Een slechte monoloog in Lijn 3

Vanochtend viel ik per ongeluk in een slechte monoloog. Het was in Lijn 3 richting stad. De meid naast me was aan het woord. De andere, er tegenover, ontving. 

Zo ongeveer:

'Ik word he-le-maal panisch van een zonnebank. Stel dat je er niet meer uitkomt. Dan zie je eruit alsof je drie maanden in Australië bent geweest.'

'Mijn hond Coco zit in de puberteit, hij luistert niet. Snap het niet hoor. Als iemand tegen mij zegt: 'Lig', dan ga ik meteen liggen.'

'Ik hoop steeds dat ik in een elektrische bus terecht kom. Daar kun je je mobiel in opladen. Onwijsssss handig!'

'Ik eet heeeeeel vaak een appeltje. Soms wel twee per dag. Zooo lekker! Mijn moeder heeft noooooit boodschappen in huis. Ik moet ze zelf halen. En ik krijg het geld niet eens terug.'

'Ik moet mijn studie zelf betalen. Ik ga niet lenen. Want geld lenen kost geld. Hihi haha.'

'Als ik niet weg hoef doe ik geen make-up. 's ochtends is het altijd even incasseren als ik voor de spiegel sta. Whahaha. Dan gaan er lagen op en dan lijkt het weer wat.'

'Whahahahaha....'

Volgende week weer op de fiets.