De ballen!

'Kom je ook kijken mam?'

'Wil je dat graag?' 

'Ja, ik vind het wel leuk'

'Oké, dan kom ik!'

Zo gebeurde het dat ik op zaterdagochtend langs de lijn stond om naar de keeperskwaliteiten van mijn jongste te kijken. Zijn vader moest als grensrechter fungeren en stond aan de andere kant van het veld. Ik had een plekje dicht bij het doel gezocht en stond in mijn eentje het spel te bekijken. Het duurde maar even en er werd een punt gescoord in 'ons' voordeel. Af en toe hoorde ik de coachende woorden van mijn zoon en ook die van één van zijn teamgenoten in een oproep om gewoon te gaan voetballen in plaats van zinloos commentaar te geven op de scheidsrechter, die volgens de mopperaars in het voordeel van de tegenpartij zou fluiten. Na een tijdje kwam er een tweede bal in het net van de tegenstander. De regen die inmiddels uit de lucht viel maakte het er niet gezelliger op maar ik hield vol. Ik reageerde een paar keer adequaat op een bal die over de lijn in mijn richting werd geschoten door er een trap tegen aan te geven zodat het spelletje door kon gaan. De blik van verstandhouding, die ik daarna met mijn zoon in het doel uitwisselde, was bijzonder en hij was zichtbaar onder de indruk van de traptechnieken van zijn moeder. Ook ik was onder de indruk maar dan in het kwadraat toen ik een tegenspeler aan een teamgenoot van mijn zoon - volledig doordacht - een keiharde schouderduw zag uitdelen, zo erg dat hij op de grond terecht kwam. Het scheelde maar weinig of deze speler had met hersenletsel naar het ziekenhuis gemoeten want tijdens zijn val knalde hij bijna met zijn hoofd tegen de dug-out. Net als ik schrokken zijn coaches ook en riepen ze de scheidsrechter op om maatregelen te nemen. Het enige wat deze man deed was in algemeenheden spreken door: 'Kom op een beetje respect voor elkaar, anders stoppen we er mee,' te zeggen. Ik hoorde de jongen zonder op te kijken een verplicht 'Sorry' zeggen en hij kon gewoon weer door.

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik weinig van deze sport begrijp. Na vanochtend is dat begrip nog weer iets minder geworden. Ik snap sowieso niets van het fanatisme op het veld. Als dat uit de hand loopt, zoals dit, lijkt het mij niet meer dan logisch dat zo'n jongen uit het spel wordt gehaald of op zijn minst stevig wordt aangesproken op zijn daad.

Na de eerste helft hield ik het voor gezien. Ik heb even de tijd nodig om me te herpakken voor een eventueel volgend bezoekje aan het voetbalveld. En zolang mijn zoon dat leuk vindt komt dat moment ook wel weer. Voorlopig speel ik de bal even door.