woensdag 15 februari 2017

Hoffelijkheid boven hufterigheid

'Zal ik u even helpen mevrouw?' hoor ik de jongen - hooguit achttien jaar - tegen een vrouw van een jaar of zesentwintig zeggen die met haar buggy, met kind, uit de bus moet stappen. 'Nou, ik ben er inmiddels aardig handig in maar bedankt!' antwoordt ze lachend terwijl ze de buggy met één soepele beweging over het trapje naar buiten duwt. De jongen bekijkt het tafereel met enige bewondering en volgt haar.

Berichten in de media over hufterigheid  op straat, in het verkeer, het openbaar vervoer en ook geluiden over agressie tegen ambulancepersoneel en politie zijn aan de orde van de dag. Het lijkt erop dat dit alleen nog maar toeneemt en dat men zich steeds onveiliger gaat voelen. Gelukkig -  ik moet het afkloppen -  heb ik deze zaken nog nooit aan den lijve ondervonden. Integendeel, voorvallen zoals ik hierboven schets maak ik regelmatig mee. Misschien heeft het er mee te maken dat ik mij vooral in het noorden van het land begeef en dat elders, bijvoorbeeld in de Randstad, zich meer negatieve incidenten voordoen. Mijn zusje, die daar woonachtig is en ook met regelmaat gebruik maakt van het openbaar vervoer heb ik trouwens ook nog nooit negatief horen uitlaten over dergelijke situaties. Waarschijnlijk komt dat ook omdat we daar niet het accent opleggen en meer letten op positieve gebeurtenissen.

Ik moet in dit verband denken aan een tante, die regelmatig tijdens haar wandeling in het park een groepje hangjongeren op een bankje tegenkwam,  die omringd waren met - her en der verspreide - lege drankflessen. Ze sprak ze dan vriendelijk aan, zonder ze te veroordelen op hun drankgebruik, met het verzoek of ze de flessen in de glasbak wilden doen, als ze de plek zouden verlaten. Ze vertelde dat de mannen uiterst beleefd toezegden dat ze dit zouden doen. Als ze dan even later langs de plek kwam bleek dat zich aan hun belofte hadden gehouden. 'Als je mensen vriendelijk bejegent, doen ze dat ook terug', was haar motto. Bovendien kende ze geen angst en dwong daarmee ook een soort van respect af. 

Ik realiseer mij dat er wel degelijk schofterig gedrag bestaat en wil de geweldsincidenten en de lompe gedragingen zeker niet bagatelliseren maar leg toch liever de nadruk op de positieve tegenhangers. Dan maar soft. Een hufter moet van goede huize komen om mij hiervan af te brengen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten