Het verschil maken

'Nee, dat ligt aan uw pas', antwoordt het meisje bij de kassa als ik geconstateerd heb dat het pinapparaat 'onleesbare betaalkaart' vermeldt en ik haar vraag of zij iets op de kassa moet aanslaan om de 'storing' te verhelpen. Mijn bankpas geeft de laatste tijd wel vaker deze melding en in de meeste gevallen moet er dan op de kassa iets gedeblokkeerd worden om de transactie opnieuw te doen. Hoewel het meisje waarschijnlijk niets met haar opmerking insinueert gaan bij mij de nekharen, voor zover aanwezig, enigszins omhoog staan. 'Muts, dat weet ik ook wel'  hou ik netjes binnen en ik toets mijn pincode nogmaals in.

Als ik in de volgende winkel 'mijn' - van oorsprong - Turkse kapster tegen het lijf loop, die de zak 'verse' tuinbonen in haar hand ernstig bestudeert, vraagt ze mij of ik weet wat de Nederlandse naam van deze bonen is. 'Ze zien er niet vers uit en de prijs staat er niet op, ik neem ze niet, ze zijn hard en oud.' We moeten beiden lachen om de typische resolute maar altijd grappige manier waarop zij de dingen vaak zegt.

Als ik verder naar de kassa's loop heb ik de keuze uit twee en hoewel ik bij de ene eerder aan de beurt zal zijn kies ik voor de andere omdat daar mijn favoriete caissière de kassa bedient. Zij is al jaren werkzaam bij deze winkel en altijd aardig, opgewekt en zeer klantvriendelijk. Ook als je haar buiten werktijd tegenkomt heeft ze steeds een lach en een groet voor je in petto.  Al zou zij ook wel eens een offday hebben dan weet zij dit prima en op professionele wijze te camoufleren. Ook uit het feit dat ze mij een 'mooie' dag wenst in plaats van het geijkte 'fijne dag' blijkt dat ze zich onderscheidt. En dan het tutoyeren waarvan ze weet bij wie ze dat wel en niet kan doen en mij met 'jij' aanspreekt. In de vorige winkel was ik 'u'. Laten we dat vooral zo houden.