Feesten in stijl

Flikkerende lichtjes met een stevige discobeat op de achtergrond. Dat is het beeld dat we zien en het geluid dat we horen als we op de parkeerplaats van de hockeyclub in Eelde staan. Eén van onze collega's viert vanavond dat ze dit jaar de bijzonder mooie leeftijd van veertig heeft bereikt. Absoluut een feestje waard. Om het feest compleet te maken werd van de gasten verwacht dat ze zich in seventy of eighty outfit zouden persen. Ik probeerde daar nog onderuit te komen en informeerde eerder bij het feestvarken of dat echt de bedoeling was. Heel subtiel reageerde ze met:" Het hoeft natuurlijk niet maar als je het niet doet zal je zeker opvallen." Door deze uitspraak wist ik dat ik er aan moest geloven en werd ik door enthousiaste collega's mee op sleeptouw genomen en belandden we de avond voor het feest in een winkel voor kledingverhuur. Daar vonden we allen een geschikte outfit.

Aan een vriendin moest ik plechtig beloven dat ik haar een foto van mijn metamorfose zou appen en nadat ik dat gedaan had kreeg ik van haar en haar dochter, die ook meekeek naar het plaatje, de verwachte, onvermijdelijke en ongezouten feedback over me heen. Alles wat ik droeg was meer dan goedgekeurd, behalve de blouse, die in hun ogen veel te wijd was en afbreuk deed aan de geweldige broek van het type zebra, inclusief zwabberpijpen, die zo kenmerkend zijn voor het discotijdperk. Ik sputterde nog een paar keer in de trant van dat het in die periode allemaal wijd was maar dit argument werd genadeloos van tafel geveegd. De dames overtuigden mij en zo gebeurde het dat ik het afgekeurde kledingstuk inruilde voor een strakkere variant.

De sfeer zit er al goed in als we als uitgedoste en opgetogen dametjes de feestzaal betreden. We worden warm ontvangen door de jarige, die zichtbaar blij is dat we voor haar zijn gekomen. We voelen ons onmiddellijk welkom en doordat de andere gasten met hun kleding ook over de top zijn gegaan  voelen we ons direct verbonden met elkaar. Ook de aanwezigheid van een oud-collega is leuk en als enige man in ons gezelschap voelt hij zich als een vis in het water.

Alle mogelijke dansplaten worden in een onafgebroken tempo de ruimte in geslingerd en  maakt dat we eigenlijk geen moment van de dansvloer af te slaan zijn. Herkenning, blijheid, gekkigheid en meezingdrang vormen het decor en een aantal verborgen spieren wordt genadeloos in werking gezet. Hoe later het wordt hoe meer waardering we krijgen voor de nummers die in het gewone leven niet direct op ons voorkeurslijstje staan. Als 'Rio' van Maywood en 'Sing me a chason' van Luv' door de luidsprekers schalt is dit voor een enkeling van ons nog wel behoorlijk choquerend als de rest van ons gezelschap zonder enige gêne de dansvloer beheerst en de teksten moeiteloos, inclusief bijpassende dansjes, uit de monden laat vloeien. Maar de dame in kwestie herpakt zich, laat haar eerdere twijfel varen en doet gezellig met ons mee. 

Zo komt een eind aan een fantastische, ongecompliceerde, avond waar de gastvrouw met haar prachtige blauwe outfit het absolute middelpunt was. Het tevergeefs wachten op het aangevraagde 'Rivers of Babylon' duurt zelfs voor ons te lang. Voldaan nemen we even na enen afscheid en kunnen we terugkijken op een super geslaagd feestje waar we als collega's nog zeker lang op kunnen teren.