“Oh....dat moet ik even vragen”, klinkt het aarzelend. Hij kijkt wat ongemakkelijk rond en verlaat zijn staanplaats achter de kassa. Even later komt zijn collega zijn plaats innemen en vraagt in de loop weg aan de klanten, waarvan ik er ook één ben: “Is hij weg?” “Ja, hij moest even iets vragen”, antwoordt de mevrouw die voor ons staat. “Het is zijn eerste dag”, vergoelijkt het meisje hem. De jongen komt er weer aan met een andere vrouwelijke collega die hem kordaat maar vriendelijk tegemoet treedt met: “Ik begrijp dat het allemaal nog nieuw is maar je moet de kassa nooit onbemand laten...je wou iets vragen?” “Oh ja oké”, brengt hij hakkelend uit terwijl hij zijn armen gespannen in de lucht houdt waardoor de bovenkant van zijn fleurige short niet onopgemerkt blijft. “Dit artikel is afgeprijsd en ik weet niet hoe je dat aan moet slaan”, verzucht hij. Zijn rechtermondhoek gaat in zenuwachtige trekjes richting zijn neusvleugel. Tijdens de uitleg komt er een meisje van een jaar of drie naast hem staan dat zijn omhoog gekropen poloshirt met korte haaltjes naar beneden sjort. De jongen kijkt omlaag en het meisje vraagt: “Waar is de wc?” “Ja, kom maar even mee”, zegt hij en weg is hij weer.
Ik heb met hem te doen. Zijn debuut achter de kassa valt hem zo te zien erg zwaar en de ogen die op hem gericht zijn helpen niet mee om dat gevoel weg te nemen. Toch zie ik een jongen met potentieel, die zijn taken bloedserieus neemt. Hij komt er wel, is het niet hier, dan wel elders.Ik hoop dat zijn moeder hem vanavond een flinke knuffel geeft en hem een hart onder de riem steekt door te zeggen dat alle begin moeilijk is, als hij zijn twijfels deelt en zich afvraagt of hij wel geschikt is voor dit baantje. Ik moest me bedwingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten