Het zal niet veel mensen zijn
ontgaan dat we onze wandkast graag willen slijten. Tot vervelends toe plaatste
ik hem op verschillende social media kanalen in de hoop een koper te kunnen
vinden. Van de week hadden we twee potentiële kandidaten. De eerste was een
mevrouw. Aan de telefoon was zij erg enthousiast en ze wilde hem het liefst
dezelfde avond nog ophalen. Omdat zij hiervoor een kar moest regelen spraken we
af voor de volgende dag. Tien minuten later ging de telefoon opnieuw. Het was
haar man die informeerde of de soort hout massief of, zoals hij dat noemde,
'vol' was. Aangezien dit soort vragen al snel te inhoudelijk voor mij zijn gaf
ik het toestel aan mijn partner, die hem verder te woord stond. Om zijn vraag
goed te kunnen beantwoorden zou de kast van de wand moeten en dat is een klus
die je niet zo even doet. Ze spraken af dat hij dit de volgende dag nader zou
komen inspecteren. Op de dag zelf, een uur voor de afgesproken tijd, belde de
meneer weer met de mededeling van de koop af te zien omdat de kast te groot zou
zijn. Wel bijzonder dat hij dat wist omdat ik in de advertentie de maten niet
specifiek genoemd had.
Maar er was nog een gegadigde. 'Kat in het bakkie' ging er door me heen
toen er een veelbelovende bestelbus voor kwam rijden. Deze meneer kwam voor
zijn broer, die serieuze belangstelling had. Na telefonisch overleg met die
broer meldde hij dat het niet door ging omdat de staanders te smal zouden zijn.
Vanaf de bank sprak ik mijn teleurstelling uit en hij moet vast aan mijn
lichaamstaal gezien hebben dat ik verre van blij was.
Over ' Iemand op de kast jagen' gesproken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten