Eilandgangers

"Het is toch geen herfstvakantie!" Met de temperaturen die prima zijn voor dit jaargetijde is het maden kweken voor een aantal mensen begonnen en betekent het einde van augustus blijkbaar ook het einde van de zomer. Ik ben met een vriendin op Ameland, op Nes is het nog geen herfst maar hoogzomer en de tegenstelling met de wollen vesten, de lange broeken en de dichte jassen is opvallend.

Om circa 9.00 kwamen we aan in Holwerd. Op de boot, in de rij voor de koffie, stonden we in tweestrijd of we er wel of geen gevulde koek bij zouden nemen. Eentje delen was een sociaal wenselijke optie die gauw van tafel werd geveegd en in daden werd omgezet in de vorm van het grissen naar twee werkelijk prachtige exemplaren die we moeiteloos en met smaak naar binnen werkten.

Op Nes slenterden we door de kledingwinkeltjes om daarna op een terras met loungebanken neer te ploffen waar een kaasplankje met brood, stroop en olijven onze volgende culinaire beleving werd. De prijs die we hiervoor moesten betalen steeg, mede dankzij de twee Radlers van 4,50 per persoon, tot ongekende hoogte en omdat het bakje olijven door de serveerster mee terug genomen werd, terwijl dit nog halfvol zat, was dit extra zuur. Bij het verifiëren van de rekening kregen we, zonder dat dit onze opzet was, twee euro retour omdat het niet helemaal duidelijk was wat de werkelijke prijs van de genuttigde drankjes was. Het compenseerde in ieder geval het onrechtmatig afnemen van de eerder genoemde olijven.

Op het strand was het met weinig wind en een beetje bewolking heerlijk vertoeven. Met de zee op loopafstand, brutale meeuwen, spelende kinderen en de voeten in het zand vloog de middag voorbij. In een klein buitje liepen we op het fietspad terug naar Nes. Tijdens deze wandeling mochten we nog een sneer van een geïrriteerde, fietsende, voorbijganger in ontvangst nemen omdat de ruimte die hij nodig had om ons te passeren blijkbaar niet voldoende was. Hierdoor lieten wij ons echter niet uit het veld slaan en schouderophalend vervolgden we onze weg richting het dorp waar we bij Nescafé genoten van een gelijknamige burger met biologische friet en salade. Na deze rijkelijke maaltijd liepen we richting de boot die ons weer op het vaste land bracht.

Dat er nog eerlijke mensen bestaan bleek wel uit het feit dat er helemaal niets uit de auto van mijn vriendin was ontvreemd terwijl het raam aan de bestuurderskant toch de hele dag wagenwijd had open gestaan. Voor mij was het ook eens fijn om te ervaren dat ik niet altijd degene ben die iets vergeet of kwijtraak. Met een blij gevoel reden we naar huis. Niet alleen omdat de inhoud van de auto nog intact was maar vooral ook omdat we terug kunnen kijken op een waardevolle dag met uitstekend gezelschap!