Sinterklaas nieuwe stijl

De laatste paar jaar, ongeveer eind oktober start ik voorzichtig de discussie om het Sinterklaasfeest anders te organiseren en iedereen in het gezin een verantwoordelijkheid te geven; het bekende lootjes trekken. Elke keer kon ik op dit voorstel protestacties verwachten. Nulargumenten als 'geen tijd, ik weet niet wat ik moet kopen en 'het hoort nu eenmaal zo dat jullie de cadeautjes kopen' passeerden hierbij de revue. Als gewillig slachtoffer van emotionele manipulatie kon ik echt chagrijnig worden van het feit dat mijn mannen niet mee wilden werken, wat er uiteindelijk toe leidde dat we als ouders weer zelf de boer opgingen. Want dat  Sinterklaas gevierd moet worden staat buiten kijf. En ik geef onmiddellijk toe dat dit natuurlijk helemaal bij mij zelf ligt. Had ik maar meer door moeten pakken en geen gemaar moeten dulden. Desalniettemin heb ik het dit jaar voor elkaar. Jarenlang diplomatiek onderhandelen heeft blijkbaar toch tot het resultaat geleid dat we een andere weg inslaan. Ik kan nog niet helemaal aan het idee wennen dat ik dit jaar maar voor een enkel persoon aan de slag hoef. De regie loslaten is één ding maar ik zie het al weer gebeuren dat de jongens bij mij aankloppen met de vraag of ik toch nog even achter het één en ander aan kan gaan. Ik ken mezelf te goed om te weten dat er dan hele stevige schoenen voor nodig zijn om niet overstag te gaan. Misschien onderschat ik het en loopt het Sintproces, inclusief de gedichten - die niet van internet geplukt mogen worden -  gesmeerd. Met drammen ben ik nog nooit ver gekomen en ervaring leert dat ik de lat niet direct te hoog moet leggen. Ik zal daarom heel subtiel te werk moeten gaan wil ik volgend jaar niet trekken aan het dode paard van Sinterklaas. Want dat zou zonde zijn van deze mooie traditie.