De kul van Blue Monday

Grijs, grijs en nog eens grijs. Meer zie ik niet als ik naar buiten kijk. De januarimaand is al weer mooi op haar helft en een zonnetje zou nu toch best welkom zijn. Ik kan een enorme bewondering opbrengen voor deze mooie goudkleurige planeet. Van de week nog toen ik haar in volle glorie in de vroege ochtend als een grote rode bol aan de lage hemel zag staan.

Toch hebben de weersomstandigheden ‘an sich’ geloof ik weinig invloed op mijn gestel. Geen zon die mij uit de put kan trekken als ik daar eenmaal in terecht ben gekomen. Natuurlijk heb ik liever een stralende zomer dan een natte, miezerige variant maar bij een goeie depressie ben ik ‘m liever kwijt dan rijk. Net als fluitende vogels en goeie muziek, waar ik onder normale omstandigheden erg van kan genieten, kon ik tijdens mijn depressies niet aan mijn oren verdragen.

Afgelopen maandag was het 'Blue Monday'. De derde maandag in januari zou volgens een Britse onderzoeker de meest deprimerende dag van het jaar zijn. Grote onzin natuurlijk maar omdat we er ons toch wel iets bij voor kunnen stellen trappen we er massaal in. Er zijn zelfs tips opgesteld hoe je deze dag door moet komen, zoals kaarsjes aandoen, gezond eten, bewegen en positieve gedachten oproepen. Joh!  Alsof je dat zelf niet kunt bedenken. Maar juist het nut daar totaal niet van in zien en daar helemaal geen zin in hebben is precies de kern waar het allemaal om draait als je in een echte depressie beland bent.

Blue Monday heeft helemaal niets te maken heeft met volksziekte nummer zoveel maar is slechts bedacht met één of andere vage formule, om in te zetten als marketingtrucje. Toch juich ik de pogingen die nu gedaan worden om de ziekte bespreekbaar te maken zeker toe. Maar laten we dat niet alleen op een maandag in januari doen. Dat kan ook prima op een donderdag in juli. Met een zonnetje.