„Input voor een column, altijd leuk!” grijns ik. „Dus vertel!” „Nou, dan ben je aan het hardlopen en dan heb je al moeite met ademen en dan komt zo'n zeventigplus-parfum-mevrouw de broodnodige lucht vervuilen. En altijd van die goedkope. Ik verdenk die types er ook nog van dat ze hun incontinentie ermee willen verbloemen. Niet normaal. Zo'n lucht van hier tot Tokio.”
„Zo, en nu ga ik weer wat doen.” Ze pielt nog even aan de pannenkoekplant op het bureau van mijn collega en weg is ze.
Elly loopt drie keer per week hard. Ooit deed ik dat ook toen ik haar leeftijd had. Ze heeft net als ik een zoon die Maarten heet en groeide op in Leek. Nog voordat ik daar terecht kwam was zij al richting stad vertrokken om te gaan studeren.
Maar toch: Leeksters onder elkaar, ons kent ons, ouwe jongens krentenbrood en meer van dat soort clichés.
Mocht ik ooit weer eens een rondje langs de Tolbertvaart rennen dan prijs ik mij gelukkig. Want parfumluchten zijn daar niet. Daarvoor moet je echt in Groningen zijn. Of in Tokio.
Ik lees net op internet dat pannenkoekplanten de lucht zuiveren. Wellicht een ideetje voor Elly.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten