Lekker zelfscannen bij Ikea

Een bezoekje naar Ikea op zaterdag.Is misschien sowieso niet zo'n goed idee.Maar we doen het toch.

We vinden vrij vlot een parkeerplek.We hoeven niet te wachten bij de draaideur.We lopen zonder opstopping de trap op.Daarna de roltrap op.

Tot nu niet al te veel problemen. Wel veel mensen maar die kristalliseren zich mooi uit in de winkel.

We hebben ruimte bij de garderobekasten (waar we naar op zoek zijn) en niemand loopt elkaar in de weg. Af en toe doen we een stapje terug voor een blije oma die met haar kleinkind verstoppertje speelt, een buggy of een rolstoel maar dat doen we gewoon.Natuurlijk!

Met een paar badkameraccessoires in de kar lopen we richting de uitgang.

Tot we bij de kassa's komen.

Alleen maar mensen.

In lange rijen.

Alleen maar zelfscankassa's met hier en daar een Ikeamedewerker die hulp kan bieden als het nodig is.

Snel en efficiënt. Dat idee.

Dan de praktijk.

De mensen turen op de schermen, pakken hun koopwaar uit de winkelkar, zoeken onbeholpen met de scanner in hun hand naar de streepjescode en turen weer op het scherm. Het duurt twee lang, twee breed.

Ook wij zijn aan het klooien.Wat hebben we nu wel en niet gescand? Overzicht kwijt.

Dan maar weer opnieuw.

'Een medewerker komt u helpen', verschijnt er op het scherm.

'Wat is het probleem?', vraagt de aangesnelde medewerker. 'We weten niet meer wat we wel en niet hebben gescand.' Ze doet een pasje door een gleuf aan de zijkant van het scherm en we kunnen weer opnieuw beginnen.

'Het komt omdat je de artikelen die je hebt gescand daar weer neerlegt', zegt Peter. ('daar' is het plateautje waarop je de artikelen uit kunt stallen).

Poging twee.

Artikel scannen.

Aan Peter geven.

Volgende artikel scannen.

Dat nog een paar keer.

Afrekenen

Klaar.

Door de hekjes.

'Mag ik uw bon controleren?', vraagt een beveilingsmedewerker? Omdat we zo aan het hannesen waren?', vraagt Peter.'Nee hoor, gewoon random', lacht ze.

Alles in orde.

Bij de uitgang. Rechts de liften. Wachtende mensen met volle karren.

Links de roltrap. Die is stuk.

De kar kan dus niet mee naar beneden.We hebben maar een paar dingetjes dus die kar hebben we niet nodig om bij de auto te komen.

Het zal toch niet waar zijn?

'Mag de kar hier blijven staan?', vraagt Peter aan een medewerker.

Ja hoor, ik verzamel ze hier', antwoordt hij.

Fieuw! Is uiting van opluchting. 

Ik voel een blog aankomen.