70 plus en een e-bike

Erger je niet, verbaas je.

Een mooi advies wat ik soms wel maar niet in alle gevallen voor ogen heb.

70plussers op een e-bike met zijspiegels.
Op zich trek ik dat nog wel.

Wat mij verbaast en zeker ook irriteert is dit:

Ze, uitzonderingen daargelaten, gedragen zich alsof het fietspad alleen van hen is.
Meestal in stellen. De vrouw voorop met een tronie die van alle kanten uitstraalt dat zij de baas is. De armen wijd van het lichaam, een bilk alsof ze de Tour de France moet en zal winnen. In de hoogste stand.Uiteraard! Ook in een bocht. Anderen houden rekening met haar (en haar eventuele, volgzame man) in plaats van andersom. En dat weet ze.

Het getingel van de fietsbel is evenzo ergerlijk.

Ach eigenlijk is het veel meer dan dat; het is bloedje irritant.De 70plus duim lijkt vastgeplakt aan die bel. Ook al is er genoeg ruimte om in te halen (want dat moet altijd), dan nog wordt er enthousiast (lees agressief) met de bel getingeld. En nóg een keer. Alsof ze ervan genieten.

En dan de bochten.

Die worden met een grote boog genomen. Vooral als ze bij een brug omhoog moeten koersen. Ook al rijd je vlak achter ze en zien ze je in hun glimmende, hippe, zijspiegel aankomen. Jij remt wel af. En dat weten ze. Want ze hebben megahaast immers. Voor wat eigenlijk? En voor wie?

Beste 70 plussers op een e-bike (oké, oke: ook alle niet 70 plussers op een e-bike, gewone bike of sportfiets):

Adem in, adem uit.
Ontspan.
Er is tijd genoeg.
Er is ruimte zat.
Er zit niemand achter je aan.
Er is geen gevaar.
Zet de ondersteuning op de laagste stand of zo nu en dan helemaal uit.

Dan hoef je niet meer te tingelen, teveel ruimte in te nemen en kom je relaxt op je bestemming aan. Lijkt me leuker voor iedereen.