Zie ginds komt de schimmel

Laatst ving ik een conversatie op tussen twee mensen. De vrouw vertelde hoe ze een pan bami bereidde. Dat ging ongeveer zo: 'Ik pleur de kip in de pan, daarna pleur ik er zo'n groentepakket bij en dan de gekookte bami’. Het onderwerp kwam daarna op de versheid van eieren en de penetrante geur die loskomt als ze verrot zijn.
Dit deed mij denken aan de tijd dat wij nog vla aten, iets uit het tijdperk van voor 2012. Het wilde wel eens voorkomen dat de datum op het pak niet spoorde met de datum van consumptie. Zelfs als de vla één dag over de datum was weigerden alle mannen hier in huis die te eten . Met tegenaanvallen als ‘kortzichtig’, ‘stel je niet aan’ en ‘zonde’ met als afsluiter ‘zolang er nog geen paddenstoelen of aanverwante schimmels op drijven en de smaak goed is’ kon ik de heren niet overtuigen met als gevolg dat ik demonstratief  in mijn eentje een bakje naar binnen zat te werken.

Dat met de smaakpillen van mijn partner niks mis is blijkt uit de proef die ik ooit deed door een goedkoop merk cola over te  gieten in een fles Coca Cola en hij na één slok onmiddellijk doorhad dat hij genept werd.

Afgelopen weekend had ik zin in een dipje bij de nachochips. Toen ik het dekseltje van het blikje guacamole haalde en er een wit zwammetje fraai afstak tegen de groene achtergrond twijfelde ik even maar besloot ik snel dat weggooien altijd nog kon. Ik schepte het ding eraf, mikte het in de prullenbak, roerde even in het blikje, rook even, nam een likje en oordeelde dat er niks mis was met de smaak. Ik genoot in stilte toen mijn partner, in onwetendheid, samen met mij de nacho's in het blikje doopte en met smaak nuttigde. Nog steeds prima smaakpapillen en zeker geen reden meer voor datumstress. Wellicht heb ik na deze onthulling wel een relatieprobleem maar dat los ik dan wel weer op met een kakelvers ontbijtje.