dinsdag 22 november 2016

Chocoladeletters in de minderheid

'Zie je de V?' vraagt de mevrouw die naast me staat. We bevinden ons samen voor de immense rij met letters. 'Ik zie de V niet', verzucht ze. 'Ik zoek de I, die is er ook nooit', zeg ik. 'Nee, er zijn altijd een aantal letters niet', gaat ze verder. Gelukkig hebben mijn kleinkinderen twee namen, dan lukt het meestal wel... oh er staan hier achter ook nog rijen', vervolgt ze. Als jij de voorste even wegpakt kijk ik of ik de V zie en misschien is de I er ook wel', klinkt het hoopvol. Ik doe wat mij wordt opgedragen. Helaas geen V en geen I. 'Hier zie ik nog wel een V', zeg ik terwijl ik naar beneden wijs. 'Ja, maar dat is puur en die lusten ze niet' 'Ik ben klaar,' zeg ik terwijl ik mijn 4 letters van de tafel naast de rij pak. 'Oh, was je al klaar?' vraagt ze. 'Ja, ik heb een J gepakt.' 'Oh, veel beter, die is ook nog groter', brengt ze uit. 'Dat is niet zo', lach ik. 'Nee, dat klopt maar hij lijkt in ieder geval groter,' zegt ze. Haar succes wensend met haar zoektocht loop ik richting kassa.

Als kind kreeg ik op sinterklaasavond altijd een K omdat de I minder uit deze cacao bereide lekkernij zou bevatten. De K is de eerste letter van de naam die ik bij de geboorte kreeg maar hier niet ga noemen. Te vaak wordt de link met een koeiennaam gelegd, terwijl mijn oma, naar wie ik genoemd ben, er ook niks aan kon doen dat zij deze naam van haar ouders kreeg.

Terug naar de K die ik kreeg. Hij oogt inderdaad groter maar het is nog niet eens zo lang geleden dat ik erachter kwam dat alle letters hetzelfde gewicht hebben. Of mijn moeder dat ook wist maar mij wou behoeden voor het gevoel dat ik achtergesteld werd, óf dat ze echt in de veronderstelling was dat de K meer chocola bevatte dan de I, weet ik niet. Ik ga het haar vragen maar ik denk dat zij mij het antwoord schuldig moet blijven. De chocoladeletters werden altijd - als ik me niet vergis - door mijn opa en oma ingekocht. 
Hun koopmotieven zullen we waarschijnlijk niet meer te weten komen.

Ik denk dat de fabrikant gewoon weinig van de I maakt omdat hij ervan uit gaat dat de consument denkt dat die minder chocola bevat en om die reden niet verkoopbaar is. 

Ik sta op voor de letter I! Goeie naam voor een deel en like Facebookpagina overigens. Om over de letter X nog maar te zwijgen; ik heb medelijden met de zoon van Wes en Yo
Klein beetje maar hoor.


 

2 opmerkingen:

  1. Ha ha, wat herkenbaar, mijn zus heet ook Ineke en heeft soortgelijke ervaringen!
    Wij kregen van de sint meestal de H (voor haar) en de E (voor mij): de eerste letters van onze doopnamen. Onze vader zei dat we zo geregistreerd stonden in het grote boek. Dat sneed volgens ons wel hout, bij alle officiële gelegenheden kwamen onze doopnamen immers op de proppen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen