene collega. De andere haakte daarop in door met een slijmerig stemmetje 'Mijn kleine presidentje' te zingen. 'Dat is toch vreselijk?'

'Oké, oké maar luister dan eens puur naar de tekst van 'Grijs', probeerde ik nog. Geloof niet dat dat nog iets uithaalde.

Dus..

'Alles is veranderd', neuriede ik zachtjes en met de staart tussen de benen liep ik terug naar mijn kantoor.

For me ook

In Griekenland snappen ze de Nederlander. De Grieken spelen subtiel in op de gevoelens van de toeristen door zoveel mogelijk Nederlandse woorden te gebruiken die ze in de loop der tijd hebben geleerd. Een soort welkom en blijk van waardering voor dat hun land is uitgekozen voor een vakantie, in de hoop dat we terugkomen

Het gevolg van deze gastvrijheid is dat je als gast in verwarring raakt en tijdens de conversaties je beste Engels vermengt met Nederlandse woorden. 

Dan krijg je dus dit : 'Would  you like mayonaise?' 'No, it's good zo' . Of om aan te geven dat ik hetzelfde gerecht wil als mijn tafelgenoot zojuist besteld heeft : 'For me ook'. En 'Would you like toetje?' 'No hoor'. 

Terug in het hotel bestel ik een cappuccino. 'I like kaneel on it', zeg ik vastberaden. Nou wil ik het weten ook dus vraag ik' How do you say kaneel in Greece?'  It's canello, volgens de barman'. Dankjewel!' lach ik als ik met de kopjes wegloop.