Waar vind je ze nog?

'Mag ik naast je komen zitten?' 'Ja,zeker', antwoordt de vrouw en schuift op naar het raam terwijl de man naast haar plaats neemt. 'Wil je ook een kers?' Ze houdt het bakje voor zijn neus en hij neemt het aanbod vol overgave aan. Ze wijst naar de krant die hij in zijn hand heeft en zegt: 'Lees je de Volkskrant?' 'Ja, die lees ik door de week en in het weekend lees ik Trouw, ook een goeie krant.' Hij vouwt hem dicht en stopt hem in zijn zwarte boodschappentas. De kers is blijkbaar in de smaak gevallen want hij is zo vrij er nog eentje te pakken terwijl hij vraagt: 'Dat mag wel hè?' 'Ja joh, neem gerust! Hoe is het op je werk, hoe lang zit je daar nou?' 'In september veertig jaar, antwoordt hij met gepaste trots als hij vanachter zijn brillenglazen zijn gesprekspartner glimlachend aankijkt terwijl zij met grote ogen reageert: 'Zo joh, dat is een heel tijdperk!' 'Ik krijg volgens de regeling een extra maandsalaris en neem mijn collega's daarvan mee naar het theater. En dan ga ik ook nog met de secretaresses uit eten. Ik hou nog genoeg over hoor en ik vind dat gewoon gezellig om te doen.' ' Dat is het zeker, die collega's boffen maar met jou', zegt ze terwijl ze nog een kers in haar mond stopt.
' Nou en dan ga je de rest van het geld lekker verbrassen, elke dag uit eten, een drankje op het terras en je koopt een paar mooie schoenen!' 'Is niet nodig' brengt hij uit terwijl hij zijn rechterschoen omhoog houdt. 'Deze zijn pas nieuw en ik heb nog twee paar, exact dezelfde, in de kast staan. Prima schoenen, ik kan nog een tijd vooruit.' 

Het gekeuvel gaat nog even verder, over het werk, de gast die hij over krijgt uit het buitenland met wie hij een rondvaart in de Groningse grachten gaat maken en een bezoekje zal brengen aan de zeehondencrèche in Pieterburen. Hij heeft al uitgezocht hoe hij daar met de trein en de deeltaxi moet komen. Vakantieplannen heeft hij niet. Hij is van de eerste lichting die tot zevenenzestig door moet werken, wat betekent dat hij nog vier jaar heeft tot zijn pensioen.

Beiden stappen drie haltes voor mij uit de bus. Ik kan het niet laten om even naar zijn schoenen te kijken. Bruine met veters en passend bij een degelijke harde werker, van wie zijn eerste baan ook zijn laatste wordt. Behorend tot een uitstervend ras, die een extra maandsalaris deelt met zijn collega's. Ik vind het mooi!