High van de tea in het centrum van Leek

'Ik heb mijn eigen hondje'. Ze wijst op haar rollator. Ze is net een goede bekende en generatiegenoot tegen gekomen die loopt te wandelen met zijn kleine viervoeter. De ontmoeting vindt pal voor ons plaats. De humor van de mevrouw is opvallend en werkt geweldig op onze lachspieren. Van de nood een deugd maken, iets wat ze heel goed doet.

Een middagje hightea in het centrum van Leek. Op het terras laten we ons verrassen door een assortiment van hartige en zoete lekkernijen die we onder het genot van een paar koppen thee en vooral met smaak naar binnen laten glijden. De vriendin die mij vanmiddag vergezelt is zojuist door mij geattendeerd op een jonge man die in Pamela Anderson outfit en dito pruik over de parkeerplaats ronddartelt en op zoek lijkt te zijn naar gewilde slachtoffers die hem kunnen helpen met zijn opdrachten. 'Die ga ik even ophalen', zegt ze, terwijl ze opstaat en mij bij het tafeltje achterlaat. De jongen is allang uit ons gezichtsveld verdwenen dus moet ze een sprintje inzetten wat nog best aardig lukt voor iemand die sporten niet bovenaan haar lijstje heeft staan. Even later komt ze terug met de verklede jongeling die zonder blikken of blozen met zijn nepbuste en verwaarloosde pluk schaamhaar voor mij komt staan. Hij gaat trouwen en zijn vrienden hebben hem de straat op gestuurd met opdrachten, waarvan het opvragen van een telefoonnummer van een vrouw boven de dertig er eentje is. Hij bindt me op het hart er verder niks mee te doen dus geef ik hem mijn nummer. Nadat ik nog even bij hem gecheckt heb of hij zeker weet dat hij de huwelijksverbintenis aan wil gaan en hij daarop bevestigend antwoordt, laten we hem weer gaan maar niet zonder hem een mooie trouwdag te wensen. 

Onze vertedering is groot als drie jonge kindjes met hoogblond haar samen met hun papa langs wandelen en we geraakt worden door de blijheid en de kinderlijke onbezorgdheid die daar vanaf straalt. Dat gevoel zet nog even door als de mevrouw met de rollator weer langs komt en een gesprekje aanknoopt met drie leeftijdsgenoten aan het tafeltje naast ons. De positiviteit die zij uitstraalt lijkt bij de dames niet te landen maar bij ons des te meer.  'Ja, ik spreek iedereen altijd aan', vertrouwt ze ons breedlachend toe. "We zijn helemaal fan van u én van uw hondje', zegt mijn tafelgenoot. De mevrouw sjokt dapper verder terwijl ze schatert: 'Oh, nou heb je dat weer!' 

De voorgeschotelde delicatessen zijn na een paar uur verdwenen van de etagère. Dit betekent dat ze gesmaakt hebben en onderdeel uitmaakten van een heerlijke middag, die gekenmerkt werd door optimisme, puurheid en vertrouwen. Mede mogelijk gemaakt door vertegenwoordigers van alle generaties. Ik hoop voor de mevrouw met de rollator, de aanstaande bruidegom en de blonde kindjes dat zij met datzelfde gevoel deze dag afsluiten.