Slechte herinneringen

Dj op radio 10:

Laat de slechte herinneringen in 2024 en neem de goeie mee naar 2025.

De oneliners vliegen weer om je oren, vooral in deze tijd, het einde van het jaar.

Ik snap de beste man heus wel maar zo gemakkelijk is dat niet. Alsof je op 31 december om 1 minuut voor 12 alles wat slecht, fout, vervelend of verdrietig was achter je kunt laten en alleen de fantastische momenten mee kunt nemen het nieuwe jaar in.

Net als: 2025 wordt mijn jaar. Wie garandeert dat? Je gaat in principe toch gewoon door met waar je gebleven was?
En daarbij, er wordt te pas en te onpas geroepen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk wat natuurlijk maar deels waar is. Het verschilt per persoon en is afhankelijk van je situatie, je veerkracht en nog veel meer.

Als je gezond bent en als de rest over het algemeen ook redelijk lekker loopt, een opgewekt karakter hebt, geen zorgen hebt over waar je moet wonen, of bijvoorbeeld of je familie nog in leven is, ja dan kun je vast lekker het nieuwe jaar in.

Er wordt altijd een enorm ding gemaakt van oud naar nieuw. Goeie voornemens sneuvelen ook al vaak in de eerste week van januari dus wat is het nou helemaal?

Terugkijken is heel fijn maar neem dan het hele pakketje onder de loep, niet alleen het leuke en probeer de vervelende dingen niet krampachtig te vergeten.

Vooruitkijken is natuurijk ook prima. Iets leuks om naar uit te kijken, een mooie herinnering maken, is een lekker gevoel maar er is niks mis met slechte herinneringen en waarom zou je ze weg willen stoppen? Het is totaal niet realistisch want ze komen toch wel weer bovendrijven. Dagelijks worden immers  naast mooie ook slechte herinneringen gemaakt, die je aan het eind van een kalenderjaar echt niet in de prullenbak kunt gooien. Je kunt er later vaak ook nog om lachen of je je realiseren dat je er van geleerd hebt. Dus ook in 2025 stapelen de herinneringen zich weer op, zowel de mooie als de slechte. Niks mis mee.

Nou, dit alles omdat een dj een goed bedoelde quote had die ik toevallig hoorde. Zou dit een goeie of slechte  herinnering worden? Het maakt eigenlijk niks uit.

:

Vreselijk mens

Baantjes trekken. Hartstikke lekker, goed voor de bloedsomloop, goed voor de bloeddruk, goed tegen stress. Goed voor alles eigenlijk.

Vanmiddag ging ik weer, even voor 13:00. Het was lekker rustig, iets van zes mensen, inclusief mijzelf. Maar na krap twee baantjes kwam de ene na de andere bejaarde binnendruppelen. Begrijp mij goed, daar hoor ik zelf zo langzamerhand ook bij dus ik bedoel er niks mee.

Echt.

Maar toch, en ik geef het onmiddellijk toe: Ik ben een vreselijk mens.
Want bij elk (bejaard) mens die de zwemruimte binnenstapte dacht ik: 'Nee hè? Niet nu. Ga weg. Geef mij de ruimte, kom eerder, kom later maar niet nu. En niet omdat ze bejaard zijn hè? Want dat zei ik al, dat ben ik zelf ook. Oké, in een voorstadium dan.

De opeenhoping van zoveel mensen in het zwembad waar iedereen vecht om een paar lekkere baantjes of (nog erger) waar bepaalde personen vechten om een plek voor een theekransje, activeert het vreselijke mens in mij. Ik wil gaan slaan schreeuwen, duwen; met mijn ogen gaan rollen en roepen.

Roepen dat iedereen mag zwemmen maar niet als ik daar ben.

Roepen dat iedereen recht op een hangplek heeft maar bij uitstek niet daar.

Ik zei het toch?

Vreselijk mens.

Mannen en fruit

Mannen houden niet van fruit.

Correctie: veel mannen houden niet van fruit

Correctie: veel mannen die ik ken houden niet van fruit.

Fruit was een onderwerp tijdens de lunch op het werk deze week.Trouwens, het ging niet alleen over fruit maar ook over pepernoten, pasta met groente, te grote uiringen, borstvoeding, koffie in het algemeen en cafeïne in het bijzonder, een zwart gat en sociale druk.

Over hoeveel onderwerpen kun je het hebben in een half uur?

Even kort door de bocht:
Fruit en mannen is geen lekkere combi.
Een banaan gaat nog net maar veel verder gaat het niet. Eén van mijn collega's heeft dezelfde man als ik als het om GEEN fruit eten gaat. Maar ook de mannelijke collega aan tafel raakt geen vrucht aan. Ja, behalve die banaan dan.

Toen de kinderen (jongens) klein waren gaf ik ze regelmatig een bakje met geschilde appel en omdat ik dan toch bezig was zette ik mijn man ook maar een bakje voor. Dat at hij dan soms, met tegenzin, wel op. Maar uit zichzelf zouden hij en de jongens nooit naar de fruitschaal lopen. Genen of gemak? Of gewoon toevallig. Zeg 't maar.

Misschien het laatste toch. Want één van de vrouwen aan tafel haalt ook haar neus op voor fruit. Vooral van fruit met pitten walgt ze. Zij eet veel liever de pepernoten, die in grote zakken liggen te lonken op de lunchtafel, die ze het liefst allemaal open wil trekken. Wellicht is zij de uitzondering die de regel bevestigt.

Misschien ligt het aan de structuur waar mannen op stuk lopen. Een collega had thuis voor haar  mannen zalige macaroni met verse saus en verse groente gemaakt. Wat denk je? Te grote uiringen, te grote wortels, te grote prei, te grote alles. Reactie: 'Doe ons maar een kant en klaar pakje en waar het naartoe gaat is het ook één groot zwart gat.'
Nou zij weer.

Koffie passeerde ook nog de revue. Volgens het Voedingscentrum mag dat eigenlijk niet als je zwanger bent. Een aan cafeïne verslaafde collega is heel goed bezig want sinds zij zwanger is drinkt ze nog maar twee kopjes per dag. Twee kopjes kan. Maar ja, wat is de definitie van een kopje? En wat is er überhaupt mis met koffie? De 50 plus collega's die in de vorige eeuw zwanger waren dronken sloten koffie tijdens hun zwangerschap en kregen gezonde kinderen. En daarmee komt het laatste onderwerp op tafel: sociale druk. De zwangere collega heeft haar aanstaande baby liever niet op haar slaapkamer. Daar vindt bijna iedereen (haar collega's niet hoor,  die staan pal achter haar) iets van. Net als borstvoeding wel of niet. En als je er uiteindelijk mee wilt stoppen en dat lastig blijkt leen je je kind gewoon een dagje uit aan een vriendin/buurvrouw die zich daar wel mee redt.

Zo dus.

Nog even over dat fruit.
Ben toch even gaan googelen en wat vind ik?
Volgens wetenschappers van de Kent State University in Ohio (aug. 2012) zijn mannen simpelweg niet overtuigd van het nut van veel groente en fruit eten. Vrouwen geloven eerder dat je er beter uit gaat zien en langer leeft door het eten van veel groente en fruit.

Ik zeg niks 😅

Frikandellenweekend

 De serie Oogappels op Npo1 is weer begonnen. We volgen 3 generaties.

In het kort: ouders als zeurende bemoeials.
Opa's en oma's die als ervaringsdeskundigen hun nageslacht en het leven beschouwen en de jeugd die tegen datzelfde leven opbokst. Plus natuurlijk alles wat daar tussenin zit.

Herkenbaar, iedereen heeft immers wel es een Oogappelmoment?

Ik doe nu een greep uit mijn eigen Oogappelpraktijk én uit die van anderen, die mij af en toe dergelijke zaken toevertrouwen. Geheel discreet natuurlijk dus ik noem geen namen.

Geval 1: Voor wat hoort wat
Zoon: Zou je om 17:30 het eten klaar kunnen hebben? Moet om 18.00 weg met voetbal. En eventueel mijn voetbalspul nog snel kunnen wassen?😅😅
Moeder: Ja en ja
En wanneer ga je je kamer opruimen?
Zoon: Of na voetbal of morgenochtend
Moeder: Deal!

Geval 2: App me want ik hoor niks.
Zoon: Wil je me appen als we gaan eten want ik hoor je niet roepen als ik oortjes in heb.

Geval 3: Zelfreflectie 👇
Zoon tegen moeder op vrijdag: Kunnen we wat gezonds eten vanavond? Bloemkool ofzo? Want ik voel een frikandellenweekend aankomen 😂

Dus....

Waarom waren we ook alweer aan kinderen begonnen?
Ach ja, je krijgt er zoveel voor terug hè?

Ff mijn hoofd leegmaken

Hoe vaak hoor je dit niet?

Je hoofd leegmaken.
Wat is het? Kan dit eigenlijk wel? Met welk doel en hoe doe je dit dan?

Laat ik het bij mijn eigen hoofd houden.
Dat is nooit leeg. Tenminste als er met 'leeg' bedoeld wordt dat alle gedachten eruit zijn en ik niet meer nadenk over gesprekken, leuke anekdotes, of over iets wat ik zag of hoorde, stomme opmerkingen, bijzonder gedrag, mijn eigen blunders, die botte of grappige opmerking van een collega. Of over iets wat je zag op tv of las in de krant. Leeg als in een leeggeharkt hoofd zodat je daarna weer met een schone lei kunt beginnen en je hoofd weer vol kunt laten lopen met nieuwe gedachten.

Maar een hoofd is toch steeds in beweging en gedachten ram je er toch niet uit door bijvoorbeeld keihard te fietsen, hard te lopen, of door aan fitnessapparaten te hangen? Ook bij de kalme varianten zoals wandelen of zwemmen denk je na, gaan de radertjes in de hersens gewoon door. Komen er gedachten langs over iets wat er gezegd of gebeurd is. Wat je moet halen bij de winkel, dat je een afspraak moet maken bij de kapper of de tandarts. Wat je had moeten zeggen, van plan bent te gaan zeggen of dat je de volgende keer de kaken op elkaar gaat houden.

Ook als je met vriendinnen aan de wijn zit, op vakantie bent, een boek leest, lekker voor de tv hangt of in de zon zit zijn de hersens actief of dwalen je gedachten af naar iets anders.

Gedachten dumpen klinkt leuk maar is niet realistisch.

Bij mij dan.

Mijn hoofd is nooit leeg. De ene keer wat voller dan de andere keer maar nooit leeg. Aan het einde van een drukke werkdag kan ik soms niet meer goed nadenken, dan heb ik een zogenaamd vol hoofd maar ik kan het niet legen.

Wat wel kan is het hoofd tot rust proberen te brengen door te lachen, te slapen, naar muziek te luisteren, iets lekkers te eten, een luchtig tv programma te kijken, door keihard te sporten (ik niet trouwens), een heerlijke massage of sauna. Desnoods door het toilet te poetsen of de ramen te zemen.

Een ontspannen hoofd lukt nog wel.
Maar een leeg hoofd bestaat niet.

Bij mij dan.

Geen nut

 Mannen met staarten.

Jan uit B & B vol liefde is er stellig over: 'Die vertrouw ik niet.' 

Dat gaat mij iets te ver maar ik snap zijn punt.

Je hebt staarten en staarten. Een (jonge) vent met een leuke bos haar die zijn haar af en toe in een staart draagt vind ik best te doen. Of rastahaar in een staart. Mij hoor je niet klagen als het goed verzorgd is.

Maar een kalende man op leeftijd, zeg boven de 50, die met een elastiekje zijn plukje haar ( of wat daarvan over is) bij elkaar bindt?

Niet te doen. Ook van knotjes word ik niet warm overigens. 

Maar ook al hebben ze een fors exemplaar in de nek hangen, zoals dansleraar Peter uit B & B vol liefde: WAAROM? Omdat er bovenop weinig tot niks meer zit? Soort van compensatiedrang of wat is het? 

'Het heeft totaal geen nut.' Het was de korte conclusie van mijn eigen Peter tijdens het ontbijt in Turkije, waar we tegen een bejaarde man met een miezerig staartje aan zaten te kijken.

Iris uit B & B vol liefde denkt daar uiteraard anders over. Zij zal zo'n staart ongetwijfeld spannend vinden. Of om in haar vocabulaire te blijven, lekker stout.

Stout of fout. Of stout = fout. 

Ieder z'n ding.

Spijt voor wat?

Serie de Ring op NPO 1 is afgelopen donderdagavond gestart. Omdat ik die avond andere activiteiten had keek ik het de dag daarna terug via NPO start.

En toen ging het mis, want het is veel te spannend. Ik streamde aflevering 2 en aflevering 3 ging er moeiteloos achteraan. De volgende dag pakte ik aflevering 4. 

Ik wilde het niet maar ja.

En nu heb ik spijt. 

Want wat heb ik eraan als ik de sappige,  spannende, intriges van deze bloedstollende thriller met niemand kan delen? Als ik tegen mijn collega's/vriendinnen niets mag verklappen, niets kan vragen wat zij vinden van die ene irritante vent, die onvolwasen kerel, die leuke man, of dat naïeve mens? Als ik alleen maar hoor van diezelfde collega's/vriendinnen(met hun handen voor hun oren) dat ik mijn mond moet houden, want zij zijn nog niet zo ver. 

Waarom kan ik niet, net als bij B & B vol liefde of Oogappels gewoon wachten tot de volgende aflevering? Dat ik iets heb om de komende donderdagavonden naar uit te kijken?

Tja, waarom?
Spijt. Je hebt er niks aan.

Ode aan de taalclichés

Iets met een dingetje 

Waar zouden we zijn zonder taalclichés? Ze helpen je door de moeilijke gesprekken heen. Heerlijk als je dan en paar vaste uitsmijters hebt die je in kunt zetten. 

Als je het even niet meer weet zucht je : ‘Dat hoor je mij niet zeggen!' Als je op tijd staat en je wilt van het gesprek af zeg je met een begripvolle blik: ‘Ik hoor wel wat je zegt.’ Of als je niet weet hoe je je anders uit moet drukken als je blij bent, gil je enthousiast: ‘Het is té leuk of dat is helemaal toppie!’ 

Als je iemand een hart onder de riem wilt steken zeg je met lijzige stem : ‘Dat hakt er wel in hè?’Of (doet het altijd goed): 'Het komt nu wel dichtbij!’ Als je het er eigenlijk niet over wilt hebben drop je gewoon: ‘Daar vind ik wel iets van.’ Verder ga je niet. Als definitieve afronding zeg je aarzelend: ‘Dat is nog wel een dingetje.’

Tegen zeurders roep je : ‘Doe je ding’ en als je geen tekst meer hebt zeg je : ‘Dus dat’ of in de iets langere variant :'Van die dingen.' 

Geef het een plekje.

En weer door.

Arme Joop

Voor Marijke, Charlotte, Helena en Rene zit het B & B avontuur er al weer op. Marijke zat te diep in de irritatiezone van Albert. Met vragen als 'Hoe is dit voor jou?" en 'Wat doet dit met jou?' moet je niet bij Albert aankomen. Hij is meer van het knuffelen en met zijn nieuwe Poolse gast Malgosia valt hij wat dat betreft met zijn neus in de boter. Deze stijlvolle dame was eigenlijk op slag verliefd, doet geen moeite om haar gevoelige kant te verbergen en Albert vindt het allemaal heerlijk.

Charlotte van Mike voelt het niet maar krijgt volgens eigen zeggen ook geen kans omdat het zo gezellig klikt tussen Noor en Mike. Ja, wurm je daar maar eens tussen.

Dan Helena. Zij kreeg uit het niets de bons van Thijz, nadat ze hem enorm had geholpen met de zwaarste klussen zoals het ingraven van een wipkip. Helena werkte als een paard maar Thijz wist eigenlijk niet of hij het over 20 jaar nog leuk zou vinden om naast haar wakker te worden. 'Bij twijfel niet doen', dacht hij, dus kon ze haar koffers pakken. Nou goed, haar vertrek geeft Ammarie tenminste wel weer meer lucht.

Rene zag de bui al langer hangen. Die goocheltrucs waren best aardig maar verder kreeg hij bij Iris niks voor elkaar. Zij had oog voor iedereen behalve voor hem. Had ie nou toch maar leren rijden. Dan had het er heel anders voor hem uitgezien. Blijven dromen Rene.

Joop is bijna ten einde raad. Sinds zeeman Peter is gearriveerd kan hij zijn draai steeds minder vinden. Die vervelende vent maait alle gras voor zijn voeten weg. Hij was er toch als eerste? Hij doet toch zijn stinkende best? Vanaf de eerste minuut was hij het toch die alles uit de kast haalde om Anja te pleasen? Hij heeft toch 4 huizen verbouwd? Hij weet toch zeker wel hoe hij een was moet ophangen? Joop is perfect maar Peter is de man. 'Anja vindt hém gewoon leuker, piept Joop. Niet eerlijk hè Joop?

En dan hebben we nog Emil die bij Arno logeert. Emil vraagt zich serieus af of hij als stadsjongen wel kan wennen aan de doodsheid van het platteland. Die kippen waar Arno zo intens van kan genieten hebben vooralsnog geen rustgevende werking op Emil. En hij kreeg ook al geen compliment van Arno over de stapel afwas die hij had weggewerkt. Verder moeten de gesprekken ook nog op gang komen want over die kippen ben je natuurlijk snel uitgepraat.

Mirjam in Zuid-Afrika is nog niet zo goed te peilen. Ze houdt in ieder geval niet van zoenen en ook niet van flauwe grappen, hoewel ze wel veel giechelt. En ze zit al helemaal niet te wachten op details over de diaree-nachtmerrie van Marcel. Eigenlijk is ze wel leuk, juist omdat ze niet in een hokje past.

Over Els en RJ kunnen we kort zijn. Els wil nog steeds heel graag en Annemarie voelt zich het derde wiel aan de wagen, hoewel ze wel ietsje meer ruimte inneemt. Maar of Els dat laat gebeuren is sterk de vraag. Ze gierden het trouwens samen wel uit om de kilt van RJ, die hij speciaal voor zijn verjaardag had aangetrokken. 'Wat zit eronder hè?' hinnikte Els.

Ja Els, wie weet.

B & B vol Els en error

Joop is nogal veel.

Heel veel.

Anja had nog maar krap 2 woorden in haar videoboodschap gezegd en Joop wist dat hij met Anja een toekomst op wilde bouwen. Ze is zo knap, zo mooi die kuiltjes als ze lacht. Alles, alles klopt voor Joop. 

Een nieuw seizoen B & B vol liefde. Ambulanceverpleegkundige (in ruste want met pensioen) Joop mag bij Anja in  Frankrijk komen. Als een puber met vlinders in zijn buik rijdt hij naar haar mooie optrekje. Vrijwel direct na aankomst wordt de complete liefdesverklaring voor zijn Anja op tafel gegooid. Vet ongemakkelijk voor Anja maar ergens is ze toch gevleid. Och, ze heeft zo'n zin om weer es heerlijk ouderwets te zoenen. Wie weet kan dit met Joop. 

Hoewel? 

Na een nacht slapen heeft Joop zin in koffie maar niet in die vieze filterbagger van Anja. Dus haalt hij zijn eigen apparaat uit zijn achterbak. Ja, dan kan hij nog zo slijmen bij Anja over haar schoonheid maar met deze actie staat Joop natuurlijk met 1 nul achter.

En dan krullenbol/ surfboy Mike in Spanje. Hij heeft Noor op bezoek en even later ook Charlotte. Beide goedlachse dames hebben er wel zin in maar Mike heeft snel last van error. Dan loopt hij zomaar de hele dag rond met een overloaded head door een vraag van Noor. Ze wilde graag van hem weten hoe hij het samen zijn ziet als hij in Spanje zit en Noor in Nederland. Ja, dat zijn vraagstukken natuurlijk. Voorzichtig aan met Mike dames. 

Vlug naar Robert - Jan in Schotland met Els die als eerste gast is uitgenodigd. Ook goedlachs maar dan in het kwadraat. Deze 58 jarige giegelt na elke zin die ze zegt en sowieso om alles wat RJ de wereld inslingert. Want hij is zooo grappig. Als een kleine jongen rijdt hij met zijn auto door elke plas en die zijn er veel in Schotland. Els komt niet meer bij. Oh en die prachtige natuur daar. Zij en RJ wandelen wat af, door de duinen naar de vuurtoren en weer terug. Alles is leuk met RJ. Zelf een uizicht vol mist, ook al regent het de hele dag, is er geen Kruidvat om de hoek, Els lacht haar tanden bloot. Appeltje eitje voor RJ. Hij noemt zichzelf een jager maar er valt weinig eer aan te behalen want Els is gewillig en kijkt met haar brede glimlach, recht in zijn loop. De tweede gast Annemarie, die inmiddels ook is gearriveerd, moet een eerlijke kans krijgen, vindt Els. Tuurlijk Els. 

En er is nog meer. 

Want dan heb ik Thijz in Frankrijk, Iris in Griekenland en Mirjam in Zuid-Afrika nog niet eens gehad. 

De zomer is nog lang.

Zaakje

De stacaravan tegenover ons heeft nieuwe bewoners. Twee Franse stellen, zo'n 10 jaar ouder dan wij schat ik in, en een jonger stel; dertigers. Verder is het een ontmoetingsplaats van vrouwen en mannen van allerlei leeftijden. Vast een familieweekend, reünie of vriendenvakantie.

Een intrigerend geheel. Vooral in de ochtend als wij zitten te ontbijten en zicht hebben op alles wat er gebeurt. Maar ook in de avond als er meer drank in het spel komt en het gelal steeds luidruchtiger wordt. Te korte nachtponnen; blote basten, heel veel gelach en harde stemmen waarbij de mannen in de meerderheid zijn.

Geen probleem voor ons, we vermaken ons met wat we zien

Maar natuurlijk zitten daar grenzen aan..

Voor ons dan.

Één van de mannen, de kleinste van het stel, komt in de ochtend naar buiten in zijn onderbroek (gisteren een witte, vandaag een blauwe) en blijft hier vervolgens uren in lopen. En bleef het hier maar bij.

Zonder gêne, staat hij, midden op de veranda en om de haverklap, zijn zaakje te krabben, of hij nu wel of niet in gesprek is met zijn caravangenoten of de gasten die langs komen. Daarbij heeft hij er geen enkele moeite mee om zijn hand van achteren in zijn boord te steken om daar uitgebreid te gaan vorken. Als hij even geen jeuk heeft staat hij vol trots met zijn armen over elkaar en met zijn heupen vooruit.

Zijn naaste omgeving tolereert het blijkbaar en verder gaat het wat hem betreft niet. Hij mag er helemaal zijn in zijn blauwe onderbroek. Of in zijn witte  Hij mag pulken en vorken wanneer hij dit nodig vindt en iedereen mag het zien. Het t-shirt wat hij draagt met opschrift 'No stress' met een blije smiley, neemt hij wel heel letterlijk.

We willen er niet naar kijken maar toch...
Toch gaat de aandacht telkens weer naar dit mannetje wat daar loopt te paraderen met zijn zaakje en de bijbehorende handelingen.
Ik kruip af en toe achter mijn boek om het niet te hoeven zien. Ik zou er met mijn rug naartoe kunnen gaan zitten maar wil me blijkbaar ook blijven verbazen. Over (ik vermoed).zijn zoon bijvoorbeeld.

Ook hij heeft jeuk en ook hij is niet omgevingsbewust. Hij heeft ons vijf minuten eerder nog gegroet in het Nederlands ('Goeiedag' met Frans accent) en nu staat ook hij, weliswaar in zwemshort, schaamteloos te schrapen met de rug naar ons toe.

Iets met een appel en een boom.

Of:

Waar je jeuk hebt moet je krabben.
Boeien wie dat kan zien.
Het mag er allemaal zijn.

Smetvrees op de camping

Op de eerste ochtend op de camping hebben we vanaf ons terras zicht op een jong stel dat vlak voor hun vertrek bezig is met een grote schoonmaak.

De vrouw is aan het vegen en poetsen met huishoudhandschoenen tot net onder haar ellebogen en de man heeft het druk met de auto.

Voordat de bagage in hun rode Renault kan, worden alle automatjes van onder tot boven en van voor en achter grondig uitgeklopt. Hij plukt net zolang tot er geen sprietje of strootje meer op te zien is.

De bagage wordt daarna door hem in de auto gezet maar niet voordat hij elke koffer en tas uitvoerig met een doekje aan de onderkant heeft afgenomen.
Daarna start hij de auto. Zijn vrouw stapt in.

Voordat ze de autodeur dichttrekt klapt ze haar houten sandalen, boven het asfalt, een paar keer tegen elkaar aan.

Daar gaan ze.

 Ze kijken niet vrolijk.

Ons hebben hebben ze in ieder geval wél aan het lachen gekregen.

Waar is de zon?

Waar is de zon?

Ja, dat vraagt heel Nederland zich natuurlijk af met dit schijtweer. Zinloze vraag en een antwoord krijg je niet. Niet leuk, dat sowieso.

Maar het is niks vergeleken met die Lenor reclame waarin twee vrouwen en een man totaal overspannen zijn omdat er geen zon is.

Man, man, man wat een ramp. Wanhopig klagen, schreeuwen en zingen(of iets wat daar voor door moet gaan)ze het uit.

De ene vrouw zit als een hoopje ellende voor de wasmachine: 'Hoe droog ik nou mijn dochters outfit?' Haar verwende dochter krijsend en stampvoetend achter zich. De andere, getergde, vrouw klaagt haar nood voor een enorme berg kleding  met een verkrampt hoofd:'De was stapelt zich op, de zweetgeur maakt me misselijk!'

En dan die man. Gevalletje (irritatie)grens overschrijdend wat mij betreft. Eerst met houthakkershemd en in de volgende scène met ontbloot bovenlichaam (why?) voor het raam. Hij zingt iets over zijn ondergoed wat ik niet kan verstaan, maakt dan een rondje en dan met gebalde vuist:' Geef me zonneschijn alsjeblieft!'

Wie dit heeft bedacht?
Denken de makers echt dat dit leuk is of willen ze gaan voor de irrirantste reclame ooit? Dat is zeker gelukt met dat krijsende kind, dat valse gezang, die dramaqueens en die halfnaakte paniekvogel.

Ben toch ergens wel benieuwd naar wat hij nou precies zingt over zijn ondergoed.
Pff...Dubbel irritant dus

Obers en hun vrouw

Dagje Schier met familie op een zonovergoten Eerste Pinksterdag. 

Nadat we onze gereserveerde fietsen hebben opgehaald strijken we neer op het terras bij Hotel van der Werf.

De dienstdoende ober komt onze bestelling opnemen. Ik ben als eerste aan de beurt en daar ga ik: 'Mag ik een koffie?'
En appeltaart.'
De ober: 'Ho ho, zullen we eerst de drankjes doen?' Ja, mijn vrouw deed dit vroeger ook.'
(Hij bedoelt drammen).

Grappige kerel deze. Als een collega serveerster even later een bestelling laat vallen is hij er als de kippen bij om enigszins geïrriteerd tegen haar te zeggen: 'Nou ja, scherven brengen geluk, ik zou maar vast een staatslot kopen als ik jou was.' Dit herhaalt hij nog eens bij onze tafel. Niemand lacht. Alsof de grap na twee keer wél leuk is.

Aan het einde van de dag eten we een visje op Lauwersoog. Als de ober het afgekloven bord onder mijn neus weggrist schrik ik uit mijn gedachten. Hij: 'Je schrok hè? Ja, dat doe ik bij mijn vrouw ook wel eens, even controleren, die schrikt dan ook zo.'  Lachje.

Ook al weer zo'n leukerd die zijn eigen grap 100% geslaagd vindt.

Eindconclusie: Obers, trouwens alle mannen die hun vrouw, hun ex, hun moeder óf hun dochter erbij moeten halen om daarmee de Popie Jopie uit te hangen, bereiken bij mij juist het tegenovergestelde.

('zei mijn vrouw vannacht ook'🙈🙈🙈🙈)

Buitenproportioneel

Nederland schrijft geschiedenis

Breaking news

Bittere pil

Ontgoocheling bij RTL Nieuws.Ontreddering bij RTL Boulevard.

Een boze Cornald Maas: 'Fuck the EBU.'Nikkie de Jager gaat zeker een statement maken.

Het is alsof de wereld vergaat maar Leeuwarden gaat toch feestvieren. 

Buiten proportioneel. 

AVRO TROS laat het er niet bij zitten

Verontwaardiging.

Verbijstering.

Vooringenomenheid zonder enige nuance. Meningen, die zonder te weten wat er precies gebeurd is, de hele dag de ether in worden geslingerd.

Over buitenproportioneel gesproken.

Kicken kost wat

Of ik de producten van Jemako ook kende.Dat wasmiddel bijvoorbeeld. Zo'n subtiel geurtje. Lekker maar niet too much. Heerlijk, vooral voor veel gebuikte sportkleding dat op den duur toch wat gaat ruiken.

Mijn collega is met haar zussen naar een Jemakoparty geweest. Toen ze na het enthousiaste wasmiddelmiddelverhaal over 2 raamdoekjes begon ('je neemt het raam af met een vochtig doekje en droogt het na met het andere doekje') had ze mijn volle aandacht. 'Ik vind het heerlijk en ben zo klaar.Een aardigheid!' Zelfs de natte honden van haar zussen zijn in no time droog met een Jemako handdoek. En dan de citroensteen, tegen hardnekkige vlekken? Alleen maar kicken.

Ik had tot vanochtend nog nooit gehoord van Jemako. Onder welke steen heb ik gelegen? Want als ramen lappen één groot feest is wil ik die doekjes ook wel proberen. Ik pruts altijd met van alles, van azijn tot een ui in het water, of extra sop. maar na het droogtrekken zie ik nog steeds strepen of andere oneffenheden.

Een blik op de website leert dat je wel iets meer betaalt dan de gewone huis-, tuin- en keuken producten. Geen verrassing natuurlijk. 

Maar ik wil feest als ik de ramen lap.

Kicken kost wat.

.

Lastige massen en skippyballen

Gisteren volgde ik met een aantal collega managentassistenten (afgekort massen) en stafmedewerkers de training Adviesvaardigheden.

Een leuke training, in een ontspannen sfeer, met theorie maar ook heel veel praktijk, onder leiding van trainer Rein van Goor. Serieus en toch luchtig.

Hoe kun je een gesprek beïnvloeden ( met de Roos van Leary:cirkel van invloed) of een patroon doorbreken? Hoe geef je ongevraagde adviezen zonder dat de ander dat direct doorheeft? Hoe krijg je een ander in beweging? Hoe zorg je ervoor dat je niet altijd de verantwoordelijkheid neemt voor iets wat eigenlijk niet bij jou ligt? Hoe leg je die terug bij waar deze hoort?

Of: Hoe transformeert een onderdanige, pleasende mas naar een lastige, stevige bitch die op haar strepen gaat staan, de bal voortdurend terugkaatst, geen tegenstand duldt en niks doet wat niet in haar/zijn functieomschrijving staat. Mij niet bellen, morgen ben je de eerste of doe je eigen ding.

Nee, geintje natuurlijk maar ik zei toch dat het ook luchtig was?

De rol van mas is dienstverlenend, een vraagbaak, een regelaar, een planner en nog veel meer. Valkuilen bij die rol zijn: oververantwoordelijk zijn, met teveel gemak je voor andermans karretje laten spannen, belast zijn met zaken die niet van jou zijn want jij kunt dat immers zo goed als duizend dingendoekje.

Tips van Rein:
Wacht even met reageren.
Wees duidelijk (ik heb hier nu geen tijd voor)
Stel vragen: Heb je er zelf ideeën bij? Wat is je punt? Wat heb je ervoor nodig?
Of: Stem het even af met Joost, Karin (of wie dan ook) en dan hoor ik wel wat er uitkomt.

Als je emoties op voelt komen, bijvoorbeeld irritaties als in: pfff, wat een gezanik is dit zeg, ik kan 'm wel door de telefoon trekken, zij is ook altijd te laat, hoezo is dat mijn taak? Nou, dat ga ik èèèècht niet doen, raak dan niet in de stress. Dit soort opwellingen mogen er allemaal zijn, laat ze dus vooral toe want hoe hard je deze denkbeeldig skippybal(voorbeeld van Rein, echt waar) ook onder water probeert te drukken, hij komt hoe dan ook naar boven. Laat hem dus langzaam komen, zonder dat ie ontploft. Dus benoem wat iets met je doet, zonder je irritatie primair te uiten. Da's de kunst.

Nou, hier spelen we dus wat mee tijdens de training. Met ingebrachte casussen uit de praktijk en een acteur (echt minder eng dan je denkt). Ook de verschillende communicatievormen komen uitgebreid aan de orde, net als effectiviteit (gaat vaak over keuzes maken) volgens de goeroe aller goeroes Stephen Covey.

Een paar leuke afkortingen die je kunt onthouden en in kunt zetten in contact met anderen:
LSD: Luisteren,  Samenvatten, Doorvragen
KOE: Kaken Op Elkaar

OEN: Open, Eerlijk en Nieuwsgierig 
OMA: Overtuiging, Meningen, Aannames

NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander

En nu moeten we in de praktijk gaan oefenen en over 3 weken komen we terug.

 Ik verheug me op de LSD verhalen. 

En op de skippyballen.

Belerend

Van der Gijp is er klaar mee. Nou is hij dat wel vaker maar nu is hij er echt klaar mee. Deze keer met VI gasten Sam Hagens en Lilian Marijnissen. Beiden spraken Johan Derksen aan op zijn opmerking dat Tweede Kamerlid Habtamu de Hoop geen recht van spreken heeft om de friese taal te promoten, omdat hij geen echte Fries is. Gijp: 'Ik ben er allergisch voor om belerend toegesproken te worden. Zodra iemand dat doet, zeg ik: ‘Hallo, even anders nu..Ik ga iemand toch niet belerend toespreken? Daar heb ik totaal geen behoefte aan.'

De heren van VI strooien 5 dagen per week hun vaste wijsheden over vrouwtjes, meisjes, woke, voetbal, politiek, journalistiek en sex de ether in. Ze weten precies wie een leuk grietje is en wie een verschrikkelijk wijf is. Ze weten precies wat wel en niet moet kunnen. Ze weten precies wat een geweldige grap is, wie zich aanstelt, welke gozer zijn bek moet houden en wie hem open mag doen, wat wel ergens over gaat of wat nergens over gaat. Ze weten precies waar anderen tegen moeten kunnen. Ze weten precies wanneer iemand arrogant is, ze weten precies wanneer iemand (vaak een dametje, een vrouwtje, een grietje of een meisje) overdrijft, aandacht wil trekken, wel of niet oprecht is. Ze weten precies wanneer iets wat ze zeggen anders bedoeld is als hoe het overkomt op anderen.

Precies

Behoefte of niet, zij hebben er zelf geen enkele moeite mee om belerende uitspraken te doen. Soms met een lachje of quasi laconieke houding en door net te doen of ze zichzelf niet serieus nemen..Waardoor het alleen maar lijkt of ze niet belerend zijn.

 

Het is maar net hoe je het verpakt.

Koffietje doen met dinnetjes

De jeugd doet tegenwoordig een koffietje. In een hip tentje. Weekendjes weg doen we in een hotelletje. TVster Nicolette Kluijver postte dit eens op Instagram toen ze ging scheiden:' We zullen de beste vriendjes blijven.'

Vriendjes, maatjes, gabbertjes. Het gebruik (en de allergie hiervoor) van verkleinwoorden, woordjes, was vanmiddag tijdens de lunch op mijn werk het onderwerp van gesprek. Bij sommigen gaan de nekharen omhoog bij het woord wijntje, anderen doen zonder gêne een roseetje met vriendinnen of in het ergste geval  (vrien)dinnetjes. Zooo gezellie.

Bij één van de collega’s thuis is zelfs het woord broodje een no-go: 'We eten hier gewoon brood', zegt haar man. Punt uit. Zou biertje dan wel mogen? Of wordt dat bieren met de mannen?  Met een lekkere blok kaas? Vraag ik na.

Mijn tante kon zich vroeger erg druk maken over het woord oudjes. Omdat mensen van een zekere leeftijd niet voor vol worden aan gezien en hooguit weg worden gezet als vertederend. Dat snap ik nu ook. En echt, als het over mijn mannetje, mijn vrouwtje of (nog erger) mijn dinnetje(s) gaat kun je het verhaal toch niet helemaal serieus meer nemen?

Een collega: 'Je kunt mij wegdragen als mannen een foto posten op Facebook met daaronder: 'Mijn meis.' Zou inderdaad ook verboden moeten worden. Want dan bestaat er een woord dat volledig legitiem als verkleinwoord gebruikt mag worden en dan moet dat toch weer vergroot worden. Hoe vaak hoor je niet: 'Kom op meis!' 'Meis, ik hou van je'. 'Hé meis, alles goed?' In de meligheid riep ik tegen mijn collega die naar huis ging: 'Doei meis!' En zij: Doei din!'
Tja, dat krijg je er dus van.

Aan het einde van de werkdag stap ik in de auto en wat zie ik liggen? 

Jumbo spaarzegeltJES.

 Zucht. 

Houdt het dan nooit op?

Gapend gat

Morgenavond 40 uppen in de Oosterpoort in Groningen. Vriendin T en ik hebben besloten om met de auto te gaan want dan staan we niet op tijd voor de laatste bus. We moeten allebei rijden want T woont niet waar ik woon. Dus allebei max 2 drankjes, gedeelde smart, maar dat gaan we redden. De auto's stallen we in de parkeergarage bij de Oosterpoort. Niks aan de hand toch?

Maar..

Parkeergarages en ik zijn niet de beste maatjes. Dat er vaak dampen urine hangen, het er altijd koud is en er een naargeestige sfeer hangt is nog tot daar aan toe. Nee, het  feest begint al bij het naar binnenrijden. Er bestaan riante entrees maar soms zijn ze ook smal.Je zit dan met opgetrokken schouders achter het stuur te zweten om die auto  zonder schade naar beneden te loodsen. Als dat gelukt is moet je vaak tig rondjes rijden om een goed plekje te vinden. Als je pech hebt moet je ook nog hogerop, wat ook weer risico's met zich meebrengt. Als je de bocht niet ruim kan nemen, en dat kan nooit in een parkeergarage, zit er zomaar een vette deuk in de autodeur. Heb dat ooit gehad toen ik nog maar pas mijn eerste auto had. Ik huilde nog net geen tranen met tuiten maar was hier niet ver van af.

En dan het uitrijden.

T is het stoerste van ons tweeën. Hoewel?
Ze appte mij van de week: 'Ik vind 't een dingetje als je omhoog moet en dat is stijl en je moet ineens stoppen omdat je voorganger stopt. 🙄 Positief ging ze verder: 'Komt goed. Iedereen die binnen is,  staat ook in de garage. En als 't goed is zijn dat allemaal aardige mensen.' Maar dan: 'Heb een x opgesloten gezeten in een parkeergarage🙄 Hek ging niet open. Gezeik. Gebeld met een nummer wat op het hek stond. Duurde nog 1,5 uur.'

Ik heb er steeds minder zin in. Wel in 40 up maar niet in die parkeergarage. Dus we spreken af bij een P + R, ik stap in bij T, want zij is nou eenmaal de stoerste, en we dalen samen in haar auto af. T: 'We gaan t gewoon doen. Maar ik reed er van de week langs en dacht even een gapend gat naar beneden te zien.'😇

Nou, krijg er steeds meer zin in.😅

Paashaas, niet voor mij

Vanochtend even snel naar de de AH, voor een paar kleine boodschappen. Bij de zuivel zie ik iets bruins vanuit mijn rechterooghoek.

Een paashaas die leuk aan het doen is. Met een mandje aan zijn arm, hazetanden en een vrolijke snoet. Ik zeg in mezelf: 'Hell no' en duik snel een gangpad in.

In het dorp verderop staat een paashazenorkest By the rivers of Babylon te spelen en worden kinderen tegen een loslopende paashaas aangedrukt zodat papa, die het leuker vindt dan zijn kroost, er een foto van kan maken. 

Waarom voel ik zoveel weerstand bij mensen in verkleed/dierenpakken en in dit geval de paashaas? Het gaat eerder richting ergenis, of  plaatsvervangende schaamte dan dat ik er vrolijk van word. Ik heb het nooit leuk gevonden, ook niet als kind.

Ik ben echt niet tegen verkleden hoor. We hadden vroeger kisten vol met ridderpakken, starwarszwaarden, maskers, legerplunje, politiepetten, spidermanoutfits, pietenpakjes en noem maar op. Hartstikke leuk, onze jongens hebben er veel plezier mee gehad en ik ben zelf ook wel es naar een themafeestje in disco-outfit geweest.

Maar een volwassen vent (of vrouw) die voor joker gaat lopen als paashaas en denkt dat ie leuk is. Daar raak je mij kwijt.

Allen beantwoorden = allen spammen

Dagelijks worden er in bedrijven en organisaties duizenden nieuwsberichten gemaakt en gedeeld via email verzendlijsten.

Als je als werknemer in zo'n verzendlijst zit kun je dagelijks overspoeld worden met nieuwtjes, wijzigingen, reminders, problemen en noem maar op. Als het voor jou interessant lijkt (en je hebt zin en tijd) scan je snel de inhoud en ga je daarna weer door met waar je mee bezig was. Als het niet interessant voor je is gaat het bericht snel in de digitale prullenbak en kun je ook weer door.

Simpel toch?

Toch niet blijkbaar. Bij mij op het werk werd een degelijk nieuwsbericht (voor intimi Nieuwsflits) bijna een horrorbericht. Tja, er hoeft er maar een te zijn die vindt dat deze Nieuwsflits niet voor hem of haar interessant is en het gelazer begint. Als die ene dan ook nog es gaat reageren met 'kunnen jullie mij uit de verzendlijst verwijderen?' en dit vervolgens aan de hele verzendlijst, plus de collega's in cc, stuurt dan zijn de rapen compleet gaar. Want hij/zij heeft anderen op ideeën gebracht.

Zo dus:

Mij ook
Mij ook
Mij ook
Volgens mij is dit bericht niet voor mij bestemd.
Voor mij geldt hetzelfde
Zouden jullie mij ook uit de mailing willen verwijderen?
En mij ook
En mij ook graag
Mij ook
Mij ook
AUB mail verwijderen

En dat nog zo'n 25 keer, in verschillende varianten.

Ik dacht, wat zij kunnen kan ik ook. En om voor eens en voor altijd een einde te maken aan het gespam mailde ik dit aan allen:

Zo, ik doe ook nog even een duit in het zakje.
Ik ga hier een blog over schrijven en dan stoppen we nu met allen te beantwoorden plus de ergernis hierover te uiten aan allen, want tja zo houd je dit gedoe in stand. 😊

PS: Reageren mag maar dan alleen naar ondergetekende (vet gedrukt).

Hierna werd het wel stiller maar mijn eigen mailbox stroomde vol. Een kleine greep:

Ik lach me helemaal suf...dit is toch te erg allemaal?

Stuur je je blog ook aan iedereen? haha

Vergeet niet de blog straks met iedereen te delen via Nieuwsflits

Ik laat even zien hoe het moet, nl op beantwoorden en niet op allen beantwoorden zoals de garnalen wel al vanaf gisteren doen.

Goed bezig, niet wetende dat er zoveel collega's zijn die met modder kunnen gooien

Well done

Is toch om te janken dit?

En heel veel lachende, rollende smileys.

En nu?

Nu is het, op een enkele stuiptrekking na, eindelijk stil op de lijn van de Nieuwsflits.

Fingers crossed dat de volgende digitale versie van Project X in de kiem wordt gesmoord.

Klankschalen versus realiteit

Het is prima als je doet wat het beste is voor jou!

Neem afstand van alles wat je slechte energie bezorgt.

Doe wat je gelukkig maakt.

Dit soort spreuken hè?
Ik kom ze af en toe tegen op de socials of op tv. Of in een gesprek wat ik opvang of waar ikzelf in terecht kom. Ik begin altijd wat te steigeren, zichtbaar of onzichtbaar, als ik ze hoor.

Neem nou die eerste. Klinkt leuk maar het kan niet altijd, tenzij je alleen op de wereld bent. En daarnaast, je hebt toch niet altijd paraat wat het beste is voor jezelf? En waarom zou je het per se willen? Het heeft ook een egoïstische kant. Als in ik eerst en hoe dit voor een ander is boeit niet. Je zult maar in een team werken en jij doet vooral wat het beste is voor jezelf. Lekker collegiaal. Of in een relatie of vriendschap. Nou, die gaan hoe dan ook kapot op die manier.

En die tweede: afstand nemen van alles wat jou negatieve energie bezorgt. Hoe dan?
Alsof het allemaal maakbaar is. Soms zit je zomaar in een negatieve situatie of een negatief gevoel waar je helemaal geen afstand van kunt doen. En dan heb ik het nog niet eens over een oorlogssituatie of andere heftige crisis. Soms zijn er omstandigheden die vervelend zijn, waar je mee moet dealen. Afstand nemen kan dan helemaal niet. Het beste ervan maken misschien wel maar daar heb je ook vaak anderen en een hoop tijd voor nodig.

Doen wat je gelukkig maakt. Tuurlijk, wie wil dat niet. Open deur. Een hoog streven waar je ook ongelukkig van kunt worden. Want als het niet lukt voel je je daar weer rot over.

Dus die spreuken zijn fantastisch. Bij de therapeut, in een volmaakte wereld of tijdens een klankschalensessie. Ik begrijp heus wel dat het positief bedoeld is, om eigen grenzen aan te geven en een goed gevoel te bezorgen en dat is prima. Hoe je dat voor elkaar krijgt, in welke situatie en of het uberhaupt kan blijft altijd de vraag. Theorie en realiteit gaan bijna nooit hand in hand.

Een oud wijf die op haar strepen staat

Gisteravond was het weer zo'n feest. Dansen voor 40 plussers in the Palace in Groningen.

Zoals altijd moesten we (vriendin H en ik) even in de stemming komen. Da's niet erg, het komt altijd goed is de ervaring.

Behalve gisteren.

Het was anders dan anders. De 2 mannen, die we op elke 40 plus party tegenkomen - de ene met een petje, eeuwige smile en de andere, strakke kuif naar achteren én met een serieuze, rondspiedende blik - ontbraken ook deze keer niet. Dus daar lag het niet aan. We behoren niet per se tot hun fanclub maar gedogen is oké.

Wat was er dan aan de hand?
Dat was de muziek, als je het al zo kunt noemen. Elk nummer moest versterkt worden met een constante dreun als ondertoon. Daarbij werd geen enkel nummer uitgedraaid, het liep allemaal in elkaar over. Het leek alsof we óf op het verkeerde feestje waren beland óf dat we het thema hadden gemist. De jaren 80 nummers waren sowieso zwaar in de minderheid, wat op zichzelf al erg teleurstellend was. Veel muziek uit de late nineties en de zero's of nog later. Aardig richting techno.

Maar misschien is het gewoon de bediening van de doelgroep. Misschien horen mensen zoals ik, die dichter bij de 60 zijn dan de 50 niet meer thuis op een 40 plus party. Immers, de jonge veertigers van nu zijn groot geworden met muziek uit de jaren 90 en de zero's. En deze jonge veertigers en ook die daar ver onder zitten waren ruimschoots vertegenwoordigd.

Dus..

Word ik oud? Jazeker.
Ben ik zo oud als ik me voel? Geen idee. Ik weet niet hoe ik me zou moeten voelen op mijn leeftijd. Is leeftijd maar een getal? Pff, de oneliners vliegen om je oren als je het over dit soort dingen hebt. Jong van geest? Ik hoop het maar ook weer niet. Senior zijn heeft toch ook voordelen. Je bent over het algemeen minder snel van slag, kunt beter relativeren en bent flexibeler. Tenzij het om uitholling van de ouderwetse discoplaten gaat natuurlijk. Dan ben ik een oud wijf die op haar strepen gaat staan.

Spaarzegelstress

Sparen van zegels doe ik eigenlijk nooit meer. Ik heb het ooit wel gedaan, zoals bij Douwe Egberts. Wat ik mij ervan herinner is dat je jaren moest knippen voor een paar kopjes waarvoor je dan ook nog minstens 25 euro moest bij betalen. Lekker gespaard joh! Oké, ik overdrijf misschien een beetje maar er moest altijd geld bij.

Het gelik aan zegels, die je vervolgens op een spaarkaart of in een boekje moet plakken vind ik ook helemaal niks. Ik raak zo'n kaart (of de zegels) altijd kwijt of krijg 'm niet op tijd vol omdat de actie afgelopen is. Tegenwoordig kun je in veel winkels digitaal sparen, de zegels worden automatisch in de app op je telefoon gezet. Dat maakt het allemaal wel wat aantrekkelijker maar toch ben ik nog steeds niet overstag gegaan.

Misschien verandert dat na mijn ervaring van vandaag. Ik was samen met collega M bij de Jumbo in Leeuwarden voor een paar dingetjes voor de lunch. Bij de zelfscan pak ik mijn eigen pakje Wasacrackers uit het mandje van M. 'Nee, dat hoeft niet, ik betaal het wel', zegt ze. 'Wat een onzin, dat hoeft toch niet?' antwoord ik. 'Ach, die ene euro,  mompelt M, terwijl ze haar soepjes, noodles en yoghurt begint te scannen. 'Nou toe, doe die crackers er maar bij, misschien kom ik dan op 10 euro voor een spaarzegel' (Voor haar dochter die glazen spaart, die M zelf ook wel graag wil hebben) Maar helaas, ook met de Wasacrackers gaat dit, op een paar centen na, niet lukken. Een sprintje terug de winkel in  om iets te scoren voor een euro levert niks op. Ondertussen komt onze collega AM, met kattenbrokken en een broodje, richting de scankassa. 'Doe dat er ook maar bij', roept M. 'Dan komen we vast wel aan het bedrag voor de zegels. 'Shit, net geen 20 euro!', klinkt het teleurgesteld na het scannen. 'Een plantje voor je kantoor erbij doen?' vraag ik. 'Ja, doe die cactus maar.' 

En dan ineens staat er een medewerker van de Jumbo naast ons. ' U wilt zegels voor de glazen? Ik kan er een paar halen, die kunt u dan bij de servicebalie op de app laten zetten.' We snappen er niks van maar toch gebeurt het. De medewerker komt met minstens 5, misschien wel 7 zegeltjes terug en de baliemedewerker zet deze zonder problemen op de app van M. De echte zegels blijven achter bij de balie.

Ik snap er nog steeds niks van. Je krijgt 1 zegel bij 10 euro boodschappen. M zou in dit geval 2 zegels sparen maar krijgt er nu wel een stuk of 7 als ik het goed gezien heb. Je kunt dus gewoon om extra zegels vragen? Of ben je als klant afhankelijk van een oplettende winkelmedewerker die jou extra punten gunt? Ik vind het allemaal prima maar heb toch ergens een afslag gemist. Had dit destijds bij DE niet gekund? Dat had een hoop knipwerk en geld gescheeld. 

Belangrijkste is dat de mooie glazen steeds dichterbij komen. Linksom of rechtsom. Spaarzegelstress was ooit.

.

 
.

Pijn in het hart

‘Met pijn in mijn hart trek ik me voor dit seizoen terug als presentator van Zomergasten', zegt Theo Maassen vandaag in de Volkskrant.

Ik ga hier echt heel slecht op. Niet om het feit op zich, daar ga ik niet over, maar om de uitdrukking' met pijn in mijn hart'. Een groter en lelijker cliché bestaat haast niet.

Ik snap best dat iemand, in dit geval Theo, zich rot voelt maar pijn in het hart? Je leest of hoort dit zo vaak, bijvoorbeeld: 'Met pijn in het hart neem ik afscheid.' Dramatisch en nietszeggend. Nog erger is: met een bloedend hart, met grote schroom, met diep verdriet, met een zwaar gemoed of met een zwaar hart, ik ben ten diepste geraakt. Pff, kan nog wel even doorgaan.

Maar nog even terug op Theo. Hij zou, gezien zijn cabaretachtergrond, deze teleurstelling bij uitstek, toch origineler kunnen verwoorden? Goedgebekt is hij zeker. Maar misschien wilde hij in dit geval aan de veilige kant gaan zitten. Snap ik ook. Maar dat kan ook zonder pijn in het hart. Als ie het al heeft. 

Huilie huilie

In de trein vanaf Zwolle richting Utrecht.

De hele coupé is getuige van een beller met oortjes én frustraties. Zo hard mogelijk, zo zielig mogelijk.

Dat ging zo:

'Ja, met mij.
Ik heb flinke vertraging.
Flinke vertraging ja. Echt flinke vertraging
Ik kom dus een uur later aan in Heeze.
Ik had je ook al eerder gebeld.
Ik had gedacht dat je wel terug zou bellen.
Wil je me dan ophalen? Ja, als je dat zou willen doen? Anders krijg ik nog minder slaap. En laat Blacky thuis alsjeblieft.
Love you, kus kus.'

Krap aan 10 minuten kunnen we genieten van de stilte. Dan begint het circus opnieuw:

'Ik heb je toegevoegd aan mijn app. Dan kun je altijd zien waar ik ben. Kun je me altijd volgen. Ja, zat er ineens aan te denken.'

Klaagzang gaat verder:
'Waarom hebben die mensen een telefoon als ze 9 van de 10 keer niet opnemen of geen berichten lezen? Ik denk, maak er gewoon een gewenning van. Ik ga het er vanavond ook met ze over hebben hoor. Ja, stel dat er iets gebeurt? Maar schatje, ik ga je nu laten. Maar snap je dat ik geïrriteerd ben? Ze weet het altijd recht te breien.Zeg het gewoon verdomme eerlijk. Nou die is echt dement aan het worden.'

'Wilma, van de Goede doelen week, vroeg of ik wilde helpen. Ik heb gezegd dat ik geen tijd heb omdat ik vaak in Brabant ben. Ze zei dat ze van mijn oma had gehoord dat ik een vriendje heb. Nou, ik kookte van binnen. Snap niet waarom ze 't doet. Oma is te enthousiast, dat is mooi maar brengt ook risico's met zich mee. Nou, we laten het hierbij want Ronald zal me zo wel bellen. Bel mij maar om 3 uur. Love you. Doe doei.'

We rijden Utrecht binnen. De dame gaat staan en kijkt onze kant op. Gezicht op onweer. Op naar haar schatje.

Doe doei.

Kus kus.
Love you.

Oftewel huilie huilie.

Gerard, bedankt!

Gisteravond mochten we in de herkansing. Gerard Ekdom kwam met Back to the disco opnieuw naar de Martiniplaza in Groningen. In mei vorig jaar werd zijn show halverwege de avond noodgedwongen gestopt door vallende aluminiumstrips vanaf het plafond.

Maar nu deden we het dunnetjes over. Hoewel? Om 22:00 kwam Gerard op. Het lijkt hem allemaal zo gemakkelijk af te gaan. Hij kent sowieso alle songteksten uit zijn hoofd en maakt daarbij allerlei bewegingen en houdt ook nog eens contact met zijn publiek. Dat Michael Jackson glitterhandschoentje zit hem als gegoten, ook al heeft ie dat bij de Action gescoord. De ene discotopper na de andere wordt de zaal in geknald en Gerard blijft lachen, alsof het zijn eerste keer is. Het verveelt nooit. Wij boomers kunnen nog prima meedoen, Gerard doet dat heel goed.

Dansen en feestvieren is toch ook een serieuze zaak. Tenminste bij sommige gasten die met een stalen gezicht en ingehouden pasjes de ene na de andere dansplaat aan zich voorbij laten gaan. Anderen gaan weer helemaal los, inclusief met glitteroutfit of uitgedost als verdwaalde powerflowers met madeliefjes in hun haar. Juist die balans maakt het leuk.

En ja, wat boeit het dan eigenlijk dat door het gedrang je plastic beker op de grond valt en dat je die tussen de puntschoenen en de hakjes met kettingen moet terugvinden? Dat het daardoor in je rug schiet en dat dit er heel bijzonder uitziet?  Dat dans je allemaal wel weer weg want Gerard roept om Abba. En hij waarschuwt ook nog es. Dat we morgen allemaal last zullen hebben van onze benen en dat we daardoor de hele zondag op de bank zullen doorbrengen.

Valt mee trouwens. Die lamme benen bedoel ik. De voeten zijn veel erger. Die moesten ons na dit heerlijke avondje al strompelend via het stadspark naar de bushalte brengen. Maar ook dat hebben we gehaald. Na een korte nacht zijn ze aan de beterende hand. De rug gelukkig ook.

Gerard bedankt voor deze topavond!

Kan gewoon

Caroline van der Plas heeft begrip voor de boerenprotesten en de blokkades op de snelwegen. 'Alles wat strafbaar is, is strafbaar', zegt ze maar ze gaat niet tegen de boeren zeggen om te stoppen met deze manier van protest. 'De boeren hebben er immers genoeg van? Het water staat hen toch aan de lippen?' Tweede Kamerlid Pieter Grinwis (CU) reageert op deze uitlatingen van Caroline op radio 1 zo: 'Het blokkeren van snelwegen is strafbaar maar wat Caroline zegt, mag zij weten.'

Afgelopen week zat oud-minister en huidig  raadslid (Hart voor Den Haag) Rita Verdonk aan tafel bij Jeroen Pauw.  Zij is van mening dat de gemeente Den Haag zich niet aan de Spreidingswet hoeft te houden. Haar partij sluit zich aan bij de gemeenteraad van de gemeente Westland. Die laat zich letterlijk niets opleggen door een stelletje Eerste Kamerleden, die een ander besluit hadden moeten nemen. Filmmaker Hans Hermans van de docu De wereld in Ter Apel (ook aan tafel bij Jeroen) benadrukt dat zowel burgemeester Velema (gemeente Westerwolde waar Ter Apel onder valt) en de voorzitters van de VNG en de Veiligheidsraad hulp vragen voor het creëren van opvangplekken. Rita's reactie hierop: 'Nou en?'

Iedereen mag blijkbaar alles vinden, doen en zeggen. Of dat nu immoreel is of zelfs tegen de wet ingaat, het moet kunnen. Wetsovertreders worden begripvol bejegend, Eerste Kamerleden worden denigrerend weggezet als een 'stelletje' en er worden schouders opgehaald als er serieus een beroep wordt gedaan op ondersteuning. Verantwoordelijkheid nemen hoeft niet als dat niet in het straatje past.

En om hier even op door te gaan: dat laconieke, alles moet kunnen, zeg wat je wilt, de 'het raakt mij niet' houding, heeft toch ook iets irritants. Ook Yesilgöz deed dat van de week op camera toen haar werd gevraagd wat ze ervan vond dat Wilders haar zuur noemde. Lachend zei ze dat ze niet bij elke tweet stil kan staan. Nee, natuurlijk niet maar in dit geval kun je toch niet anders? Je zit aan tafel met die man! Net als hoeder van de rechtsstaat Pieter Omzigt die de tweets van Wlders afdoet met 'Ach ja.' 

Maar alles voor de goede indruk naar buiten, voor het volk en de kiezers die je moet behouden.

Kan gewoon.

Beelddenken

Je kent het wel. Iemand zegt of vertelt iets en je krijgt er onmiddellijk beeld bij. Soms is dat grappig. Vooral als een ander, die het ook gehoord heeft, soortgelijke beelden doorkrijgt en je daar samen op kunt doorfantaseren.

Soms is het in eerste instantie best grappig wat je hoort maar blijft het beeld langer hangen dan je lief is. Dat overkwam mij laatst en dat ging zo.

Ik tegen collega: 'De toiletspray op de vrouwen wc is op. Wil je een nieuwe brengen?'
Collega 'Ja hoor, doe ik wel. Nog voorkeur voor een smaakje?'
Ik: 'Huh smaakje?'
Collega: 'Jij gaat er vast niet aan likken hè? Ik zet wel iets neer.'

Ik snapte natuurlijk best wat ze bedoelde met smaakje maar haar reactie daarop zag ik niet direct aankomen. Gevolg was wel dat ik het beeld van mijzelf, lebberend aan een toiletspray van zoete rozen, lavendel of oceaangeur niet snel kwijtraakte. Ik proefde het zelfs. Da's toch niet goed?

Maar goed, veel dingen slijten dus dit ook. Een toiletspray is nu gewoon weer iets waar deze voor bedoeld is. Voor mij dan want misschien heb ik anderen nu met onwenselijke beelden opgezadeld.

Sorry, beelddenkers, was niet de bedoeling hè? Maar echt, het slijt wel weer.