Een mix van Nederlandstalige muziek die gezongen wordt door een kale, enthousiaste, dikbuikige meneer in zwarte kleding maakt de spieren los bij een dame die er vanochtend voor koos om in het roze te gaan. Met een plastic bekertje bier in haar hand moedigt ze haar directe omgeving aan om haar voorbeeld te volgen. Het lukt haar ook, want al gauw is ze samen met een andere mevrouw de danspasjes, die ze waarschijnlijk op de plaatselijke countrydance club heeft geleerd, aan het uitvoeren. Mannen met zonnebrillen, zilveren kettingen en hier een daar een bescheiden tattoo zingen de liedjes, van het type piraat, woordelijk en vooral vol overgave mee.
De zon schijnt volop in dit pittoreske Drentse dorp wat de mensen heeft doen besluiten om in grote getale op de braderie af te komen. Het gebruik van een deodorant is voor sommigen blijkbaar nog taboe en wordt tevergeefs gecompenseerd door de lucht van gebakken hamburgers. De hapjes die wij nuttigen zijn van een iets hoger niveau en bevatten onder meer garnalenkroketjes, mini loempia's en warme worstjes en de plank waarop ze geserveerd worden is uit hetzelfde hout gesneden als de afscherming van dit terras.
Als het liedje 'Ik meen het' klinkt kunnen we het niet laten om onze stembanden te gebruiken. Wellicht ligt jeugdsentiment hieraan ten grondslag. Wat het ook is, we zingen de tekst probleemloos mee en het blijkt maar weer dat Hazes nog steeds springlevend is. De stellige bewering van mijn vriendin dat ze niet kan zingen moet ik hier toch iets nuanceren. Ik schat haar zangkwaliteiten ergens tussen Adele en Hepie & Hepie in. Volgend jaar staat zíj ongetwijfeld op het podium.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten