Positief geploeter

“Hoe gaat het met je telefoon?” vraagt mijn jongste aan zijn oma als zij het toestel in haar hand heeft en het mapje opent. “Ach, ik kan er nog niet zoveel mee”,  antwoordt ze. Ik knipoog naar mijn echtgenoot als ik opsta van mijn stoel en naast haar ga zitten. “Weet je hoe je het moet ontgrendelen?” informeer ik terwijl ik het toestel uit haar handen neem.  “Ja, dat lukt wel maar dan krijg ik al dit soort dingen te zien” zegt ze. Ik zie de Messengerfoto van mijzelf in beeld en links bovenin staan vier meldingen van Facebook en één Whatsapp bericht. “Dat betekent dat je berichten hebt en om ze te zien schuif je ze naar beneden. Als je op Facebook een reactie plaatst krijg je elke keer een melding als iemand anders dat op datzelfde bericht ook doet”, ga ik verder. “Nou,dan reageer ik wel nergens meer op”, verzucht ze. Even gaat het door me heen om haar uit te leggen dat je dat uit kunt schakelen maar ik besluit dat nu niet te doen. Want hoe meer ik haar vertel over hoe social media werkt hoe ingewikkelder het voor haar wordt. “Ik ben te vroeg geboren”,  hoor ik haar de laatste tijd vaak zeggen. Ondanks de worsteling met haar smartphone en iPad gaat ze aardig met haar tijd mee en kunnen veel leeftijdsgenoten en ook die een stuk jonger zijn dan zij, een voorbeeld aan haar nemen. Af en toe komt ze bij ons met de mededeling dat haar iPad weer in de war is en vraagt ze aan mijn jongens of zij naar het ding willen kijken, die dat graag voor hun oma doen. 

Gisteren vroeg ze of wij een adres in haar Tom Tom wilden zetten. Toen mijn partner daar mee bezig was vertelde ze dat ze zo de pest in had als het ding tijdens het rijden van het raam flikkerde. Ik moest enorm lachen om deze heerlijke ongezouten uitspraak, omdat ik het voor me zag maar ook omdat zij ondanks haar gestuntel in dit digitale tijdperk, met vallen en opstaan, stug door gaat en haar best doet om bij te blijven. De 'geef nooit op mentaliteit' is altijd haar kracht geweest en heeft haar gebracht waar ze nu is. Volgende week heeft ze een afspraak bij haar audicien om te kijken of er nog betere gehoorapparaten voor haar beschikbaar zijn. Bij de pakken neer gaan zitten staat niet in haar woordenboek en het levensmotto van haar oma  'Ik ben lid van de roeivereniging ‘Help u zelf' hanteert zij het liefst. 'Durf te vragen’ gelukkig ook steeds vaker.