5 mei vrijheid

We mogen dankbaar zijn dat wij in Nederland in vrijheid mogen leven.

Onze vrijheid.

Nooit meer oorlog.

Dit soort uitspraken hoor je vaak rond 4 en 5 mei.

Natuurlijk ben ik het eens met alle uitspraken. Nou ja, ik bedoel dat ik de intentie begrijp. Met het woord dankbaar heb ik een haat- liefde verhouding. En niet zo zeer om wat het woord betekent maar met de context van het woord dankbaar in deze zin. Dat we als Nederland uitverkoren zijn dat er geen oorlog is? Dat we niet in een dictatuur leven? Vrije keuzes hebben? Je kunt daar uiteraard blij om zijn, maar dankbaar? Jegens wie? We hebben toch gewoon het geluk gehad dat we hier geboren zijn? Is het ook niet een beetje wrang dat anderen, die dat geluk niet hebben, ons hier dankbaar zien zijn? Voor wat zij niet hebben?

Als we al iets met die dankbaarheid moeten is dat we anderen die dankbaarheid ook gunnen door gastvrij te zijn. Onze vrijheid delen met hen, voor wie die vrijheid niet vanzelfsprekend is.

Nooit meer oorlog is een illusie helaas. Zouden we gastvrije landen, als er bij ons oorlog of onderdrukking zou zijn, niet hartstikke dankbaar zijn als we daar terecht zouden kunnen als wij niet meer vrij kunnen zijn?

Anderen dankbaarheid gunnen door hen de vrijheid te bieden, waar wij zo blij mee zijn. Dan doen we iets goeds met onze dankbaarheid.