De Groningse eierbal

Hij is iets groter dan zal zijn vlezige concurrent de gehaktbal en op het eerste gezicht heeft hij qua structuur iets weg van een bitterbal maar daar houdt de vergelijking wel mee op. De eierbal is voor niet Groningers maar ook voor wie dat wel zijn de moeite waard om minstens een keer in je leven te geproefd te hebben dan wel een kans te geven. 

Er zijn verschillende manieren om hem te consumeren. De lekkernij snij ik precies doormidden. Dat is even doorzagen als je een mes gebruikt dat niet al te scherp is. Eeuwig zonde als de bal daardoor op de grond belandt.  

Nu de twee helften van elkaar gescheiden zijn is prachtig te zien hoe de genotslaagjes zorgvuldig opgebouwd zijn en moeiteloos in elkaar overgaan. Een heerlijke krokante laag  met van binnen een kring van ragout, die gekruid is met kerrie waarin het hardgekookte ei zorgvuldig ingekapseld ligt. Alvorens ik hem mij eigen maak kies ik voor een snijmethode waarmee ik alle ingrediënten van het zalige gerecht op mijn vork krijg en met mijn smaakpapillen de combinatie van alle bestanddelen waarneem. En dat zo'n zeven tot tien keer achter elkaar al naar gelang de grootte van je happen. In één woord verrukkelijk! Eersteklas genieten met mijn ogen dicht. 

Omdat ik weet dat over smaak geen enkele twist zinvol is zal ik na vandaag geen poging meer doen om ze te promoten en alleen met medestanders over deze smaaksensatie van gedachten te wisselen. 

Eierballen, je houdt van ze of je haat ze. Ik ben bang dat een tussenweg niet mogelijk is.  Omdat  smaken in de loop van de tijd wel eens kunnen veranderen is er nog wel een sprankje hoop voor de mensheid die ze verafschuwt en op een dag mag ervaren hoe lekker ze zijn. Maar als dat betekent dat ik ze ooit ook eens zal haten hoop ik dat dit voor mij niet op gaat.