Rustig aan doen

Doe je rustig aan?

Een advies wat ik vaak hoor en wat ik ook regelmatig aan anderen geef. Bij een griep, een pijnlijke rug, teveel hooi op de vork, als  werk en privé uit balans dreigt te raken, je je (te) druk maakt over zaken waar je geen invloed op hebt enzomeer.

Misschien dat anderen er iets aanhebben maar eigenlijk weet ik zelf niet goed wat rustig aan doen is en hoe ik dat moet doen. Natuurlijk, als ik lam ben van de griep zit er niet veel anders op dan uitzieken onder de wol. Dat doe ik ook wel maar ik bedoel iets anders.

Hoe moet je rustig aandoen als je last heb van je rug bijvoorbeeld? Van de hele dag zitten wordt het erger, dus ga je een stukje lopen waar het soms nog erger van wordt. Maar niet altijd dus weet je nooit echt wat goed is om te doen. Dan loop je een rondje van 8 kilometer zonder moeite en voel je je de dag erna weer ruk. Niet teveel belasten, door je knieën als je iets opraapt, oefeningen doen. Ja, ik ken het allemaal wel maar soms voelt je rug alsof je een jonge meid van 18 bent en denk je niet aan al die voorzorgsmaatregelen. En daarbij: soms moet je ook gewoon een zware tas of boodschappenkrat sjouwen als er niemand anders is die dit kan doen. En soms wil je dat ook gewoon zelf doen. Rustig aan of niet.

Rustig aan is niet in beton gegoten. Soms helpt even stoom afblazen bij een collega, je partner of een vriend(in). Krijg je een goed advies, maak je er samen een grap over om te relativeren en heb je weer wat lucht. Maar ook dat kan niet altijd en werkt niet voor iedereen. 'Doe maar rustig aan' is dan een dooddoener, waar niemand iets mee kan.

Gedachten tot rust brengen is nog een andere tak van sport. Hoe ik dat moet doen heb ik ook nog steeds niet goed uitgevonden. Ik val uiteindelijk wel in slaap met de podcasten van  Maarten van Rossum, Aaf & Lies of de dames van de Shitshow maar ben er waarschijnlijk inmiddels ook verslaafd aan geraakt. Is dat goed of niet?

En neem nou vandaag. Ik heb nog niks gedaan, behalve de vaatwasser uitgepakt. Ik was de hele week grieperig dus mag het ook zou je zeggen. Maar eigenlijk vind ik dat gehang op de bank geen moer aan. De blog die ik nu schrijf is uiteraard niet niks doen maar de weekboodschappen die ik nu al 3 uur aan het uitstellen ben zitten mij op de nek. Dus ondanks dat ik, weliswaar typend, op de bank hang, is van rust helemaal geen sprake.

Rust roest. Ja, die hebben we ook nog. Voor een volgende blog dan maar.