De heerlijke
februarizon die langzaam maar zeker afscheid van de winter neemt. Op het bankje
achter mijn huis eet ik mijn lunch, in de vorm van twee crackers met humus en
warm ik mij aan de krachtige stralen. De fleece deken die mijn benen bedekt is
eigenlijk overbodig. Deze maand staat toch wel ergens op mijn lijstje van
favorieten. Niet helemaal bovenaan maar wel goed voor een flinke middenmoter.
Sneeuwklokjes die hun best doen om op te komen zijn een voorbode van het
lenteseizoen. Het is licht als je ’s ochtends de deur uit stapt en dat is het
nog steeds als je ’s avonds na je werkdag weer naar binnen komt.
Ik werd
geboren op de 22e van februari op een boerderijtje op het Groningse
platteland. Het was een tijdelijk onderkomen voor mijn ouders en hun kroost omdat
er gebouwd werd aan een nieuwe woning. Als ik foto’s van die plek zie van mij
in de kinderwagen onder de boom en mijn broers en zus, die rondom de boerderij
speelden, lijkt het net of ik die tijd bewust heb meegemaakt. Dat komt ook omdat
de verhalen over die tijd vroeger bij ons thuis vaak werden verteld, waardoor
ik mij een levendige voorstelling maakte van hoe het toen geweest moest zijn.
In mijn
puberteit gaf ik altijd een feestje op mijn verjaardag zelf, omdat die bijna
altijd in de voorjaarsvakantie viel. Samen met mijn beste vriendinnetje, die in
januari jarig is, organiseerden we ieder jaar de mooiste feestjes. Zo
halverwege de zomer begonnen we al te fantaseren over de gastenlijst en de
muziek die er gedraaid moest worden. De feestjes, gehouden op een bovenzaaltje
in de kerk, waren altijd succesvol. Iedereen die was uitgenodigd kwam en we
gingen door tot in de vroege uurtjes. De volgende dag gingen we samen puin
ruimen en werd de avond tussen de overgebleven drankjes en chipsresten nog eens
geëvalueerd. Een mooie tijd. Februari zal voor mij, mede door deze prachtige
herinneringen, altijd bijzonder blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten