zondag 15 januari 2017

Een avond in Groningen

Eén voor één druppelt het binnen in het altijd knusse eetcafé Ugly Duck in het centrum van Groningen. Voorafgaand aan ons bezoek aan het Griekse restaurant Olympia dat vrijwel naast dit café is gevestigd houden we hier onze borrelpraat. Maar niet alleen dat want ik krijg ook nog een paar cadeautjes aangereikt als voorloper op mijn verjaardag in februari. Dit, is naast dat het gewoonweg leuk is om elkaar te zien, de aanleiding van dit samenzijn. 
Ik krijg als eerste een heerlijke douchegel  'Only you' en een relaxmasker om 'Zen Time' te creëren wat zeer welkom is voor een heerlijk momentje voor mezelf. Dit klinkt behoorlijk tatta achtig. Een tatta - afgeleid van  Surinaamse woord voor aardappel (p’tatta) -  is een benaming voor een typische Hollander, in al zijn/haar gewoontes en uitspraken. Het zij dan maar zo, dit cadeau is zeer aan mij besteed. Daarnaast ontvang ik een doosje met maar liefst 300 wattenstaafjes. De gulle gevers hadden bedacht dat ik deze meer dan nodig zou hebben nadat ik in een vorige blog had opgebiecht dat de oortjes die ik af en toe van mijn huisgenoten 'leen', geïnspecteerd worden op oorsmeer. Maar gelukkig krijg ik erbij ook nog nieuwe oortjes geleverd, zodat ik in de toekomst niet meer onder toezicht hoef te staan van mijn gezinsleden. In het bijgeleverde tasje met tijgerprint zit nog een cadeaubon ter besteding bij Zonnestudio Heat&Wellness in Roden. Ik concludeer uit het type attenties dat ik krijg dat mijn vriendinnen mij rust, warmte en aandacht voor mezelf gunnen. Een betere inschatting van mijn behoeftes hadden ze niet kunnen doen. 

Als we het pand verlaten om een paar deuren verder te gaan naar ons volgende adres komt het meisje van het café met het tijgerprinten, alias 'Johnny en Anita' tasje in haar hand ons achterop. Ik schaam me eigenlijk enorm en vrijwel direct wordt dit gevoel er nog eens extra ingewreven door een altijd eerlijke vriendin die mij beticht van ondankbaarheid en waar ik natuurlijk niets tegen in weet te brengen. Als ondankbaarheid hetzelfde is als nonchalance heeft ze volkomen gelijk en weet ik weer waar mijn zwakte  ligt. 

In Olympia worden we warm onthaald en mogen we plaatsnemen op de gereserveerde plaatsen bij het tafeltje aan het raam. De eigenaar die van het bouwjaar 1968 is voelt zich verbonden met degene die de reservering maakte en die een jaar eerder het levenslicht zag. Daarop voortbouwend volgt een onderhoudend gesprek over de samenstelling van de groep,  de geboortejaren van de dames aan tafel, hoe lang we bevriend zijn en jaren 80 muziekfeesten. Hij weet ons goed op ons gemak te stellen en dit zal zeker één van de redenen zijn dat deze zaak al meer dan 30 jaar een succes is. Daarnaast is het heerlijke eten wat we voorgeschoteld krijgen voor ons allen een 'Zevende hemel sensatie' en als ik als klap op de vuurpijl een toetje met vuurwerk krijg voorgezet kan de avond niet meer stuk. Dat kon hij sowieso al niet want met het gezelschap wat ik om me heen heb is alles leuk. 

Dit gevoel zetten we nog even voort in 'De drie gezusters' waar we plaats nemen in een bankje waarin we als haringen in een ton en als een soort opaatjes uit 'The muppetshow' (Miss Piggy komt ook nog  binnenstormen) de mensheid, die zich langs ons voortbeweegt, of op wie wij het zicht hebben, aanschouwen en becommentariëren. Zo zit er recht voor ons een stel, of zijn het vader en dochter, collega's of gewoon vrienden? We houden het op broer en zus omdat hun neuzen duidelijke overeenkomsten vormen en het feit dat ze naast in plaats van tegenover elkaar zitten zou hier eveneens op kunnen duiden. 

Het onderwerp en typisch Gronings gerecht eierbal komt aan de orde en er ontstaat een tweespalt in de groep. Vier dames in het gezelschap spreken hun afschuw over dit gerecht uit en hoe meer zij dit doen des te gedetailleerder wordt dit gerecht door de twee voorstanders ervan ontleed en geprezen. Zo erg dat één van de tegenstanders bijna letterlijk over haar nek gaat. Omdat dit dan ook weer niet de bedoeling is wordt de strijd gestaakt en deel ik aan elke dame in het gezelschap een kaartje uit met een persoonlijke tekst erin waarin ik een ode breng aan de vriendschap die zij met mij delen. 

Zo komt er een eind aan een prachtige avond met zeer bijzonder gezelschap, die in een sfeer van verbondenheid, vertrouwen en empathie verliep. 
Dank aan iedereen die dit mogelijk maakte.  






Geen opmerkingen:

Een reactie posten