Afgelopen zaterdag was ik op het voetbalterrein van de club waar mijn oudste en jongste in dezelfde wedstrijd een rol zouden gaan spelen. Eerstgenoemde als scheidsrechter en laatstgenoemde als keeper. Het was al weer een tijd geleden dat ik hier mijn gezicht liet zien en het 'twee vliegen in één klap' principe vormde een mooie aanleiding om mij deze keer weer eens langs de velden op te houden. De zon gaf warmte en op de weg langs het terras bij de kantine werd mijn partner begroet door een groepje mannen die, met hun bekertjes koffie, in afwachting waren van een mooie pot voetbal.
Eén van hen sprak mij aan op de wekelijkse stukjes die ik voor de krant verzorg. Hij had ze al een aantal keren gelezen en bij zijn dochter, die ik goed ken, gedropt dat hij mij erg vond lijken op de foto die boven de column staat. Zijn dochter had hem subtiel gemeld dat ik inderdaad degene ben die op de foto afgebeeld staat. Hij vroeg naar mijn drijfveren en hoe het zover was gekomen dat ik dit wekelijkse plekje in de krant had veroverd. Het gesprek ging over de inhoud maar ook over de regels van grammatica en spelling die, ook voor hem, niet altijd helder zijn. Ik vertelde over de Schrijversvakschool waar ik met een verdiepingscursus was begonnen om me verder te ontwikkelen in het schrijversvak. Zijn bruine ogen begonnen te sprankelen en straalden tegelijkertijd overtuiging uit toen hij het advies aan de hand deed om mij op die school vooral niet teveel te laten aanpraten maar dat ik vooral mijn persoonlijke plan moest blijven trekken. Deze wijze raad, vanuit zijn hart en waarschijnlijk door ervaring ingegeven, kwam zo bij mij binnen dat ik hem de hele week al met mij meedraag. Toevallig wist een goeie vriendin mij een dag later te vertellen dat er slechts 20% van wat je op school leert blijft hangen en dat de onbewuste kennis ( in het Engels 'tacit knowledge') die je ooit ergens anders dan in de schoolbanken hebt opgepikt, naar boven komt drijven op de momenten dat je die kennis nodig hebt.
Zo mondde het begin van het bezoekje aan het voetbalveld uit in een onverwacht inspirerend moment en werd een mooie inleiding op het balspelletje, dat zich even later voor mijn oog voltrok. De onbewuste kennis die ik bij het zien van deze wedstrijd en ook bij eerdere opdeed heb ik, voor zover ik weet, nog niet in kunnen zetten. Wel deelde ik een vaardigheid op het gebied van spellingscontrole op de computer met degene die mij eerder die ochtend met zijn prachtige uitspraak een wijze les meegaf. Ik hoop dat ik hem met deze kennisoverdracht ook een klein beetje verder heb kunnen helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten