Kokhalzen en schelden 🤮😡

Sylvia Witteman maakt in haar column in de Volkskrant van afgelopen zaterdag gehakt van het boek Haar naam was Sarah van Tatiana De Rosnay. Zo'n boek dat door anderen aangeraden wordt en dat dan zo vreselijk tegenvalt volgens Sylvia.

Het verhaal gaat over het meisje Sarah in Parijs dat met haar ouders in de oorlog bij een razzia wordt opgepakt. Ze verstopt haar broertje Michel in een kast in hun huis en neemt de sleutel mee. Het broertje overleeft het niet want Sarah wordt samen met haar ouders weggevoerd en komt dus niet meer terug in het huis.

Sylvia noemt het boek weerzinwekkend slecht. Ze kan het boek niet uitlezen zonder te schelden en te kokhalzen. Het gaat volgens haar niet over de Holocaust maar over een onnozel expatvrouwtje met huwelijksprobleempjes, een 'journaliste'. Schrijfster De Rosnay gebruikt de Holocaust als interessant behangetje voor haar pulproman. Te veel clichés over bleke gezichten en opgestapelde skeletten in een concentratiekamp, een ordinaire bouquetreeks en zo blaat Sylvia nog even door. Aan het eind van haar column beschrijft ze de paniek als Sarah haar broertje maanden later dood terugvindt. 'Had die deur dan ook niet op slot gedraaid', was het enige wat Silvia nog kon denken. Echt een boek om te verbranden.

Ik heb het boek destijds gelezen en zag later ook de verfilming ervan. Ik ben ook zo iemand die dit boek anderen aanraad. Ik las het in een ruk uit en moest (en dat gebeurt bij hoge uitzondering) huilen bij de film. Ik heb het boek zelfs twee keer gelezen. Ik vond sommige gedeeltes, inderdaad net als Sylvia, weerzinwekkend maar niet op de manier zoals zij het bedoelt. En ik had al helemaal niet de neiging om het boek te verbranden. 

Beste Sylvia adem in, adem uit. Haal je schouders op bij het lezen en sla het boek dicht als je er niks aan vindt. Geef het boek door in plaats van het te verbranden. Zeg desnoods dat je het een slecht boek vindt en dat een ander dat zelf maar moet beoordelen. Loop een rondje en kom weer tot jezelf. 

Kokhalzen en schelden is zo jammer voor je keel en je hart.