Gelijk is geluk

'Dat is dan 5 euro en twintig cent' , zegt het meisje nadat ze de twee warme chocolade met slagroom heeft aangeslagen op de kassa. 'Oh, ik dacht 5 euro', zegt mijn partner terwijl hij het geldbriefje in de aanslag houdt. 'Op de kaart buiten staat dit voor 2,50. Ik weet het eigenlijk wel zeker', gaat hij verder. 'Dat gaat u mij niet wijs maken' , zegt het meisje lachend terwijl ze de prijskaart pakt en het door ons genuttigde drankje op zoekt. Haar baas staat achter haar, zijn handen op de rug en mompelt '2,60...' Met haar vinger wijst ze triomfantelijk naar de prijs die haar baas net zachtjes maar zelfverzekerd  uitsprak. Vermoedelijk om het ijs te breken maakt hij een opmerking over de FC Groningen outfit van mijn eega en vraagt of ze gewonnen hebben. Het meisje en ik zijn het er over eens dat het best pijnlijk is om daar nu over te beginnen maar haar baas is blijkbaar echt niet op de hoogte van de laatste nederlaag van de club. Er volgt een korte conversatie over de matige resultaten in het algemeen en die van gisteravond in het bijzonder. Als we afgerekend hebben zegt de uitbater dat hij het bedrag zal verrekenen als dat op de kaart op het terras verschilt met de prijs die binnen gehanteerd wordt. 'We gaan het direct controleren', zegt mijn echtgenoot grijnzend als we naar buiten lopen en voegt onmiddellijk de daad bij het woord. Een snelle blik op de kaart vertelt ons dat hij in zijn recht staat en met het bewijsmateriaal in zijn hand loopt hij, met mij in zijn kielzog, weer terug naar binnen. De eigenaar komt ons tegemoet, bekijkt de prijs en maakt al aanstalten om zijn eerder gedane belofte in de praktijk te brengen. ' Ben je gek, dat hoeft helemaal niet', zegt mijn partner en duwt het bonnetje, dat hij eerder van het meisje bij de kassa kreeg, in de handen van de man. ' Bedankt en fijne dag nog!' klinkt het vriendelijk. Dat gaat wel lukken, heerlijk om gelijk te hebben.